tag:blogger.com,1999:blog-58894458135907645622024-03-13T06:04:52.121+02:00ΚΗΠΟΣ 306Σταματήστε να διαβάζετε οθόνες, ανοίξτε ένα βιβλίο!jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.comBlogger320125tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-83979613648336796942023-08-12T01:51:00.001+03:002023-08-12T01:51:33.612+03:00<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #1f1a17; font-family: "source sans pro", sans-serif; font-size: 18px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><b style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;"> </b></div><div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #1f1a17; font-family: "source sans pro", sans-serif; font-size: 18px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><b style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;"> </b><h1 class="entry-title" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #1f1a17; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 36px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 700; letter-spacing: normal; line-height: 1.13333; margin: 0px 0px 15px; orphans: 2; overflow-wrap: break-word; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">Άλλεν Γκίνσμπεργκ-<i style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #1f1a17; font-family: "source sans pro", sans-serif; font-size: 18px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">Ουρλιαχτό</i><span face=""source sans pro", sans-serif" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #1f1a17; display: inline; float: none; font-size: 18px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span> </span>(</span><i style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #1f1a17; font-family: "source sans pro", sans-serif; font-size: 18px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">Howl</i><span face=""source sans pro", sans-serif" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #1f1a17; display: inline; float: none; font-size: 18px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">)</span></h1></div><div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #1f1a17; font-family: "source sans pro", sans-serif; font-size: 18px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><b style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;"> </b></div><div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #1f1a17; font-family: "source sans pro", sans-serif; font-size: 18px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><b style="box-sizing: inherit; font-weight: 700;">Ουρλιαχτό</b></div><div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #1f1a17; font-family: "source sans pro", sans-serif; font-size: 18px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"></div><div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #1f1a17; font-family: "source sans pro", sans-serif; font-size: 18px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit;">Βγάλτε τίς κλειδαριές από τίς πόρτες!</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit;">Βγάλτε τίς πόρτες απ’ τούς μεντεσέδες!</i></div><div style="box-sizing: inherit;"></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit;">Γιά τον Κάρλ Σόλομον</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit;"> </i></div><div style="box-sizing: inherit;"></div><div style="box-sizing: inherit;">Ι</div><div style="box-sizing: inherit;"> </div><div style="box-sizing: inherit;"></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Είδα τά καλύτερα μυαλά τής γενιάς μου χαλασμένα απ’ την</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τρέλα, λιμασμένα υστερικά γυμνά,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">νά σέρνονται μέσ’ απ’ τούς νέγρικους δρόμους τήν αυγή γυ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ρεύοντας μιά φλογισμένη δόση,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">χίπστερς αγγελοκέφαλοι πού καίγονταν γιά τόν αρχαίο επου-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ράνιο δεσμό μέ τό αστρικό δυναμό στή μηχανή τής νύχτας,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">φτωχοί καί κουρελήδες μέ βαθουλωμένα μάτια, πού φτιαγμέ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> νοι ξενυχτούσαν καπνίζοντας στό υπερφυσικό σκοτάδι πα-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> γωμένων διαμερισμάτων, αρμενίζοντας πάνω από τίς κορ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> φές τών πόλεων αφοσιωμένοι στήν τζάζ,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού άνοιγαν τό μυαλό τους στά Ουράνια κάτω απ’ τόν εναέριο</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σιδηρόδρομο καί βλέπανε αγγέλους μουσουλμάνους τρεκλί-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ζοντας φωτισμένοι σέ ταράτσες λαϊκών πολυκατοικίων,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού πέρασαν απ’ τά πανεπιστήμια μέ μάτια ανοιχτά κι αχτι-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> νοβόλα μέ παραισθήσεις τού Άρκανσω κι οράματα δραμα-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τικά λουσμένα στό φώς τού Μπλέηκ ανάμεσα στούς μανδα-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ρίνους τού πολέμου,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού αποβλήθηκαν απ’ τίς ακαδημίες γιατ’ ήσαν λέει τρελοί κι</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> εξέδιδαν άσεμνες ωδές στά παράθυρα τής νεκροκεφαλής,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού τρέμανε σ’ αξύριστα δωμάτια μέ εσώρουχα, καίγοντας</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τά λεφτά τους σέ καλάθια αχρήστων καί στήνοντας τ’ αυτί</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> στόν Τρόμο μεσ’ απ’ τόν τοίχο,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού πιάστηκαν από τίς ηβικές γενειάδες τους γυρίζοντας</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> φτιαγμένοι μέ μαριχουάνα από Λαρέντο γιά Νέα Υόρκη,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού καταπίνανε φωτιά στούς τεκέδες ή πίναν νέφτι στό Πα-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ράνταϊς Άλλεϋ, θάνατος, ή τυραννούσαν τά κορμιά τους</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> κάθε νυχτα</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">μέ όνειρα, μέ ναρκωτικά, μ’ εφιάλτες στόν ξύπνο, βακχείες</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> καί οχείες κι ατέλειωτα όργια,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">ασύγκριτα αδιέξοδα φρικιαστικού σύννεφου κι αστραπής στό</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μυαλό πού πηδούσε σέ κολόνες τού Καναδά καί τού Πάτερ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σον, καταυγάζοντας τόν ασάλευτο κόσμο τού Χρόνου,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Πεγιότ συμπάγειες τώμ θαλάμων, χαράματα περιβόλων πρά-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σινων δέντρων κοιμητηρίων, κρασομεθύσια στίς στέγες, αύ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τοκινητάδες τής πλάκας καί τής μαστούρας καί απέραντες</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σειρές βιτρίνες καί βλεφαρισμοί τών φώτων τής τροχαίας,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ηλιακές καί σεληνιακές καί δενδρικές δονήσεις στά βρυχώ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μενα χειμωνιάτικα δειλινά τού Μπρούκλιν, τενεκεδοπαρα-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ληρήματα κι ευγενικό βασιλικό φώς τού νού,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού στρωθήκαν στό μετρό γιά τήν ατέρμονη βόλτα απ’ τό</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> Μπάττερυ στό άγιο Μπρόνξ μέ μπενζεντρίν ωσότου τών</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τροχών καί τών παιδιών ο θόρυβος τούς έριξε τρέμοντας</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σύγκορμοι μέ στραβό τό στόμα τσακισμένοι ξεστραγγισμέ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> νοι από κάθε σκέψη στό θλιβερό φώς τού Ζωολογικού Κήπου,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού βουλιάξαν όλη νύχτα στό υποβρύχιο φώς τού Μπίκφορντ</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> καί ξενερίσανε καί βγάλαν τό απόγευμα μέ ξεθυμασμένη</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μπίρα στήν ερημιά τού Φουγκάτσι, ακούγοντας τόν Ερχομό</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τής Κρίσης στό τζουκμπόξ τού υδρογόνου,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού μιλούσαν ακατάπαυστα εβδομήντα ώρες απ’ τό πάρκο στό</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σπίτι στό μπάρ στό Μπέλβιου στό μουσείο στή Γέφυρα τού</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> Μπρούκλιν,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">ένα χαμένο τάγμα πλατωνικών συζητητών πού πηδούσαν απ’</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τίς βεράντες απ’ τίς εξόδους πυρκαγιάς απ’ τά παράθυρα απ’</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τό Εμπάιερ Στέητ απ’ τήν σελήνη,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">μπουρδολογώντας ουρλιάζοντας ξερνοβολώντας ψιθυρίζοντας</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> γεγονότα καί μνήμες κι ανέκδοτα καί πλάκες πού σπάσανε</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> καί σόκ νοσοκομείων καί φυλακών καί πολέμων,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">ολόκληρες διάνοιες πού ξεράστηκαν αναπολώντας μέ απόλυτη</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ακρίβεια εφτά μέρες καί νύχτες μέ μάτια πού άστραφταν,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> κρέας γιά τή Συναγωγή πεταμένο στό πεζοδρόμιο,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού χάθηκαν στό πούπετα Ζέν Νιού Τζέρσυ αφήνοντας στό πέ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ρασμά τους διφορούμενα κάρτ-ποστάλ τού Ατλάντικ Σίτυ</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> Χώλ,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">υποφέροντας από ιδρώτες τής Ανατολής καί οστεόλυση τής</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> Ταγγέρης καί κινεζικές ημικρανίες σέ περίοδο αποτοξινώ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σεως στό γυμνό καί θλιβερό δωμάτιο στο Νιούαρκ,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού γυρόφερναν τά μεσάνυχτα στό μηχανοστάσιο τών τρένων</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> κι αναρωτιόνταν πού νά πάνε, καί πήγαν, χωρίς ν΄αφήσουν</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> κανένα μέ παράπονο,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού ανάβανε τσιγάρα στά βαγόνια βαγόνια βαγόνια πού κρο-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τάλιζαν τραβώντας μεσ’ απ’ τό χιόνι γιά τίς ερήμικες φάρ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μες στήν παππούδικη νύχτα,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού μελετούσανε Πλωτίνο Πόου Άγιο Ιωάννη τού Σταυρού</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τηλεπάθεια καί μπόπ καμπάλλα γιατί ο κόσμος εδονείτο</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ενστικτωδώς κάτω απ’ τά πόδια τους στό Κάνσας,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού τριγυρνούσαν μόνοι στούς δρόμους τού Αϊντάχο ψάχνον-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τας γιά φανταστικούς ινδιάνους αγγέλους πού ήσαν φαντα-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> στικοί ινδιάνοι άγγελοι,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού σκέφτηκαν πώς απλώς ήσαν τρελοί όταν η Βαλτιμόρη</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> άστραψε σέ υπερφυσική έκσταση,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού σάλταραν σέ λιμουζίνες μέ τόν Κινέζο τής Οκλαχόμα</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όταν τούς κέντρισε η χειμωνιάτικη τού φαναριού τού δρόμου</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μεσονύχτια επαρχιώτικη βροχή,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού σουλατσάρανε πεινασμένοι κι έρημοι στό Χιούστον ψά-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> χνοντας γιά τζάζ ή σέξ ή πράγμα, καί πήραν στό κατόπι τόν</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> αετονύχη τόν Σπανιόλο νά συζητήσουν γιά τήν Αμερική καί</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τήν Αιωνιότητα, ανέλπιδη προσπάθεια, κι έτσι μπαρκάραν</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> γιά τήν Αφρική,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού εξαφανίστηκαν στά ηφαίστεια τού Μεξικού αφήνοντας</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> πίσω