Δημοκρατια εχουμε, σκασμος!

ΕΙΣ ΑΝΔΡΕΑΝ ΚΑΛΒΟΝ Καρυωτακης (σαν σήμερα να συμβαίνει)

ΕΙΣ ΑΝΔΡΕΑΝ ΚΑΛΒΟΝ

Ὦ μεγάλε Ζακύνθιε,
τῶν ᾠδῶν σου τὰ μέτρα,
ὑψηλά, σοβαρά,
τοὺς ἀγῶνες ἐκάλυπτον
ἐκτεταμένους.

Τῆς δουλείας τὰ βάρβαρα
σκοτάδια κατεξέσχισεν,
ὅταν ἐγράφη πύρινος,
ἡ ἀστραπὴ τῶν ὅπλων
(καὶ ἡ ἀρετή σου).

Ὡς ἥλιος, ἀνάβαν
τὸν Ὄλυμπον, ἐστάθη
πάνω εἰς γυμνὰ χωράφια,
εἰς ἀνθισμένα ἐρείπια,
γνώριμον κλέος.

Ἀλλὰ τὸ θεῖον ἔναυσμα
ἡ φωνή σου δὲν εἶναι
τώρα πλέον. Μᾶς ἔρχεται
μακρινὸς καὶ παράταιρος
ἦχος τυμπάνου.

Ὁλόκληρος αἰών,
χείμαρρος, τὴν Ἑλλάδα,
ταραγμένος, ἐσάρωσεν
ἀπὸ τὰ ἰδανικά σου,
τὴν οἰκουμένην.

Κράτει, λοιπόν, ὦ γέροντα,
τὴν ἐπιτύμβιον πλάκα.
Τὸ πεπαλαιομένον σου
τραγούδι κράτει. Φύγε,
παραίτησόν μας.

Ἤ, ἂν προτιμᾷς, ἐξύμνησον
ἀντὶς γεγυμνωμένων
ξιφῶν, ὅσα μαστίγια
πρὸς θρίαμβον ἐπισείονται
τῶν καφενείων.

Ἵππους δὲν ἐπιβαίνουσι,
ἀμὴ τὴν ἐξουσίαν
καὶ τοῦ λαοῦ τὸν τράχηλον,
ἰδού, μάχονται οἱ ἥρωες
μέσα εἰς τὰ ντάνσιγκ.

Τὶς δάφνες τοῦ Σαγγάριου
ἡ Ἐλευθερία φορέσασα,
γοργὰ ἀπὸ μίαν χεῖρα
σ᾿ ἄλλην περνᾷ καὶ σύρεται,
δούλη στρατῶνος.

Καθώς, ὅταν τὴν εὔκολον
λείαν ἀποκομίσει,
φεύγει, διστάζει, κι ἔπειτα
σὲ μία γραμμὴν ἑλίσσεται
πλῆθος μυρμήγκων,

μεγάλα προπορεύονται
ἔντομα, μέγα φέροντα
βάρος, ἀκολουθοῦσι,
μὲ φορτίο ἐλαφρότερο,
μικρότερα ἄλλα,

καὶ δὲ βλέπουν στὸ πλάγι τους
τὸ παιδάκι ποὺ στέκει
νὰ γελᾷ τὸν ἀγῶνα των,
καὶ δὲν βλέπουν ὅτι ὕψωσε
τώρα τὸ πέλμα -

οὕτω τὴ χώρα νέμεται
ἡ στρατιὰ τῆς ἤττης,
τοῦ λαοῦ τὴν ἀπόφασιν,
ἄτεγκτον, φοβεράν,
περιφρονοῦσα.

Ἀλλὰ τί λέγω; Θρήνησε,
θρήνησε τὴν πατρίδα,
νεκρὰν ὅπου σκυλεύουν
ἀλλοφρονοῦντα τέκνα της,
ὦ Ἀνδρέα Κάλβε.

Μικράν, μικράν, κατάπτυστον
ψυχὴν ἔχουν οἱ μάζαι,
ἰδιοτελῆ καρδιάν,
καὶ παρειὰν ἀναίσθητον
εἰς τοὺς κολάφους.

ΚΑΛΙΓΟΥΛΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ: O Ρωμαιος αυτοκρατορας Καλιγουλας, επιδιωκοντας να βελτιωσει τα οικονομικα της αυτοκρατοριας, επινοησε την ακολουθη μεθοδο αυξησης των εσοδων: εγκαταστησε μια τριηρη μονιμα στον Τιβερη και εκει εξεδιδε τις γυναικες των συγκλητικων, συγκεντρωνοντας ετσι σημαντικα ποσα. Ωστοσο, ο τοσο διεστραμμενος? Ρωμαιος αυτοκρατορας, με την πραξη του αυτη, εδειξε ότι δεν θα εφερναν χρηματα στα ταμεια της αυτοκρατοριας οι γυναικες των πληβειων (φτωχων) η οι φτωχοι, αλλα οι κυριες των συγκλητικων (πλουσιων) και μαλιστα αυτων δηλαδη των πλουσιων γραφειοκρατων -αχρηστων εν πολλοις- που δεν αποτελουν μερος της παραγωγικης μηχανης! Ειχε σαφη αποψη, λοιπον, για τη δικαιη κατανομη των οικονομικων βαρων.(Απόσπασμα απο αρθρο του κ. Δημήτρη Μάρδα στο Θέμα. Είναι αν. καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ


Σημείωση δική μου: (Ορθώς νομίζω δεν διδάσκεται στις μάζες, τέτοια ριζοσπαστική αντίληψη μείωσης του δημόσιου χρέους. Θα έδινε λανθασμένες? ιδέες στους ''sans culottes'' της κοινωνίας μας και θα διατάρασε τον μικροαστικό Νιρβάνα όσων συνωστίζονται για την εθελοντική τους προσφορά στα ''αφεντικά'', πιστεύοντας οτι θα την γλυτώσουν. Ας γυρίσουμε λοιπόν στα δικά μας. Που είχαμε μείνει? Α ναί. Ο Σταλιν και γενικότερα οι αναρχοκομουνιστες ευθύνονται για τη διαφθορά των αρχόντων και τα προβλήματα των φτωχων.Οι Αρχοντες φοβούμενοι για το μέλλον των παιδιών τους, αναγκάζονται να γίνονται λαμόγια, μήπως και κάποια μέρα χαθεί η εξουσία τους από τέτοιους τύπους και αντε να τα βγαζεις πέρα στην εξορία χωρίς καβάτζα, αν θες να γλυτώσεις το κεφάλι σου. Γνωστα σε όλους τα κονσερβοκουτια. Δεν είναι?).