τους τίποτ’ άλλο πέρα από τή σκιά τών μπλουτζήνς</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> καί τή λάβα καί τή στάχτη τής ποιήσης σκορπισμένη στό</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τζάκι Σικάγο,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού ξαναφάνηκαν στη Δυτική Ακτή ερευνώντας τό F.B.I μέ</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> γενειάδες καί σόρτς μέ μεγάλα πασιφιστικά μάτια σέξυ</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> καί λιοκαμένοι μοιράζοντας ακατανόητα φυλλάδια,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού έκαναν τρύπες από τσιγάρο στά μπράτσα τους διαμαρτυ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ρόμενοι γιά τή ναρκωτική καταχνιά τού ταμπάκου τού Κα-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> πιταλισμού,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού μοιράσανε Υπερκομμουνιστικά φυλλάδια στή Γιούνιον</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> Σκουαίαρ κλαίγοντας καί βγάζοντας τά ρούχα τους ενώ οι</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σειρήνες τού Λός Άλαμος τούς κυνηγούσαν στριγκλίζοντας,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τήν Ουώλ Στρήτ κατεβαίνοντας στριγκλίζοντας , κι ενώ τό</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> φέρρυ γιά τό Στάτεν στρίγκλιζε επίσης,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού έσπασαν κλαίγοντας σέ λευκά γυμναστήρια γυμνοί καί</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τρέμοντας μπροστά στίς μηχανές άλλων σκελετών</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού δάγκωσαν ντέτεκτιβς στό σβέρκο καί τσίριζαν καταγοη-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τευμένοι σέ αστυνομικά εκατό μιά καί κανένα έγκλημα δέν</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> είχαν διαπράξει παρά μονάχα τή δική τους άγρια παιδερα-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> στία καί μέθη,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού ούρλιαζαν πεσμένοι στά γόνατα στόν υπόγειο καί σύρθη-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> καν έξω από τήν οροφή ανεμίζοντας χειρόγραφα καί γεννη-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τικά όργανα,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού αφέθηκαν νά γαμηθούν από πίσω από άγιους μοτοσυκλε-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τιστές κι αλάλαζαν από χαρά,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού κάνανε τσιμπουκι μ’ αυτά τ’ ανθρώπινα σεραφείμ, τούς</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ναύτες, χάδια τού Ατλαντικού κι αγάπες τής Καραϊβικής,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού ξεφάντωναν πρωί καί βράδυ στούς ροδόκηπους καί στό</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> γρασίδι τών δημοσίων πάρκων καί κοιμητηρίων σκορπίζον-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τας μ’ απλοχεριά τό σπέρμα τους σ’ όποιον κι άν ήθελε,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού είχαν αδιάκοπο λόξιγκα θέλοντας νά χαχανίσουν καί τέ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> λειωσαν μ’ ένα λυγμό πίσω από ένα χώρισμα σ’ ένα χαμάμ</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όταν ο ξανθός καί γυμνός άγγελος ήρθε νά τούς καρφώσει</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μ’ ένα ξίφος,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού χάσανε τ’ αγόρια τους στίς τρείς γριές στίγκλες τής</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μοίρας τή μονόφθαλμη τή στρίγκλα τού ετεροφυλόφιλου δο-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> λάριου τή μονόφθαλμη τή στρίγκλα πού κλείνει τό μάτι έξω</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> απ’ τή μήτρα καί τή μονόφθαλμη τή στρίγκλα πού δέν κάνει</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τίποτ’ άλλο απ’ τό νά κάθεται στόν πισινό της καί νά ψαλι-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> δίζει τίς χρυσές κλωστές τής διανόησης στόν αργαλειό τού</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τεχνίτη,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού ζευγαρώθηκαν εκστατικοί κι ακόρεστοι μ’ ένα μπουκάλι</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μπίρα μιά αγαπούλα ένα πακέτο τσιγάρα ένα κερί καί πέ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σαν κάτω απ’ τό κρεβάτι καί συνεχίσανε στό πάτωμα καί</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> έξω στό διάδρομο καί τέλειωσαν λιγοθυμώντας μέ τό όραμα</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τού απόλυτου μουνιού καί σπέρμα πού ξέφυγε από τό τε-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> λευταίο παίξιμο τής συνείδησης,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού γλύκαναν τό πράμα εκατομμυρίων κοριτσιών τρέμοντας</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> στό δειλινό καί είχαν μάτια κόκκινα τό πρωί, πρόθυμοι</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όμως νά γλυκάνουν τό πράμα τής ανατολής, αστράφτοντας</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> οπίσθια στούς σιτοβολώνες καί γυμνοί στή λίμνη,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού σάρωσαν τό Κολοράντο πορνοκοπώντας μέ μυριάδες κλεμ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μένα αυτοκίνητα τής νύχτας, Νήλ Κάσσαντυ, κρυφός ήρως</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> αυτών τών ποιημάτων, ψωλαράς καί Άδωνις τού Ντένβερ –</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> χαρά στ’ αμέτρητα γαμήσια του μέ κορίτσια σέ χορταρια-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σμένα οικόπεδα κι αυλές, σέ ξεχαρβαλωμένες πολυθρόνες</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> κινηματογράφων, σέ βουνοκορφές σέ σπήλαια, μέ χτικιάρες</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> γκαρσόνες στ’ ανασηκωμένα μεσοφούστανα τών κρασπέδων</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τών εθνικών οδών, κυρίως δέ σέ μυστικούς σολιψισμούς ου-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ρητηρίων βενζινάδικων, καί σέ σοκάκια επίσης,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού σβήσαν σάν εικόνες σέ απέραντες βρομερές ταινίες, μετα-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> κινήθηκαν στό όνειρο, ξύπνησαν σ’ένα απροσδόκητο Μαν-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> χάτταν, σύρθηκαν έξω απ’ τά υπόγεια μέ πονοκέφαλο απ’τό</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> άσπλαχνο Τοκαίυ καί τούς τρόμους τών σιδηρών ονείρων τής</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> Τρίτης Λεωφόρου καί τράβηξαν παραπατώντας γιά τό γρα-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> φείο ανεργίας,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού περπατήσανε όλη νύχτα μέ τά παπούτσια τους γεμάτα</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> αίμα στίς χιονισμένες αποβάθρες παραμονευόντας μιά πόρ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τα τού Ήστ Ρίβερ νά ανοίξει σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο όπιο</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> καί αχνούς,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού δημιούργησαν μεγάλα αυτοκτονικά δράματα στίς πολυκα-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τοικιούμενες απόκρημνες όχθες τού Χάντσον κάτω από τόν</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> γαλάζιο αντιαεροπορικό προβολέα τής σελήνης, καί τά κε-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> φάλια τους στεφανωθούν μέ δάφνη εις αιωνίαν λήθην,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού φάγανε τό αρνάκι ραγού τής φαντασίας ή χωνέψανε τόν κά-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> βουρα στόν λασπώδη πυθμένα τών ποταμών τού Μπάουερυ, </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού κλάψανε γιά τό ρομάντσο τών δρόμων μέ τό κάρο τους</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> γεμάτο κρεμμύδια καί κακή μουσική,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού κάθισαν σέ παράγκες ανασαίνοντας στό σκοτάδι κάτω απ’</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τή γέφυρα καί σηκωθήκαν γιά νά στήσουν κλαβεσέν στίς</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σοφίτες τους,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού βήχανε στόν έκτο όροφο τού Χάρλεμ στεφανωμένοι μέ</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> φλόγα κάτω από τόν φυματικό ουρανό πλαισιωμένοι από κα-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> φάσια θεολογίας,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού ορνιθοσκαλίζανε όλη νύχτα ροκεντρολάροντας ανυπέρβλη-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τες επωδές πού στό κίτρινο πρωινό ήσαν στροφές ασυναρ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τησιών,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού μαγειρέψαν σάπια ζώα πλεμόνια καρδιές πόδια ουρές</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μπόρστ καί τορτίγιες κάνοντας όνειρα γιά τό αγνό βασίλειο</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τών φυτών,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού χωθήκανε κάτω από φορτηγά-ψυγεία κρεάτων ψάχνοντας</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> γιά ένα αυγό,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού πέταξαν τά ρολόγια τους απ’ τήν ταράτσα γιά νά ρίξουν τήν</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ψήφο τους υπέρ τής Αιωνιότητας έξω απ’ τό Χρόνο, καί ξυ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> πνητήρια πέφταν κάθε μέρα στά κεφάλια τους καθ’ όλη τήν</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> επόμενη δεκαετία,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού κόψανε τίς φλέβες τους τρείς φορές συνέχεια ανεπιτυχώς,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τό πήρανε απόφαση κι αναγκάστηκαν ν’ ανοίξουν μαγαζιά</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μέ αντίκες όπου νιώθαν πώς γερνούν, καί κλαίγανε,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού κάηκαν ζωντανοί μέ τά αθώα φανελένια τους κουστούμια</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> στή Λεωφόρο Μάντισον ανάμεσα σ’ εκρήξεις μολυβένιου</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> στίχου καί φουλαρισμένοι σαματά τώμ σιδηρών συνταγμά-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> των τής μόδας καί νιτρογλυκερινικών κραυγών τών νεράι-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> δων τής διαφημίσης καί μουσταρδικού αερίου τών απαισίων</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> διανοουμένων εκδοτών, ή πατηθήκανε από τά μεθυσμένα</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ταξί τής Απολύτου Πραγματικότητος,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού πήδηξαν από τή γέφυρα τού Μπρούκλιν αυτό πράγματι</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> συνέβη καί χαθήκανε άγνωστοι καί ξεχασμένοι στή φασμα-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τική ζάλη τών παρόδων τής Τσάιναταουν, κι ούτε τούς κέ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ρασαν μιά μπίρα,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού τραγουδούσαν απ’ τά ανοιχτά παράθυρα τους απελπισμέ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> νοι, έπεσαν από τό παράθυρο τού μετρό στό βρόμικο Πασ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σάικ, ρίχτηκαν σέ νέγρους, κλαίγανε στούς δρόμους, χόρε-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ψαν ξυπόλητοι πάνω σέ κρασοπότηρα σπασμένα πίτα στό</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μεθύσι δίσκους γραμμοφώνου νοσταλγικής γερμανικής τζάζ</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τού ’30, τέλειωσαν τό ουίσκυ καί ξέρασαν μέ ρόχθο στή</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ματωμένη τουαλέτα, μέ βογκητά στ’ αυτιά τους καί συριγ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μούς κολοσσιαίων σειρήνων,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού κουτρουβάλησαν στίς λεωφόρους τού παρελθόντος ταξι-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> δευόντας ο ένας στού άλλου τόν Γολγοθά τής αγρύπνιας καί</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τής μοναξιάς ή στήν ενσάρκωση τής τζάζ τού Μπίρμινχαμ,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού διασχίσανε τή χώρα απ’ τό ‘να άκρο στ’ άλλο σ’ εβδομην-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ταδύο ώρες γιά νά δούν άν εγώ είχα ένα όραμα ή εσύ είχες</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ένα όραμα ή αυτός είχε ένα όραμα, γιά νά βρούν τήν Αιω-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> νιότητα,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού ταξίδεψαν στό Ντένβερ, πού πέθαναν στό Ντένβερ, πού</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ξαναγύρισαν στό Ντένβερ καί περίμεναν ματαίως, πού α-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> γνάτευαν στό Ντένβερ καί στοχάζονταν καί μονάζανε στό</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> Ντένβερ καί τελικά εφύγανε γιά ν’ ανακαλύψουν τό Χρόνο,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> καί τό Ντένβερ νοσταλγεί τώρα τούς ήρωες του,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού πέσανε στά γόνατα σ’ απελπισμένες εκκλησιές καί προσ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ευχήθηκαν ο ένας γιά τού άλλου τή σωτηρία καί τή φώτιση</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> καί τίς καρδιές, ώσπου η ψυχή φώτισε τά μαλλιά της μιά</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> στιγμή,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού σπάσαν τό κεφάλι τους στίς φυλακές καρτερώντας απίθα-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> νους εγκληματίες μέ χρυσά κεφάλια καί τή γοητεία τής</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> πραγματικότητας στίς καρδιές πού τραγουδούσαν γλυκά</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μπλούζ στό Αλκατράζ,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού αποσύρθηκαν στό Μεξικό γιά νά καλλιεργήσουν μιά συν-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ήθεια, ή στά Βραχώδη Όρη στόν τρυφερό Βούδα ή στήν</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> Ταγγέρη στ’ αγόρια ή στό Νότιο Ειρηνικό στή μαύρη λοκο-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μοτίβα ή στό Χάρβαρντ στόν Νάρκισσο στό Γούντλων στή</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> γιρλάντα από μαργαρίτες ή στόν τάφο,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού αξίωσαν δίκες πνευματικής υγείας κατηγορώντας τό ρα-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> διόφωνο γιά υπνωτισμό καί απόμειναν μέ τή δική τους τρέ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> λα καί τά χέρια τους κι ένα δίβουλο δικαστήριο,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού πέταξαν κλούβια αυγά στούς ομιλητές περί Ντανταϊσμού</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> στό Κολέγιο τής Νέας Υόρκης καί μετά παρουσιάστηκαν</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> στά γρανιτένια σκαλοπάτια τού τρελοκομείου μέ ξυρισμένα</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> κεφάλια γλωσσοκοπανώντας αυτοκτονίες καί απαιτώντας</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> άμεσο λοβοτομία,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> καί πού τούς δόθηκε αντί γι’ αυτό τό συμπαγές κενό της ιν-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σουλίνης τού μετρασόλ τού ηλεκτροσόκ τής υδροθεραπείας</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ψυχοθεραπείας εργασιοθεραπείας πίνγκ πόνγκ καί αμνη-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σίας,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού αναποδογύρισαν ένα μονάχα συμβολικό τραπέζι τού πίνγκ</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> πόνγκ, κακόγουστη διαμαρτυρία, καί ξεκουράστηκαν γιά</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> λίγο στην κατατονία,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">καί γύρισαν μετά από χρόνια στ’ αλήθεια φαλακροί αλλά μέ</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μιά ματωμένη περούκα, καί τά δάκρυα καί τά δάχτυλα, στήν</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ολοφάνερη καταδίκη τής τρέλας τών θαλάμων τών τρελο-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> πόλεων τών Ανατολικών Πολιτειών,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">στά δυσώδη δωμάτια τού Πίλγκριμ καί τού Ρόκλαντ καί τού</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> Γκρέυστοουν, λογομαχώντας μέ τούς αντίλαλους τής ψυχής,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> χορεύοντας ρόκ στίς μεσονύχτιες παντέρημες εκτάσεις τής</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> αγάπης, ένα όνειρο ζωής ένας βραχνάς, σώματα πού γινήκαν</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> πέτρα βαριά σάν τό φεγγάρι,</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">μέ τή μάνα τελικά……. καί τό τελευταίο φανταστικό βιβλίο</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> πεταμένο έξω απ’ τό παράθυρο, καί τήν τελευταία πόρτα</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> πού έκλεισε στίς 4 τό πρωί καί τό τελευταίο τηλέφωνο πού </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> βρόντηξε στόν τοίχο αντί απαντήσεως καί τό τελευταίο ε-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> πιπλωμένο δωμάτιο πού άδειασε μέχρι τό τελευταίο κομ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μάτι πνευματικής επίπλωσης, κι ένα κίτρινο χάρτινο τριαν-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τάφυλλο καρφωμένο στήν κρεμάστρα στήν ντουλάπα, φαν-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ταστικό κι αυτό ακόμη, τίποτα πέρα από ένα ελπιδοφόρο</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> κομματάκι παραισθήσεως –</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Ώ Κάρλ, όσο δέν είσαι ασφαλής δέν είμαι άσφαλής, καί τώρα</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> είσαι στ’ αλήθεια μέσα στήν απόλυτη μπουγιαμπέσα τού</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> χρόνου –</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">καί πού γι’ αυτό ετρέχανε στούς παγωμένους δρόμους δαιμο-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> νισμένοι από μιά ξαφνική αστραπή τής αλχημείας τής χρή-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σης τής έλλειψης τού καταλόγου τού μεταβλητού μέτρου καί</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τού παλμικού επιπέδου,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού ονειρεύονταν καί επιχειρούσαν ένσαρκα χάσματα στό Χώ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ρο καί τό Χρόνο μέσ’ άπό άντικριστές εικόνες, καί παγί-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> δευαν τον αρχάγγελο τής ψυχής ανάμεσα σέ 2 οπτικές ει-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> κόνες καί δένανε τά στοιχειώδη ρήματα καί βάζανε μαζί τό</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ούσιαστικό καί τήν παύλα τής συνείδησης πηδώντας μέ τήν </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> αίσθηση τού Pater Omnipotens Aetema Deus</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> γιά ν’ άναγεννήσει τή σύνταξη καί τό μέτρο τού φτωχού άνθρώ-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> πινου πεζού λόγου καί νά σταθεί μπροστά σας αμίλητος καί</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> νοήμων καί τρέμοντας από ντροπή, απορριμμένος κι όμως</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ανοίγοντας τήν ψυχή γιά νά ομονοήσει μέ τό ρυθμό τής</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σκέψης μές στό γυμνό κι απέραντο κεφάλι,</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">ό τρελός τό ρεμάλι κι άγγελος μπήτ στό Χρόνο, άγνωστος, κι</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όμως καταγράφοντας εδώ αυτά πού θ’ απομείνουν γιά νά</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ειπωθούν σέ καιρούς μετά τό θάνατο, γι’ αύτούς</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">πού υψώθηκαν μετενσαρκωμένοι στά φασματικά ρούχα τής</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τζαζ στή χρυσοκέρατη σκιά τής μπάντας καί τραγούδησαν</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> το βάσανο γι’ αγάπη τού γυμνού αμερικάνικου μυαλού μέ</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μιά ηλί ηλί λαμά σαβαχθανί σαξοφωνική κραυγή πού ανα-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τρίχιασε τίς πόλεις μέχρι τό τελευταίο ραδιόφωνο</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">μέ τήν απόλυτη καρδιά τού ποιήματος τής ζωής σφαγμένη καί </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> πετάμενη έξω απ’τά κορμιά τους καλή γιά φάγωμα γιά </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> χίλια χρόνια.</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> </i></div><div style="box-sizing: inherit;"></div><div style="box-sizing: inherit;"></div><div style="box-sizing: inherit;"><p style="box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 18px; text-align: justify;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">II</i><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> </i></p><p style="box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 18px; text-align: justify;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> Ποιά σφίγγα τσιμέντου καί αλουμίνιου έσπασε τά κρανία τους </i></p><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">καί καταβρόχθισε τά μυαλά καί τή φαντασία τους;</i><p></p></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Μολώχ ! Μοναξιά ! Βρομιά ! ’Ασχήμια ! Σκουπιδοτενεκέδες </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> κι απρόσιτα δολάρια ! Παιδιά πού τσιρίζουν κάτω άπ’ τίς </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σκάλες ! ’Αγόρια πού κλαΐνε μ’ αναφιλητά στούς στρατούς ! </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> Γέροι πού κλαψουρίζουν στα πάρκα !</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Μολώχ ! Μολώχ ! Εφιάλτης τού Μολώχ ! Μολώχ ό χωρίς </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> αγάπη καμιά ! Μολώχ τού μυαλού ! Μολώχ ό στυγνός κρι-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τής τών άνθρώπων !</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Μολώχ η ακατανόητη φυλακή ! Μολώχ τό νεκροκέφαλο άψυχο </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> κάτεργο καί Κογκρέσο τών θλίψεων ! Μολώχ τών κτιρίων </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τής κρίσεως ! Μολώχ ό θεόρατος λίθος τού πολέμου ! Μο-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> λώχ οί αποσβολωμένες κυβερνήσεις !</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Μολώχ μέ τ’ ατόφιο μυαλό μηχανής ! Μολώχ πού στίς φλέβες </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σου τρέχει ρευστό ! Μολώχ μέ τά δάχτυλα δέκα στρατιών. </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> Μολώχ μέ άνθρωποφάγο στήθος δυναμό ! Μολώχ μέ τ’ αύτι </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> πού καπνίζει σαν τάφος !</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Μολώχ μέ τά μάτια χιλιάδων παραθύρων τυφλών! Μολώχ τών </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ουρανοξυστών στή σειρά καθισμένων στούς απέραντους δρό-</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μους σάν ’Ιεχωβάδες ! Μολώχ έργοστασίων πού κρώζουν </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> στό πούσι κι ονειρεύονται ! Μολώχ καμινάδων κι άντένων </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> πού στέφουν τις πόλεις !</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Μολώχ μέ αγάπη απέραντη πετρελαίου καί πέτρας ! Μολώχ </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μέ ψυχη τραπεζών κι ηλεκτρικής ένεργείας ! Μολώχ πού ή </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> φτώχεια σου είναι τό φάσμα τής μεγαλοφυίας ! Μολώχ πού </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ή μοίρα σου είναι ένα σύννεφο αφύλου υδρογόνου ! Μολώχ </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> πού τ’ όνομά σου είναι Νούς !</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Μολώχ πού μέσα σου νιώθω μονάχος ! Μολώχ πού μέσα σου </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ονειρεύομαι αγγέλους ! Τρελός στόν Μολώχ ! Πούστης στόν </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> Μολώχ ! Χωρίς αγάπη, χωρίς φίλο στόν Μολώχ !</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Μολώχ πού μπήκες στήν ψυχή μου νωρίς ! Μολώχ πού μέσα </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σου είμαι χωρίς σώμα συνείδηση ! Μολώχ πού μέ τρόμα-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ξες πάνω στή φυσική μου έκσταση ! Μολώχ πού σ’ εγκα-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ταλείπω ! Ξυπνώ στον Μολώχ ! Φώς κατεβαίνει άπο τον </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ουρανό !</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Μολώχ ! Μολώχ ! Ρομπότ διαμερίσματα ! αόρατα προάστια ! </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> σκελετώδη θησαυροφυλάκια ! τυφλές πρωτεύουσες ! δαιμο-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> νικές βιομηχανίες ! φασματικά έθνη ! αήττητα τρελοκομεία ! </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> γρανιτώδες ψωλές ! τερατώδεις μπόμπες !</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Σπάσαν τις ράχες τους σηκώνοντας τόν Μολώχ στόν Ούρανό ! </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> Πεζοδρόμια, δέντρα, ραδιόφωνα, τόνοι ! την πόλη σηκώνον-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τας στόν Ούρανο πού υπάρχει παντού τριγύρω μας !</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Οράματα ! οιωνοί ! παραισθήσεις ! θαύματα ! εκστάσεις ! τά </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> πήρε τ’ αμερικάνικο ποτάμι !</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Ονειρα ! λατρείες ! φωτοχυσίες ! θρησκείες ! ολόκληρη η μαού-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> να φορτωμένη εύαίσθητο σκατό !</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Ρήξεις ! πάνω άπ’ τό ποτάμι ! υστερίες καί σταυρώσεις ! κάτω </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μέ τό ρέμα ! Εύφορίες ! Θεοφάνειες ! ’Απελπισίες ! Δέκα </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> χρόνια ζωώδεις κραυγές κι αυτοκτονίες ! Μυαλά ! Αγάπες </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> νέες ! Παλαβή γενιά ! κάτω στά βράχια του Χρόνου!</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Αληθινό άγιο γέλιο στό ποτάμι ! Τά είδαν όλα ! τ’ άγρια μά-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τια ! τ’ άγια άλυχτήματα ! Είπαν αντίο ! Πήδηξαν άπ’ τή </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> στέγη ! στή μοναξιά! κουνώντας τα χέρια ! κρατώντας λου-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> λούδια ! Κάτω στό ποτάμι! κάτω στό δρόμο!</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> </i></div><div style="box-sizing: inherit;"></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><p style="box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 18px; text-align: justify;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">III</i></p><p style="box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 18px; text-align: justify;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Κάρλ Σόλομον ! Είμαι μαζί σου στο Ρόκλαντ </i></p></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όπου πιο τρελός είσαι από μένα </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Είμαι μαζί σου στό Ρόκλαντ</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όπου πρέπει νά νιώθεις πολύ παράξενα </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Είμαι μαζί σου στό Ρόκλαντ</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όπου μιμείσαι τή σκιά της μάνας μου </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Είμαι μαζί σου στό Ρόκλαντ</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όπου σκότωσες τίς δώδεκα γραμματείς σου </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Είμαι μαζί σου στό Ρόκλαντ</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όπου γελάς μέ τοΰτο τ’ άόρατο χιούμορ </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Είμαι μαζί σου στό Ρόκλαντ</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όπου είμαστε μεγάλοι συγγραφείς στήν ίδια φοβερή γραφο-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μηχανή</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Είμαι μαζί σου στό Ρόκλαντ</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όπου ή κατάστασή σου είναι σοβαρή καί τή λέν στό ραδιό-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> φωνο</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Είμαι μαζί σου στό Ρόκλαντ</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όπου οι κρανιακές λειτουργίες δ΄ρν δέχονται πιά τά σκουλή-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> κια τών αισθήσεων </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Είμαι μαζί σου στό Ρόκλαντ</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όπου πίνεις τό τσάι απ’τά στήθια των γεροντοκόρων τής </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> Γιούτικα </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Είμαι μαζί σου στό Ρόκλαντ</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όπου λογοπαικτείς πάνω στά σώματα τών νοσοκόμων σου </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τίς στρίγκλες τού Μπρόνξ </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Είμαι μαζί σου στό Ρόκλαντ</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όπου ούρλιάζεις μές στό ζουρλομανδύα πώς χάνεις τό παι-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> χνίδι στό πραγματικό πίνγκ πόνγκ τής αβύσσου </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Είμαι μαζί σου στό Ρόκλαντ</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όπου βροντάς στο κατατονικό πιάνο πώς ή ψυχή είναι αθώα </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> καί άθάνατη ποτέ δέν πρέπει νά πεθαίνει βάναυσα σ’ ένα </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> στρατοκρατούμενο τρελάδικο </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Είμαι μαζί σου στό Ρόκλαντ</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όπου πενήντα άκόμη σόκ κι ή ψυχή σου δέν θά ξαναγυρίσει </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> στό σώμα της απ’τό προσκύνημά της σ’ένα σταυρό στό </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> κενό</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Είμαι μαζί σου στό Ρόκλαντ</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όπου κατηγορείς τούς γιατρούς σου για φρενοβλάβεια καί </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> καταστρώνεις τήν εβραϊκή σοσιαλιστική επανάσταση ενάν-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τια στόν φασιστικό εθνικό γολγοθά </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Είμαι μαζί σου στό Ρόκλαντ</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όπου θά σχίσεις στά δυό τόν ουρανό τής Λόνγκ Άιλαντ καί</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> θ’αναστήσεις τόν ζωντανό σου ανθρώπινο Ιησοϋ απ’τόν </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> υπερανθρώπινο τάφο </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Είμαι μαζί σου στό Ρόκλαντ </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όπου υπάρχουν είκοσιπέντε χιλιάδες τρελοί σύντροφοι όλοι </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> μαζί τραγουδώντας τίς τελευταίες στροφές τής Διεθνούς </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Είμαι μαζί σου στό Ρόκλαντ</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όπου σφιχταγκαλιάζουμε καί φιλούμε κάτω απ’ τά σεντόνια </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τίς Ηνωμένες Πολιτείες τίς Ηνωμένες Πολιτείες πού βή-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> χουν όλη νύχτα καί δέν θά μάς αφήσουνε να κοιμηθούμε </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Είμαι μαζί σου στό Ρόκλαντ</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> όπου ξυπνάμε από τό κώμα ηλεκτρισμένοι απ’ τά αεροπλά-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> να τών ψυχών μας πού σουρίζουν πάνω άπ’ τή στέγη ήρθαν </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> νά ρίξουν τίς αγγελικές τους μπόμπες τό νοσοκομείο κα-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ταυγάζεται στό φώς φανταστικοί τοίχοι γκρεμίζονται Ώ</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> κοκαλιάρες λεγεώνες ορμάτε έξω Ώ αστερόεσσα καταπλη-</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> ξία τού ελέους ό αιώνιος πόλεμος είναι εδώ Ώ νίκη ξέχασε </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> τά εσώρουχά σου είμαστε ελεύθεροι </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;">Είμαι μαζί σου στό Ρόκλαντ</i><br style="box-sizing: inherit;" /><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> στά ονειρά μου περπατάς στάζοντας από θαλάσσιο ταξίδι </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> πέρα για πέρα στήν εθνική οδό πού ζώνει τήν ’Αμερική μέ </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> δάκρυα ώς τήν πόρτα τού σπιτιού μου στή Δυτική νύχτα</i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> </i></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> </i></div><div style="box-sizing: inherit;"></div><div style="box-sizing: inherit;"><i style="box-sizing: inherit; font-family: "Fira Sans", serif; font-size: 17px; font-weight: 400;"> Σάν Φρανσίσκο, 1955-56</i></div></div><div class="39d3104040e2a290929171ca8d60aca4" data-index="3" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; box-sizing: inherit; color: #1f1a17; float: none; font-family: "source sans pro", sans-serif; font-size: 18px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 25px 0px; orphans: 2; text-align: center; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><div class="ad" style="box-sizing: inherit; height: 60vh; min-height: 60vh;"><div class="ad-container" style="box-sizing: inherit; height: 60vh; min-height: 60vh;"><ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-9803626830072527" data-ad-slot="4418441448" data-ad-status="filled" data-adsbygoogle-status="done" style="box-sizing: inherit; display: inline-block; height: 280px; position: sticky; top: 20px; width: 336px;"><div aria-label="Advertisement" id="aswift_2_host" style="background-color: transparent; border: medium; box-sizing: inherit; display: inline-block; height: 280px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; visibility: visible; width: 336px;" tabindex="0" title="Advertisement"><br class="Apple-interchange-newline" /><br /></div></ins></div></div></div><p><a data-ctbtn="2" data-cthref="/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwjX05Wn0dWAAxWIRfEDHUMfCo8QFnoECBAQAQ&url=https%3A%2F%2Fwww.news247.gr%2Fsunday-edition%2Falen-gkinsmpergk-to-mastoyromeno-oyrliachto-ton-mpitnik.9647764.html&usg=AOvVaw16jjP2zHm2LWmQI_tZcqP-&opi=89978449" data-jrwt="1" data-jsarwt="1" data-usg="AOvVaw16jjP2zHm2LWmQI_tZcqP-" data-ved="2ahUKEwjX05Wn0dWAAxWIRfEDHUMfCo8QFnoECBAQAQ" href="https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwjX05Wn0dWAAxWIRfEDHUMfCo8QFnoECBAQAQ&url=https%3A%2F%2Fwww.news247.gr%2Fsunday-edition%2Falen-gkinsmpergk-to-mastoyromeno-oyrliachto-ton-mpitnik.9647764.html&usg=AOvVaw16jjP2zHm2LWmQI_tZcqP-&opi=89978449" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0.1); -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #1a0dab; font-family: arial, sans-serif; font-size: small; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; outline: 0px; text-align: left; text-decoration: underline; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"></a></p><h3 class="LC20lb MBeuO DKV0Md" style="display: inline-block; font-family: arial, sans-serif; font-size: 20px; font-weight: 400; line-height: 1.3; margin: 18px 0px 3px; padding: 5px 0px 0px; text-decoration: underline;"></h3> <br /><p></p>jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-81161247440267289102021-01-03T23:32:00.000+02:002021-01-03T23:32:43.588+02:00<p> </p><p align="center" class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 36.0pt;"><b><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 18.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">ΑΙ ΔΥΟ ΑΠΟΚΡΕΩ ( τοῦ
Βλάση Γαβριηλίδη )</span></b><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 36.0pt;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 36.0pt;"><b><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 18.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">( ΜΗ ΧΑΝΕΣΑΙ 26/2/1881 )</span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-indent: 36.0pt;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://lh3.googleusercontent.com/-WaExa-9HP8s/X_I3urg9N7I/AAAAAAAAG5k/Br3ju_sX1Ns3nx12BLfNzLbuqv7jb7lNgCLcBGAsYHQ/134078182_10223210405229646_4171280880632143454_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="156" data-original-width="320" height="156" src="https://lh3.googleusercontent.com/-WaExa-9HP8s/X_I3urg9N7I/AAAAAAAAG5k/Br3ju_sX1Ns3nx12BLfNzLbuqv7jb7lNgCLcBGAsYHQ/134078182_10223210405229646_4171280880632143454_n.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p>
<p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-indent: 36.0pt;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ποῖαι ἀπόκρεω; </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-indent: 36.0pt;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Αἱ τῶν πλουσίων ἤ αἱ τῶν πτωχῶν; </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-indent: 36.0pt;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Διότι εἴχομεν
δύο, ὅπως δύο λειτουργίας ἔχουν τινες ἐκκλησίαι· μίαν διά τόν ἀχθοφόρον λαόν
τόν ἐξεγειρόμενον λίαν πρωΐ καί ἄλλην διά τούς εὐγενεῖς, δι’ οὕς ὁ ἥλιος
ἀνατέλλει τήν 11 πρό μεσημβρίας καί δύει κατά τό μεσονύκτιον.</span><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> Παρατηρήσατε τάς δύο
ἀπόκρεω; </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ἦσαν χωρισμέναι ἀπ’ ἀλλήλων, ὅπως ἡ νύξ ἀπό τῆς ἡμέρας, ὁ λαός ἀπό τήν
κυβέρνησίν του, ὡς ὁ κλῆρος μας ἀπό τήν θρησκείαν, αἱ μεγάλαι μας ἔγγαμοι ἀπό
τοῦ γάμου.</span><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> Πάντοτε ὑπήρχον
εὐποροῦντες καί ἀποροῦντες, πτωχοί καί πλούσιοι· ἀλλά παρά τήν διαφοράν αὐτήν,
αἱ Ἀθῆναι ἐδημοκρατοῦντο καί ἤ ὅλαι εὐθύμουν ἤ ὅλαι ἐπένθουν, ἤ ὅλαι εὐημέρουν
ἤ ὅλαι ἐταλαιπωροῦντο. </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Τό « ὅλαι» αὐτό δέν εἶναι διόλου παράδοξον, διότι ὅταν ὁ
πλούσιος εὐδαιμονεῖ μέ ἑκατόν, ὁ πένης γίνεται μακάριος μέ ἕν. </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ἐφέτος τό
ἑκατόν ἧτο χίλια, ἀλλά τό ἕν ἧτο μισό. </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ὑπέρ τόν μῆνα παρετάθησαν αἱ ἀπόκρεω τῶν
πλουσίων· μισήν ἡμέραν μόλις ἔζησαν αἱ ἀπόκρεω τῶν πτωχῶν. Ε</span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">ἴχομεν Βενετίαν τῶν
δόγηδων εἰς τάς ἀνωτέρας τάξεις καί Σιβηρίαν τῶν καταδίκων εἰς τάς κατωτέρας. </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ὠργίαζον οἱ μεγάλοι σας ὡς Βοργίαι, καί ἐνήστευσαν οἱ μικροί μας ὡς ὁ Ἰωάννης
ἐν τῇ ἐρήμῳ. Κατεκόπησαν ἐκεῖνοι χορεύοντες, ἐμούδιασαν αὐτοί κοιμώμενοι. </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ἀπεκτηνώθη ἡ ἀριστοκρατία πίνουσα καί ἔγινε σοβαρά ὡς ἅγιος Ὀνούφριος ἡ
Δημοκρατία νηστεύουσα.</span><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> Ἄν τό ἐπέτρεπεν ἡ
κοινωνική ἐθιμοτυπία, θά ἐβλέπομεν τούς Σερπιέρηδες καί τούς
Τσιγγρούς, τούς Θεολόγηδες καί τούς Ρικάκηδες μέ ὅλην τήν φάλαγγα τῶν
προσκεκλημένων των, παρ’ ὧν ὡς μόνα προσόντα διά πρόσκλησιν ἀπαιτοῦσιν
ἀπηρχαιωμένην τινα βελάδα, λευκά χειρόκτια τῆς Βιέννης, εὐρύν ὡς
Βρωμολίμνην στόμαχον διά νά δεχθοῦν παντός εἴδους πόματα καί βρώματα, τρία
γαλλικά, δύο ὑποκλίσεις, πολλήν βλακείαν, περισσοτέραν ἀναισχυντίαν καί τελεῖαν
γνῶσιν τῆς κολακείας, κυλίοντας ἑαυτούς καί τά ὄργιά των εἰς τάς τριόδους καί
τάς πλατείας, κτηνωδεστέρους τῶν λαϊκῶν μεθύσων, οἵτινες τουλάχιστον δύνανται
νά εἴπωσιν ὅτι ἐκδικοῦνται ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ ἑνός ἔτους ἱδρῶτας ἐργασίας.</span><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> Τουναντίον ὁ λαός ἐφέτος οὔτε
αὐτήν τήν τελευταίαν Κυριακήν τῶν Ἀπόκρεω ἐφάνη εὐθυμῶν. </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Καί αὐτά τά Κούλουμα
τά ὁποῖα ἐπί Ὄθωνος ἦσαν ἀληθῶς ἐθνική ἤ τουλάχιστον ἀθηναϊκή πανήγυρις, ὑπό
τήν παγεράν ἐπιρροήν τῆς βασιλευούσης δυναστείας ἐμαράνθησαν καί αὐτά,
κατατμηθέντα εἰς Κούλουμα τῆς ξηρᾶς καί Κούλουμα τῆς θαλάσσης, ὡς
ἐμαράνθη ἀπό τοῦ 1864 πᾶσα ἐθνική ζωή, ἱκμάς, ἑορτή, πανήγυρις. </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ἀνεζητήσαμεν
παντοῦ τόν εὐθυμοῦντα λαόν, ἀλλά δέν τόν εὕρομεν. </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ἠρωτήσαμεν τούς πλείστους τῶν
οἰνοπωλῶν, οὔτε τό τέταρον μᾶς εἶπον τῆς ἄλλοτε καταναλώσεως δέν ἔκαμον. </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ἀλλά
εὐθύμει ἡ ἀριστοκρατία μας, εὐθύμησαν οἱ κυβερνῆται μας, εὐθύμησαν οἱ ὀλίγοι
οἶκοι τῶν προνομιούχων οἵτινες κλέψαντες, γυμνώσαντες, ἀπατήσαντες,
καταπατήσαντες ἐσχημάτισαν περιουσίας καί τώρα δέν καταλαμβάνουν πῶς εἶναι
δυνατόν νά διασκεδάζει ὁ λαός ὅταν αὐτοί διασκεδάζουν. </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Τί κοινόν μεταξύ τῶν
καθώς πρέπει ἀνθρώπων καί τῶν τραμπούκων ἤ τῶν προστύχων οἵτινες ὀφείλουν νά
μήν διασκεδάζουν, διότι χάνουν τήν ἕξιν τοῦ ἐργάζεσθαι καί ἔπειτα ψοφοῦν τῆς
πείνας.</span><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> Τούς εἴδατε; </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Εἶναι
πλέον μία τάξις· ἀποτελοῦν συμμορίαν· εἶναι συνδεδεμένοι ὡς ἀδελφοί·
προστατεύουν τά συμφέροντα τῶν ἄλλων ὡς ἰδικά των· ἔχουν προσδιορίσει ὁ καθείς
τάς ἑσπέρας τῆς διασκεδάσεως· ὅταν ὁ ἕνας ἔχει χορόν ὁ ἄλλος εἶναι ὑποχρεωμένος
νά μήν ἔχῃ. </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Φυλάσσουν καί τούς τελευταίους τύπους· ὁ κ. Τσιγγρός δέν εἶχεν
δεῖπνον εἰς τήν ἑσπερίδα του· ἔ ! δέν πρέπει νά ἔχῃ καί ὁ κ. Ρικάκης· τοῦ ἑνός
ὁ χορός παρετάθη μέχρι τῆς τετάρτης μετά τό μεσονύκτιον καί ἤρχισεν ἀπό τῆς
δεκάτης· ὅλοι λοιπόν οἱ χοροί πρέπει ν’ ἀρχίζουν καί νά τελειώνουν εἰς τήν
αὐτήν ὥραν. </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Αἱ αἴθουσαί των εἶναι τόσο εὐρεῖαι, ὄσον νά δεχθοῦν τούς
ἀδελφούς των, τούς συντεχνίτας των δηλαδή, τούς συγγενεῖς των, ἐκείνους ὑπό τήν
σκιάν τῶν ὁποίων ἔκλεψαν, ἐκείνους τῇ βοηθείᾳ τῶν ὁποίων θά κλέψουν, ἐκείνους
τούς ὁποίους φοβοῦνται, ἐκείνους ἀπό τούς ὁποίους ἐλπίζουν, ἐκείνους τῶν ὁποίων
δέν θέλουν νά ἐξεγερθῇ ὁ φθόνος, τούς ἔχοντας ὡραίας θυγατέρας, τούς ἔχοντας
εὐρυκαρδίους συζύγους, τούς κολακεύοντας, τούς δοξολογοῦντας, τούς κωμικούς,
τούς γνωρίζοντας νά διευθύνωσι μέ χάριν τό <i>κοττιλιών, </i>τούς
προμηθευτάς, τούς ὄντας ἐν γνώσει κανενός μυστικοῦ των, καί τήν διπλωματίαν ἐπί
τέλους πρό τῆς ὁποίας ἐκτίθενται, ὡς αἱ ἑταῖραι εἰς τήν αἴθουσαν τῆς παραμονῆς
ἐκθέτουσιν ἐν ὄγκῳ ὑπερβολῇ καί ψεύδει τά κατηφανισμένα κάλλη των. </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Οὕτω πως
ἐσχηματίσθη κύκλος περιλαμβάνων περίπου τριακοσίας οἰκογενείας τῆς πρωτευούσης
καί ἐξ αὐτῶν πάλι οὐχί ὅλα τά μέλη, ἀλλά πολλῶν ἰδιαιτέρως τά εὔμορφα μέλη,
πολλάκις τήν κόρην χωρίς τῆς μητρός, τόν υἱόν χωρίς τόν πατέρα, τήν ἀδελφήν
χωρίς τοῦ ἀδελφοῦ, τήν σύζυγον χωρίς τοῦ συζύγου.</span><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> Ὅλος
αὐτός ὁ πλοῦτος ὁ ὄψιμος, ὁ νεότευκτος κατεσκευάσθη ὑπό τήν προστασίαν τῆς
κυβερνητικῆς διαφθορᾶς, πρός ζημίαν τοῦ λαοῦ, πρός ζημίαν τοῦ κράτους, πρός
ζημίαν τῆς ἐθνικῆς παραγωγῆς. </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Παρατηρήσατε τάς ἀθηναϊκάς περιουσίας ἐν μεγάλῳ·
ταξινομήσατε αὐτάς· τί θά εὕρητε; </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Εἰς τήν πρώτην τάξιν τούς λεγομένους
ὁμογενεῖς· ἦλθον οὗτοι γυμνοί, πειναλέοι; </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ὄχι· ἦλθον πλούσιοι, ἀλλ’
ἐδιπλασίασαν τόν πλοῦτον των ἐδῶ, ὄχι ἐργαζόμενοι, ὄχι παράγοντες, ὄχι
βιομηχανοῦντες, ἀλλά ληστεύοντες διά μετοχῶν, ληστεύοντες καί διά δανείων,
πωλοῦντες καί μεταπωλοῦντες μεταλλεῖα, μετερχόμενοι την ληστείαν των Τραπεζῶν,
ἱδρύσαντες Χρηματιστήριον, τοὐτέστι Χρημαληστήριον, δημιουργήσαντες τάξιν
μεσιτῶν, ἀνθρώπων ὑπόπτων, χωρίς πολλά αἰσθήματα, ἀπαραγώγων, ζώντων διά τῶν
πλουσίων ἀπό τούς πτωχούς. </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Εἰς τήν δευτέραν τάξιν ἔρχονται οἱ ξένοι, οἱ ὀποῖοι
καί αὐτοί ἐξεμεταλλεύθησαν τήν πτωχείαν καί τήν ἀτιμίαν τῶν κυβερνώντων μας,
οὕς ἐδωροδόκησαν ἁδρότατα, ἐξεμεταλλεύθησαν τήν βαρβαρότητα τοῦ λαοῦ καί ἀπό
πειναλέους, ἀγνώστους, ὑπόπτους ἐγένοντο πλούσιοι, περίπυστοι, ἀξιότιμοι· ἄν
γραφῇ μυθιστόρημα τό ὁποῖον νά περιέχῃ λάσπην ἀθηναϊκήν , τό θέμα τοῦ
μυθιστορήματος αὐτοῦ θά εἶναι τό Λαύριον. </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ἔχομεν ἔπειτα τούς ἰθαγενεῖς
ὀψιπλούτους ὧν οἱ πλεῖστοι ἐπλούτισαν ἀπό τήν καταπάτησιν οἰοπέδων ἐν τῇ
παρθένῳ ἀττικῇ γῇ, διά πλαστογραφιῶν, διά δόλου, διά βίας, καί ἀνύψωσαν ἑαυτούς
εἰς ἀθιγγανικήν ἀριστοκρατίαν τῆς Πλάκας, μέ τό στίγμα τοῦ κλέπτου ἐπί τοῦ
μετώπου, πλούσιοι τῶν Εἰρηνοδικείων καί τῶν ὑπογείων στοῶν, ἔνθα κατεργάζονται
ἡ νοθεία καί ἡ πλαστογραφία. </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ἔρχονται πολλοί ὑπάλληλοι οἵτινες μέ ὀνομαστικόν
μισθόν διακοσίων δραχμῶν κατά μῆνα ἔκτισαν ἑκατοντάκισχιλιολίρους οἰκίας,
ἐπροίκισαν θυγατέρας, ζῶσιν ἐν χλιδῇ καί κἄπου κἄπου παραπονοῦνται γιά τό
γλίσχρον τῶν μισθῶν τῶν Ἑλλήνων ὑπαλλήλων! </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ἀκολουθοῦσι μερικοί ἔμποροι οἵτινες
τά οἰκονομοῦσι μέ τούς τελωνειακούς ὑπαλλήλους καί ἀπολαμβάνουσιν εὔκολα κέρδη
ἐκ πόρων οἱ ὁποῖοι ἀνῆκον εἰς τό Κεντρικόν Ταμεῖον. </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ἕπονται οἱ ἰησουῒται
διαχειρισταί τῶν φιλανθρωπικῶν καί ἐκπαιδευτικῶν καταστημάτων, Κληροδοτημάτων
καί Περιουσιῶν, οἵτινες ὑπό τόν μανδύαν τῶν εὐαγῶν ἀνθρώπων κάμνουσι μάζύ μέ
τόν σταυρόν των καί τήν δουλίτσα των, ἄλλοι Ταρτοῦφοι, ἐπικίνδυνοι, βίαιοι,
φιλάργυροι.</span><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> Ἰδού τά συστατικά τῆς ἀριστοκρατίας
μας. </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Πῶς σοῦ φαίνονται λαέ; </span></p><p class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Δέν ἐπλ</span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">o</span><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">ύτισαν ὅλοι ἀπό τή ράχιν σου;</span><span style="color: black; font-family: "Tahoma",sans-serif; font-size: 9.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p><b style="text-align: center; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 18pt;">Βλάση Γαβριηλίδη )</span></b></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="background: #FFCC44; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 9pt;"> </span></p>
<b><span style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 107%;">( ΜΗ ΧΑΝΕΣΑΙ 26/2/1881) </span></b>jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-66390076824004724052019-10-23T14:48:00.001+03:002019-10-23T14:48:18.428+03:00Ελληνικό κράτος και… παρακράτος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Ελληνικό κράτος και… παρακράτος</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Κείμενο: </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">Βασίλης Ραφαηλίδης</span></div>
<figure class="wp-caption alignleft" id="attachment_10327" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; float: left; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin: 5px 15px 5px 0px; max-width: 100%; text-align: center; width: 374px;"><a href="http://eranistis.net/wordpress/wp-content/uploads/2014/04/assets_LARGE_t_420_2441086.jpg?x59960" rel="lightbox[10323]" style="background: transparent; box-sizing: border-box; color: #166e96; font-weight: bold; outline: none; text-decoration-line: none;"><img alt="Ο Βασίλης Ραφαηλίδης ήταν δημοσιογράφος, συγγραφέας και κριτικός κινηματογράφου. Γεννήθηκε την Πρωτοχρονιά του 1934 στα Σέρβια του νομού Κοζάνης και πέθανε στις 8 Σεπτεμβρίου 2000 στην Αθήνα" class=" wp-image-10327 " height="469" src="http://eranistis.net/wordpress/wp-content/uploads/2014/04/assets_LARGE_t_420_2441086.jpg?x59960" style="background: none; border: 0px none; box-sizing: border-box; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; vertical-align: middle; width: auto;" title="Ο Βασίλης Ραφαηλίδης ήταν δημοσιογράφος, συγγραφέας και κριτικός κινηματογράφου. Γεννήθηκε την Πρωτοχρονιά του 1934 στα Σέρβια του νομού Κοζάνης και πέθανε στις 8 Σεπτεμβρίου 2000 στην Αθήνα" width="374" /></a><figcaption class="wp-caption-text" style="box-sizing: border-box; color: #999999; font-size: 13px; margin: 0px; padding: 4px 0px 0px;">Ο Βασίλης Ραφαηλίδης ήταν δημοσιογράφος, συγγραφέας και κριτικός κινηματογράφου. Γεννήθηκε την Πρωτοχρονιά του 1934 στα Σέρβια του νομού Κοζάνης και πέθανε στις 8 Σεπτεμβρίου 2000 στην Αθήνα</figcaption></figure><div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Το κράτος που προέκυψε από την </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">Ελληνική Επανάσταση</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;"> έπρεπε να είναι ελληνικό, αφού αυτή έγινε στο έδαφος που στην αρχαιότητα βρίσκονταν οι ελληνικές πόλεις – κράτη!</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Πώς, όμως, θα ήταν ελληνικό ένα κράτος που θα συναποτελούνταν από λαούς πολλών εθνοτήτων που κατοικούσαν στην ίδια περιοχή;</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;"> </span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Την Επανάσταση</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;"> </span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">την</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;"> </span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">έκαναν όλοι αυτοί οι λαοί από κοινού.</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Ειδικότερα ο ρόλος των Αρβανιτών σε αυτήν είναι αναμφισβήτητος. Γνωστός, αλλά αμφισβητούμενος είναι επίσης ο ρόλος των εξισλαμισμένων Ελλήνων. Γιατί υπήρχαν και τέτοιοι σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, πράγμα που αποκρύβεται ωστόσο για να υπερτονιστεί ο ρόλος της </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">Ορθόδοξης Εκκλησίας</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;"> στην Επανάσταση. Που δεν ήταν μικρός, όχι όμως και πρωταγωνιστικός. Γιατί πρωταγωνιστές της Επανάστασης ήταν οι λαοί που κατοικούσαν στην Ελλάδα και υποκινητές της οι εύποροι Έλληνες της διασποράς.</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Τo ότι οι </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">Έλληνες</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;"> έγιναν και νομικά κατοχυρωμένοι χριστιανοί μόνο μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους γίνεται</span><i style="box-sizing: border-box;"> </i><span my="my" style="box-sizing: border-box;">φανερό</span><i style="box-sizing: border-box;">,</i><span my="my" style="box-sizing: border-box;"> μεταξύ άλλων, και από τη θρησκευτική συμπεριφορά των Κρητών στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. </span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Η πλειονότητα των Κρητών άλλαξε τρεις φορές θρήσκευμα. ‘Οσοι εξισλαμίστηκαν – δεν</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;"> </span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">είναι σωστό να λέμε «τούρκεψαν» γιατί και οι εξισλαμισμένοι παρέμεναν Έλληνες, ως το βαθμό που είχαν μια, έτσι κι αλλιώς, εξασθενημένη εθνική συνείδηση που δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα ισχυρή σε όλους τους Έλληνες και</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;"> </span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">εξακολουθεί να μην είναι- όσοι λοιπόν Κρήτες εξισλαμίστηκαν, άλλαξαν την τυπική στα κρητικά επίθετα κατάληξη</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;"> </span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">σε «-ής» (π.χ. Αγγελής, Σμαραγδής) και την έκαναν «άκης».</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Αυτή η δεύτερη υποκοριστική κατάληξη, που την έδωσαν οι μη εξισλαμισθέντες στους εξισλαμισθέντες, δηλώνει μια πρόθεση υποτίμησης από τη μεριά των πρώτων για τους δεύτερους. Ετσι, ο Αγγελής έγινε «ένας μικρός Αγγελής» (Αγγελάκης) και ο Σμαραγδής ένας «μικρός Σμαραγδής» (Σμαραγδάκης). Αν κρίνουμε από την πληθώρα των καταλήξεων σε «-άκης» των σημερινών κρητικών επιθέτων, εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως οι περισσότεροι Κρήτες σε κάποια φάση της ιστορίας τους εξισλαμίστηκαν, για να εκχριστιανιστούν και πάλι αργότερα, όταν το έκριναν σκόπιμο και συμφέρον, κι όχι όταν τους «φώτισε ο Θεός», που δεν είχε κανένα λόγο να τους ξεφωτίσει προηγουμένως.</span></div>
<div class="google-auto-placed ap_container" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: none; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; height: auto; text-align: center; width: 700px;">
<ins class="adsbygoogle adsbygoogle-noablate" data-ad-client="ca-pub-1032838617585440" data-ad-format="auto" data-adsbygoogle-status="done" data-overlap-observer-io="false" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; display: block; margin: auto;"><ins id="aswift_4_expand" style="background-color: transparent; border: none; box-sizing: border-box; display: inline-table; height: 175px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; visibility: visible; width: 700px;"><ins id="aswift_4_anchor" style="background-color: transparent; border: none; box-sizing: border-box; display: block; height: 175px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; visibility: visible; width: 700px;"><br /></ins></ins></ins></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">To ίδιο προφανώς συνέβη και στην </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">ηπειρωτική Ελλάδα</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">, όπως μαρτυρούν οι πάμπολλες καταλήξεις επιθέτων σε «-γλου», που είναι το τουρκικό ανάλογο της τυπικά και καθαρά ελληνικής κατάληξης σε «-ίδης» και σημαίνει «γιος του». (Γιος του Ραφαήλ, στη δική μου περίπτωση. Ο παππούς μου, πάντως, που καταγόταν από την Καισάρεια λεγόταν Ραφαήλογλου). </span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Άλλωστε και σήμερα πάμπολλοι ‘Ελληνες συνεχίζουν να φέρουν τουρκικούς τίτλους ευγενείας και αξιωμάτων που τους μετέτρεψαν σε επίθετα: Πασάς, Μπέης, Μπαϊρακτάρης . κτλ. </span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Το πόσο εύκολα αλλάζουν θρήσκευμα οι άνθρωποι, όταν οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες το επιβάλλουν, είναι κάτι που ποτέ δε θα καταλάβουν οι παπάδες. </span>Που πιστεύουν πως αρκεί να βαφτιστείς για να μείνει για πάντα σκαλωμένη πάνω σου η «θεία χάρις». (Και μένα με βάφτισαν, αλλά δεν έμεινε τίποτα από τη «θεία χάρι» πάνω μου, και δε νιώθω μειονεκτικά γι’ αυτό).</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Ο ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Κακλαμάνης, λοιπόν, στο βιβλίο του «Επί της δομής του νεοελληνικού κράτους» (γι’ αυτό το φοβερό βιβλίο μιλάμε και σήμερα, για τρίτη κατά σειρά Κυριακή) λέει πως όταν ιδρυόταν το νεοελληνικό κράτος μπήκε αυτόματα το πρόβλημα περί της δομής του: Τι μορφή έπρεπε να έχει το νέο κράτος; Οι εναλλακτικές λύσεις, που όλες συζητήθηκαν, ήταν τέσσερις:</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">1. ‘Ενα υπερεθνικό κράτος, σαν αυτό που είχε προτείνει ο </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">Ρήγας Φεραίος</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">, τούτος ο μεγάλος διεθνιστής.</span></div>
<div class="google-auto-placed ap_container" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: none; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; height: auto; text-align: center; width: 700px;">
<ins class="adsbygoogle adsbygoogle-noablate" data-ad-client="ca-pub-1032838617585440" data-ad-format="auto" data-adsbygoogle-status="done" data-overlap-observer-io="false" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; display: block; margin: auto;"><ins id="aswift_5_expand" style="background-color: transparent; border: none; box-sizing: border-box; display: inline-table; height: 175px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; visibility: visible; width: 700px;"><ins id="aswift_5_anchor" style="background-color: transparent; border: none; box-sizing: border-box; display: block; height: 175px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; visibility: visible; width: 700px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" frameborder="0" height="175" hspace="0" id="aswift_5" marginheight="0" marginwidth="0" name="aswift_5" scrolling="no" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; height: 175px; left: 0px; position: absolute; top: 0px; width: 700px;" vspace="0" width="700"></iframe></ins></ins></ins></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">2). Το ασαφές κράτος της </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">Μεγάλης Ιδέας</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">, που πρότεινε ο </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">Κωλέττης</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;"> ο και δημιουργός του καταστροφικού όρου. Βέβαια, ο Κωλέττης δεν ήξερε τι ακριβώς εννοούσε, πάντως είχε στο νου του κάτι σαν τη </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">Βυζαντινή Αυτοκρατορία</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;"> ή την </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">, πράγμα που τον κατατάσσει αυτομάτως στην κατηγορία των μεγάλων ηλιθίων, ή μάλλον των μεγάλων δημαγωγών</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">3. Ένα ομοσπονδιακό κράτος που θα περιλάμβανε όλους τους ορθοδόξους πληθυσμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ασχέτως εθνότητας. Φυσικά μια τέτοια ομοσπονδία θα ήταν θεοκρατική και το σχέδιο πρέπει να ήταν μάλλον κανενός δεσπότη. </span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Και 4. Ένα </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">«εθνικό κράτος»</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">, λύση που τελικά επικράτησε και επιβλήθηκε. Η μορφή λοιπόν βρέθηκε. ‘Επρεπε όμως να βρεθεί και το περιεχόμενο. Αλλά περιεχόμενο δε βρισκόταν γιατί δεν υπήρχε. </span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Ποια θα ήταν η εθνότητα στην οποία θα στηριζόταν το «εθνικό κράτος»; </span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Οι Έλληνες; </span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Και τι θα απογίνονταν οι πάμπολλοι, μη ‘Ελληνες που κατοικούσαν στην Ελλάδα; </span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Θα τους έδιωχναν; </span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Κι αν τους έδιωχναν, πράγμα ακατανόητο αφού έπαιξαν έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση, τα όρια του κράτους θα συρρικνώνονταν σχεδόν στα πλαίσια της αρχαίας</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;"> </span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">πόλης – κράτους.</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Αποφάσισαν, λοιπόν, να κάνουν</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;"> </span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">το κορόιδο και να φκιάξουν ένα «εθνικό κράτος» άνευ εθνότητος. Σαν να λέμε μια σκορδαλιά χωρίς σκόρδο. Όμως σύντομα οι πολιτικοί βρήκαν το σκόρδο. Και τι σκόρδο! </span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Την Ορθοδοξία με τα λιβάνια της, τα εξαπτέρυγά της, τις φανταχτερές θρησκευτικές τελετές της. ‘Ηταν ό,τι χρειαζόταν για να πάρει το νέο</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;"> </span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">κράτος κάτι από</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;"> </span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">το Βυζάντιο, άνευ Βυζαντίου. (Και πάλι, δηλαδή, σκορδαλιά χωρίς σκόρδο).</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Με τα χρόνια, όμως, το σκόρδο απόχτησε υπόσταση. Τίποτα δεν είναι πιο αποτελεσματικό από το πες και ξαναπές. Με το πες πες, λοιπόν, των παπάδων, στο τέλος το πιστέψαμε: Η εθνική μας ουσία βρίσκεται στην Ορθοδοξία. ‘Οσο για τους αρχαίους προγόνους, περί των οποίων οι παπάδες έχουν παχυλή άγνοια, τους βάλαμε τσόντα σαν πρώτο</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;"> </span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">συνθετικό στην τεχνητή λέξη </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">«ελληνοχριστιανικός»</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">. Δια της σοφιστικής, το πρόβλημα ελύθη. Δηλαδή, παραμένει και σήμερα άλυτο.</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Δεν είμαστε λοιπόν Έλληνες. Είμαστε </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">Ελληνοχριστιανοί</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">. Δηλαδή, ένα φανταστικό νόθο είδος προερχόμενο από οιωνεί διασταύρωση γάτας με ελέφαντα. Πάντως, ο τεχνητός όρος αφήνει πολλά</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;"> </span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">περιθώρια πολιτογράφησης δια της βαπτίσεως. Ο καθένας είναι αρκετό να βαφτιστεί ορθόδοξος για να γίνει αυτομάτως Ελληνορθόδοξος. Κι αν απαρνηθεί το χριστιανισμό είναι σαν να απαρνιέται και τον ελληνισμό, ακόμα και στην περίπτωση που είναι διαποτισμένος μέχρι μυελού οστέων από τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, τη μόνη σταθερά ανά τους αιώνες συνιστώσα της έννοιας ελληνικότητα.</span></div>
<div class="google-auto-placed ap_container" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: none; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; height: auto; text-align: center; width: 700px;">
<ins class="adsbygoogle adsbygoogle-noablate" data-ad-client="ca-pub-1032838617585440" data-ad-format="auto" data-adsbygoogle-status="done" data-overlap-observer-io="false" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; display: block; margin: auto;"><ins id="aswift_6_expand" style="background-color: transparent; border: none; box-sizing: border-box; display: inline-table; height: 175px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; visibility: visible; width: 700px;"><ins id="aswift_6_anchor" style="background-color: transparent; border: none; box-sizing: border-box; display: block; height: 175px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; visibility: visible; width: 700px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" frameborder="0" height="175" hspace="0" id="aswift_6" marginheight="0" marginwidth="0" name="aswift_6" scrolling="no" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; height: 175px; left: 0px; position: absolute; top: 0px; width: 700px;" vspace="0" width="700"></iframe></ins></ins></ins></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Οι αρχαίοι μας «πρόγονοι» έλεγαν: </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">Πας μη ‘Ελλην βάρβαρος</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">. </span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Σήμερα θα μπορούσαμε να αντιστρέψουμε τους όρους της πρότασης και να πούμε: </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">Πας μη βάρβαρος ‘Ελλην</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">. </span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Που σημαίνει πως ‘Ελληνες σήμερα είναι οι κάτοικοι ολόκληρης της πολιτισμένης ανθρωπότητας, αφού ο σημερινός παγκόσμιος και υπερεθνικός πολιτισμός δεν είναι παρά η μετεξέλιξη του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. </span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται παντού – και πουθενά συγκεκριμένα. Κυρίως δε βρίσκεται στα ενδιαιτήματα των παραθρησκευτικών οργανώσεων Ζωή και Σωτήρ. Και βέβαια, από την παγκόσμια Ελλάδα αποκλείονται εξ ορισμού οι ‘Ελληνες «εθνικόφρονες» σαν στερούμενοι παντελώς ελληνικής παιδείας – δηλαδή, παιδείας, σκέτα.</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">‘Οπως, ευφυέστατα, παρατηρεί ο Κακλαμάνης, όλες οι λύσεις για τη μορφή του νέου ελληνικού κράτους έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό το γεγονός πως αποτελούν σχέδια ή προθέσεις μιας ιστορικής οπισθοδρόμησης προς βυζαντινές καταστάσεις προοθωμανικής εποχής. Διότι, συνεχίζει ο Κακλαμάνης, από την ιστορική αντιπαράθεση χριστιανισμού και Ισλάμ, οι αιώνες δημιούργησαν το οθωμανικό ιστορικό μόρφωμα ως ένα δεσμό του </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">Ισλάμ</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;"> με τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο, όπως ακριβώς απαιτούσε η ενότητα της μεσογειακής περιοχής. Και όσο το γρηγορότερο το καταλάβουμε αυτό, προσθέτω εγώ, τόσο το καλύτερο για την ιστορική μας υπόσταση ως μεσογειακού λαού. (Ο Ζαν Ζακ Σερβάν Σρεμπέρ στην «Παγκόσμια Πρόκληση» δεν διίσταται πολύ του Κακλαμάνη).</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">‘Απαξ και δημιουργήθηκε το νέο ελληνικό κράτος στη βάση του τέταρτου σχεδίου, οι καταστάσεις πολιτιστικής αυτοτέλειας των διαφόρων τμημάτων του ελληνισμού, λέει ο </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">Κακλαμάνης</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">, άρχισαν να μην μπορούν να αναγνωριστούν μέσα στα πλαίσια του «εθνικού κράτους» όπου αναγκαστικά συνέρεαν.</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;"> </span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">Εξαρχής και μέχρι σήμερα προέκυψε το πρόβλημα περί του ενωτικού των Ελλήνων δεσμού, δηλαδή αυτό που λέγεται «πρόβλημα εθνικής ταυτότητας» ή «εθνικής ιδεολογίας».</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Και πώς να υπάρξει ταυτότητα στα αταύτιστα και εθνική ιδεολογία στην ανυπαρξία και εθνότητας και συνοδευτικής της εθνότητας ιδεολογίας; Οι Έλληνες ακόμα ψάχνουν την εθνική τους. ταυτότητα. Και επειδή δεν τη βρίσκουν, περιορίζονται… στην αστυνομική ταυτότητα: Για να είσαι ‘Ελλην είναι αρκετό τούτο να αναγράφεται στην αστυνομική σου ταυτότητα. Μα, είναι δυνατόν; Είναι, σ’ ένα κράτος που στηρίχτηκε στον καταναγκασμό προκειμένου να μας κάνει να αποχτήσουμε με το ζόρι την εθνική συνείδηση που δεν είχαμε. Πράγμα που δίνει το δικαίωμα στον κάθε ταγματασφαλίτη να εμφανίζεται ως ο ακραιφνέστερος των Ελλήνων και στον κάθε τενεκέ να βγάζει λόγους βλακώδεις κατά τις εθνικές επετείους.</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση του ελληνοχριστιανικού αλαλούμ σε τούτη τη χώρα των μίζερων θαυμάτων, όπου οι Παναγίες κλαιν με ψύλλου πήδημα σαν τις κυράτσες που βλέπουν επί της οθόνης το «Μάνα μου παραστράτησα», εγώ και ο Κακλαμάνης, και πιστεύω όλοι οι ομοφρονούντες (πολιτιστικά εννοώ) γνήσιοι Έλληνες, δηλώνουμε υπεύθυνα πως θα παραδώσουμε την</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;"> αστυνομική ταυτότητα</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;"> στον παπά της ενορίας (όχι στο αστυνομικό τμήμα, διότι είναι καθ’ ύλην</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;"> </span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">αναρμόδιο) και θα πάμε στην Αφρική να δούμε γνήσια θαύματα, π.χ. ένα μαγείρεμα στο καζάνι; με αφρικανικά μπαχαρικά, κάποιου ευτραφούς ιεραπόστολου.</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Δεν αντέχουμε άλλο τα δάκρυα της Παναγίας. Μας σπαράσσουν την καρδιά. Μας τη σπαράσσουν για το χάλι τούτου του ελληνοχριστιανικού τόπου, όπου η αμάθεια πάει πάντα στο ραντεβού της με τη βλακεία και πιασμένες χέρι χέρι προχωρούν παραδίπλα, όπου τους περιμένει η κακοήθεια.</span></div>
<div class="google-auto-placed ap_container" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: none; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; height: auto; text-align: center; width: 700px;">
<ins class="adsbygoogle adsbygoogle-noablate" data-ad-client="ca-pub-1032838617585440" data-ad-format="auto" data-adsbygoogle-status="done" data-overlap-observer-io="false" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; display: block; margin: auto;"><ins id="aswift_7_expand" style="background-color: transparent; border: none; box-sizing: border-box; display: inline-table; height: 175px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; visibility: visible; width: 700px;"><ins id="aswift_7_anchor" style="background-color: transparent; border: none; box-sizing: border-box; display: block; height: 175px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; visibility: visible; width: 700px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" frameborder="0" height="175" hspace="0" id="aswift_7" marginheight="0" marginwidth="0" name="aswift_7" scrolling="no" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; height: 175px; left: 0px; position: absolute; top: 0px; width: 700px;" vspace="0" width="700"></iframe></ins></ins></ins></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Αφού, λοιπόν, λέει ο Κακλαμάνης, η εκκλησία και ο αυτοχθονισμός αποτελούν</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;"> </span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">το κράτος, ο ετεροχθονισμός αναγκαστικά θα καταλάμβανε τους πέραν του κράτους μηχανισμούς και διαδικασίες, δηλαδή ένα χώρο ιστορικά προσφορότερο. Να, λοιπόν, δίπλα στο κράτος και το παρακράτος. Αποτελείται και τούτο από Ελληνοχριστιανούς. Μόνο που αυτοί δεν μπόρεσαν προς το παρόν να εκπορθήσουν το κράτος και γι’ αυτό δημιούργησαν το παρακράτος, την αναγκαία εν Ελλάδι προϋπόθεση για την ύπαρξη κράτους. Στην πραγματικότητα το ελληνικό κράτος είναι δύο κράτη: Το κράτος και το δορυφορικό του παρακράτος με την παραχριστιανική ιδεολογία του Και την </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">ελληνικότατη παραοικονομία</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;"> του.</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Το παρακράτος έχει τις παρατράπεζές του, τις παρα-θρησκείες του, την παρα-αστυνομία του, την παρα-ηθική του – και την παράνοιά του. Στην Ελλάδα των κουμπάρων, το κράτος και το παρακράτος βρίσκονται σε συνεχή όσμωση: Εύκολα ένας κρατικός γίνεται </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">παρακρατικός</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;"> κι ακόμα πιο εύκολα ένας παρακρατικός γίνεται κρατικός. Στον ελληνικό οχετό το ρεύμα της βρωμιάς είναι αναμφίδρομο. Κράτος και παρακράτος προμηθεύουν άλληλα με κοπριά και αλληλοσυντηρούν- ται εις τον αιώνα των αιώνων με τις ευλογίες των δεσποτάδων, των οποίων το οσφρητικό νεύρο έχει πιάσει πουρί, έτσι που χώνουν τη μύτη τους όπου λάχει. Βλέπετε , αυτοί έχουν την ορθή δόξα (την ορθή άποψη)</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;"> </span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">για</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;"> </span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">τα περί την οργάνωση της ελληνικής κοινωνίας. Που ούτε ελληνική είναι, αφού είναι απολίτιστη (ορίσαμε την ελληνικότητα ως συνώνυμο του πολιτισμού), ούτε κοινωνία είναι, αφού τα μέλη της αλληλοσπαράσσονται με τέτοια μανία.</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">ΠΡΟ ΑΥΤΟΥ του μηδενός, που είναι το άμορφο ελληνικό κράτος με τις οργανωτικές δυσπλασίες του και τα ανίατα καρκινώματα, η εκκλησία ήταν προφανώς το παν, όπως προπαντός μηδενός «παν» είναι το κάτι, παρατηρεί δηκτικότατα ο Κακλαμάνης.</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Τουλάχιστον η Εκκλησία έχει μια </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">Ιερά Σύνοδο</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">, που είναι τόσο Ιερά ώστε ο ένας δεσπότης να μπορεί να φτύνει τον άλλον ιερότατα και αμέσως μετά να ζητάει άφεση αμαρτιών, ώστε να μπορέσει ξεκούραστος από το φορτίο των αμαρτιών, που τις ξεφορτώθηκε με τον ευκολότερο τρόπο, να κάνει κάποιες καινούριες που κι αυτές θα τις ξεφορτωθεί (χάρη στη σπουδαία φάμπρικα της μετάνοιας) ώστε να μπορέσει να κάνει κι άλλες – και πάει λέγοντας, στον αιώνα των αιώνων.</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span my="my" style="box-sizing: border-box;">Ο ελληνοχριστιανισμός ξέρει να συγχωρεί. Εξ ού και οι περίφημες δηλώσεις μετανοίας: Λες και το αντιελληνοχριστιανικό σου αμάρτημα στο χωροφύλακα, που υποκαθιστά τον παπά, κι εκείνος σου δίνει άφεση αμαρτιών προκειμένου να επανακάμψεις στην αγέλη των ελληνορθοδόξων. Όπως λέει ο Κακλαμάνης, στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου «εκκαθαριζόταν» αυτός που τύχαινε να μιλήσει για ελληνικότητα και δεν εκκαθαριζόταν βέβαια αυτός που μιλούσε για εθνικοφροσύνη. Στην ελληνοχριστιανική αντίληψη ωστόσο περί κράτους η ελληνικότητα και η εθνικοφροσύνη αποτελούν έννοιες αντιφατικές και αμοιβαία αλληλοαποκλειόμενες. Που σημαίνει:Ή είσαι </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">«Έλληνας»</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">, οπότε δεν έχεις θέση στην Ελλάδα, ή είσαι </span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">«εθνικόφρων»</span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">, οπότε το ελληνοχριστιανικό κράτος σου ανοίγει τις βρώμικες αγκάλες του. Ο Κακλαμάνης κι εγώ, ασφαλώς και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα, διαλέξαμε να είμαστε Έλληνες και όχι εθνικόφρονες.</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #211f1f; font-family: Helvetica; font-size: 14px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
<span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;">(1.3.87) </span><span my="my" style="box-sizing: border-box;">Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Έθνος</span><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 600;"><br style="box-sizing: border-box;" /></span></div>
<div>
<span my="my" style="box-sizing: border-box;"><br /></span></div>
</div>
jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-83095999096687868112019-10-23T11:42:00.001+03:002019-10-23T11:42:14.789+03:00«Θέμος Κορνάρος – Χειρόγραφα και άλλα τεκμήρια» <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px;">Από τη σπάνια έκδοση </span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px;">«Θέμος Κορνάρος – Χειρόγραφα και άλλα τεκμήρια» </span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 19.2px;">(εκδ. Χρόνος, Αθήνα 1974)</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-FQ9fUDmcBqs/XbASVsxlxoI/AAAAAAAAGok/QR1Lrm0NMFs0_1Cnali-nDGm372bQJ1JACLcBGAsYHQ/s1600/monopati1102.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="213" src="https://1.bp.blogspot.com/-FQ9fUDmcBqs/XbASVsxlxoI/AAAAAAAAGok/QR1Lrm0NMFs0_1Cnali-nDGm372bQJ1JACLcBGAsYHQ/s320/monopati1102.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
'' <span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px;">Έρχομαι από το πιο μακρινό ταξίδι της ζωής μου. Κι από το πιο δύσκολο: Από την Ελλάδα. Κράτησε πάνω από χρόνο. Το ήθελα πάνω από χρόνο. Διαβατήριο μου χορηγούσανε οι αρχές για όλα τα μέρη του κόσμου, από τη Σκανδιναβική ως την Κίνα. Στο χωριό μου, στην πατρίδα μου, να μην πάω! Αυτό ήτανε απαγορευμένο. Από το 1957 πολιορκούσα το χωριό που γεννήθηκα. Δυο φορές με γυρίσανε από το λιμάνι του Ηρακλείου. Πολλές φορές μου δηλώσανε οι αρχές πως η παρουσία μου στη Θράκη ή στη Μακεδονία είναι ανεπιθύμητη. Για την Πελοπόννησο ή για την Ήπειρο εισιτήριο δεν υπήρχε. Από τους Αμπελόκηπους και πέρα χρειαζότανε πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων. Για ποιο λόγο άραγε; τις επιφανειακές δικαιολογίες τις έχομε μπουχτίσει. Τον αληθινό λόγο ζητούμε. Τον υποψιαζόμουνα αυτό το λόγο. Μα και πάλι υπήρχανε αμφιβολίες. Δεν αποφασίζει κανείς τόσο εύκολα να καταδικάσει τον αντίπαλο όταν αυτός περπατάει όρθιος με τα δυο του πόδια. Πάντα ελπίζεις πως κάτω από το στρώμα των εφήμερων παθών, κάτω από την επιφάνεια του μίσους και του φόβου, υπάρχει — έστω αλυσοδεμένη κι’ αιχμάλωτη μια ψυχή ανθρώπινη.</span><br />
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Έτσι δεν ήθελα ποτέ ν’ αφήσω τον εαυτό μου να πιστέψει πως οι απαγορεύσεις και οι διωγμοί, αποσκοπούσανε, στο να μην υπάρξει μαρτυρία για το φονικό, ενός ολάκερου λαού. Σήμερα είμαι σέ θέση να έχω προσωπική αντίληψη και γνώμη για την κατάντια αυτού του λαού, για τους λόγους που την υπαγορεύσανε. Και για τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Αισθάνομαι, ύστερ’ από το ταξίδι στην Ελληνική επαρχία, στο ελληνικό χωριό, πως βγαίνω από ένα πεδίο μάχης. Μάχης πού κράτησε είκοσι χρόνια, κι’ είχε σκοπό να γονατίσει, να εξευτελίσει, ή να σκοτώσει την Ελλάδα την ίδια.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Και είμαι σέ θέση να φέρω υπεύθυνα πια το φριχτό μήνυμα στους ανθρώπους της βιτρίνας των πόλεων και στους ανθρώπους που τάξανε σκοπό τους να γνωρίσουνε, να εκφράσουνε και να διαφωτίσουνε την ανθρώπινη ψυχή.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Και το μήνυμα λέει: Στόν αέρα δουλεύει η μηχανή των ταλαντούχων. Μελετούμε και γράφουμε — σε δουλειά να βρισκόμαστε. Για ένα λαό που δεν γνωρίζουμε τη μαύρη του μοίρα. Υποθέσεις κάνουμε σε αδιέξοδα ή σε βιτρινοπόλεις περιπλανούμαστε, όχι γιατί δεν έχουμε συνείδηση του σφαλερού δρόμου που ακολουθούμε, αλλά γιατί φοβηθήκαμε να βγάλουμε τη φωνή διαμαρτυρίας την ώρα του σφαγιασμού αυτού του λαού, και τώρα πάμε να κρυφτούμε από τη συνείδηση που, μυρίζοντας το πτώμα, ετοιμάζεται να ζητήσει λογαριασμούς και ευθύνες.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Δεν υπάρχει τόπος να κρυφτεί κανείς. Εδώ έχει συντελεστεί ένα φριχτό έγκλημα, στιγμή με στιγμή από το 1944 ως το 1964. Κι ο καθένας έχει το μερτικό του στις ευθύνες είτε με σπαθί και τουφέκι βοήθησε, είτε με την ανοχή και τη σιωπή του.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Στην αρχή – αρχή τού τραγικού πίνακα της Ελληνικής αυτής εικοσαετίας βλέπεις μια μεγαλόπρεπη σκηνή. Πάνοπλο το 1821, τους θρυλικούς ήρωες και με τους μάρτυρες και τους αγώνες του, να γονατίζει μπροστά στην Αρματωμένη Εθνική αντίσταση των νεωτέρων χρόνων αναγνωρίζοντάς της πως αυτή βοήθησε την Ελλάδα πιο θαρραλέα, πιο ολοκληρωμένα, να ξεπεραστεί.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Και προλαβαίνεις ακόμη, συμμάχους κι εχθρούς, στα τελευταία τους χειροκροτήματα για το σύμμαχο που έδωσε την αναμφισβήτητη νίκη. Ακούς ξεκάθαρα τις ζητωκραυγές τους και τα παινέματα για τον πιο γενναίο Λαό της Γης, για τον πιο αφιλοκερδή, για τον αξεπέραστο σε αρετή και ηρωισμό. Και σ’ όλα αυτά αποκρίνεται σεμνός ο νικητής λαός, πηγαίνοντας ν’ αποσυρθεί από τη σκηνή πως <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«σημασία δεν έχει αν είσαι πιο ηρωικός από τους άλλους. Σημασία δεν έχει ποιον άλλο ξεπερνάς αλλά αν κατάφερες να ξεπεράσεις τον ίδιο τον εαυτό σου».</span></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Αυτός ο βαρύς λόγος είναι η ουσία και το μεγάλο επίτευγμα της Εθνικής Αντίστασης. Κι αυτό ακριβώς έπρεπε να σβήσει από τη μνήμη κι από τη συνείδηση του Λαού που ξεπέρασε τον εαυτό του.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Και ριχτήκανε απάνω του, οι ίδιοι που τον χειροκροτούσαν λίγο πριν, ριχτήκανε με όλα τα μέσα από το στιλέτο ως το αυτόματο, από την ατομική ως την ανοιχτή ομαδική σφαγή να φτυαρίσουνε τρόμο στην ψυχή που πέτυχε τον μεγαλύτερο άθλο της νεώτερης ιστορίας: το ξεπέρασμά της. Έπρεπε ν’ αρχίσει ο άνθρωπος, ο Έλληνας να αμφιβάλει για τη μνήμη του, για την κρίση του, για τους γύρω του. Πρώτο βήμα της σύγχυσης στους δρόμους της εικοσαετίας. Όποιος έκανε πως αμφέβαλε για ότι έγινε, ή όποιος έκανε πως ξέχασε, έπαιρνε μια άδεια να πουλάει σκόρδα ή μια θέση στην Ακαδημία, ή μια άδεια να φέρει την κεφαλήν επί των ώμων του. Κι όποιος έγραφε εναντίον αυτού που έγινε, ή κατηγορούσε και τον εαυτό του και τους άλλους που πήρανε μέρος σ’ αυτό που έγινε, αυτός μπορούσε να πάρει μέρος και στή διεύθυνση των κοινών. Γινότανε και υπουργός και βασανιστής και δάσκαλος τού νέου γενιτσαρισμού.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Αυτός ο δάσκαλος εξασφάλισε πολυτιμότερες υπηρεσίες στην περιοδεία τής σύγχυσης ανάμεσα στον Ελληνικό χώρο. Η επικοινωνία επαρχίας με επαρχία κόπηκε. Η επικοινωνία χωριού με χωριό σταμάτησε. Ήτανε το εύκολο, το πετύχανε με διαταγές και αστυνομικά μέτρα. Οι δάσκαλοι του γενιτσαρισμού έπρεπε να πετύχουνε το δύσκολο: Να κοπούνε οι γέφυρες ανάμεσα σε γονείς και παιδιά, να κοπεί η σύνδεση ψυχής με ψυχή. Κι ανάμεσα ο τρόμος μόνιμος φύλακας. Το παιδί σου πέθαινε, τα μέσα για να προλάβεις λείπανε, το νοσοκομείο θ’ άνοιγε μόνο αν είχες πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, που τόπαιρνες αν αποκήρυσσες τον εαυτό σου, κι’ αν έλεγες το δαίμονα Θεό και την Εθνική ’Αντίσταση προδοσία.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Μεροκάματο ήθελες; Φτύσε τα δοξασμένα ελληνικά χρόνια, φέρε απόδειξη πως ερύπανες τάφους μαρτύρων και ηρώων.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Γράμματα για τα παιδιά σου; Υπόγραψε πως Εθνική Αντίσταση θα πει μεγαλοψυχία των Γερμανών.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Καφενείο θέλεις; Κρέμασε στους τοίχους τη φωτογραφία του συνεργάτη των Γερμανών, διαφορετικά η άρνηση είναι τεκμήριο πως μισείς τους Γερμανούς.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Άρα πήρες μέρος στην Αντίσταση.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Δε συμμορφώνεσαι; Μήνυση γιατί οι πελάτες σου συνομιλούνε. Μήνυση την ίδια μέρα γιατί βρέθηκε έξω στην αυλή ένα σπίρτο πεταμένο. Μήνυση το μεσημέρι γιατί ο ντενεκές των σκουπιδιών δεν έχει το χρώμα που θάπρεπε.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Πέρασε από το τμήμα. Κάθισε τρεις ώρες στους διαδρόμους. Ξαναπέρασε το απόγευμα. Ξέρεις; Πριν από οχτώ χρόνια, σε είδανε που χαιρέτισες τον πατέρα σου, ενώ τον είχες με δήλωσή σου αποκηρύξει.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Διορισμό σκουπιδιάρη στο Δήμο θέλεις; Απάντησε στο ειδικό ερωτηματολόγιο που σου δίδει την ευκαιρία να βρίσεις παιδιά σου, γονείς σου, σύμβολα ιερά των εθνικών μας αγώνων, να πεις το πούλημα της Κύπρου μεγαλόπνοη εθνική ενέργεια, και τους πουλητές προστάτες και εθνικούς ευεργέτες.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Αθλητής θέλεις να συνεχίσεις να είσαι; Θα έρχεσαι τρεις, τέσσερεις ώρες τη βδομάδα να δέρνεις πρώην φίλους και συναγωνιστές σου.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
—Γιατί διαβάζεις Εθνικό Κήρυκα κι’ όχι Ακρόπολη;</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
—Μα κι οι δυο, απαντάς, είναι της εθνικοφροσύνης.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
—Χμ, σου λένε, δεν είναι έτσι! Διαβάζεις αυτή επειδή με το να γράφει εθνικούς σου θυμίζει εθνική αντίσταση.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Το σπίτι του ανθρώπου είχε καταντήσει ανοιχτό κρατητήριο. Μέρα και νύχτα είχε δικαίωμα ο κάθε «εθνικόφρονας» να κάνει έρευνα. Και κείνο ιδιαίτερα που ήτανε αποδειχτικό στοιχείο του ανθελληνικού σου ήτανε το τυπωμένο χαρτί.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
—Γιατί διαβάζεις; Τι τα θέλεις τα γράμματα; Για να κάνεις έλεγχο, ε; Για να ξυπνήσεις, ε;</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
—Μα είναι ευαγγέλιο.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
—Να το ακούς στην Εκκλησία. Δε σου χρειάζεται να τόχεις.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Κάνει κακό αν δεν ξέρεις πώς πρέπει να το διαβάζεις.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Η καθημερινή πίεση ήτανε τόσο ασίγαστη, επίμονη, που έφερε σ’ αντίθεση τα μέλη της ίδιας οικογένειας, έσπασε δεσμούς ιερούς, σκότωσε όνειρα, έκανε ύποπτα τα αισθήματα, η μνήμη έγινε φόβητρο, η σκέψη μπαμπούλας, κι η ζωή του σκύλου φάνταζε πια για παραδεισένια.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Ο άνθρωπος μπαΐλτισε, άρχισε να μη σκέφτεται, ζούσε καθ’ υπαγόρευσιν, ψήφιζε όπου του λέγανε, έκανε ό,τι του υπαγορεύανε, παντρευότανε ή χώριζε σύμφωνα με το πρόγραμμα σκοπιμότητας, και στο τέλος, ξέμαθε νάχει δική του γνώμη, ξέμαθε να σκέφτεται από μόνος του, ήθελε κολαούζο.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Ένα πρόγραμμα είχε ολοκληρωθεί.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-bottom: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Ποιο είναι αυτό το πρόγραμμα; Όταν απαντήσουμε σωστά σ’ αυτό το ερώτημα, τότε έχουμε βρει το βαθύτερο λόγο των διωγμών που ακολουθήσανε την εθνική αντίσταση.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "fira sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin-left: auto; margin-right: auto; outline: none;">
Το πρόγραμμα είναι παλιό. Επιστημονικά καταρτισμένο. Για την εφαρμογή του χρειάστηκαν πολλά αίματα! πολύς πόνος, και πολλή ψευτιά. Επιστημονική εφαρμογή. Σύμφωνα μ’ αυτόν τον προγραμματισμό ο Έλληνας έπρεπε να πάψει να σκέφτεται, να ονειρεύεται, να έχει εμπιστοσύνη στην πρωτοβουλία και προ πάντων έπρεπε ν’ αυτοταπεινώνεται κάθε στιγμή ως που να κηρύξει τον εαυτό του καμωμένο από άχρηστα υλικά, με μηδαμινή αξία μπροστά στους άλλους.''</div>
</div>
jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-77573977153157263392019-05-03T13:39:00.000+03:002019-05-03T13:39:09.910+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name" style="background-color: #fff9ee; color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; font-size: 24px; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 0.75em 0px 0px; position: relative;">
<a href="http://giorgos-dozas33.blogspot.com/2013/06/30_23.html" style="color: #888888; text-decoration-line: none;">Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΣΕ 30"</a></h3>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div class="post-header" style="background-color: #fff9ee; color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; font-size: 12.6px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 1.5em;">
<div class="post-header-line-1">
</div>
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-8749809781541299238" itemprop="description articleBody" style="background-color: #fff9ee; color: #222222; font-family: Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; font-size: 15.4px; line-height: 1.4; position: relative; width: 570px;">
<div dir="ltr" trbidi="on">
Μια συμβολική και σκληρή περιγραφή της νεοελληνικής ιστορίας και της έννοιας του έθνους, με βάση τους ανδριάντες γύρω από τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών όπως την παρουσιάζει ο Γεράσιμος Κακλαμάνης στο βιβλίο του "Η Ελλάς ως κράτος δικαίου".<br /><blockquote>
<span style="font-style: italic;">«…στον δε πρακτικόν (σ. τομέα) μπορούμε κυριολεκτικώς να τη ψαύσωμε (σ. την περί "έθνους" έννοια), διατρέχοντες την νεοελληνική ιστορία εντός 30 δευτερολέπτων.</span><span style="font-size: 15.4px;"> </span></blockquote>
<blockquote>
<span style="font-style: italic;">Οι νομίζοντες ότι χρειάζεται περισσότερο απατώνται οικτρώς και αδίκως ματαιοπονούν στο σκότος των βιβλίων.</span><span style="font-size: 15.4px;"> </span></blockquote>
<blockquote>
<span style="font-style: italic;">Τα πράγματα κρέμονται στον Ήλιο:<span class="fullpost"><br />Ευρισκόμεθα εις την οδόν Παν/μίου και προχωρούμεν προς τα Προπύλαια. Μπροστά-μπροστά το άγαλμα του Γλάδστωνος. Τά δάκτυλα τού δεξιού χεριού κομμένα, αλλά ξανά κολλημένα και ολόλευκα σαν δάκτυλα παρθένου πριγκιπίσσης των ανακτόρων των Βλαχερνών. Προχωρούμεν. Δεξιά κάποια τεφροδόχος με «ονόματα πεσόντων» (γιατί;) και αριστερά κάποιο «άγαλμα τής νίκης» (ποιας;), αμφότερα άνευ σημασίας. Προχωρούμεν έτι στο μέσον το σιντριβάνι. Το σιντριβάνι σαν σύμβολο εκφράζει το ανακύκλισμα της ζωής. Το νερό, πάντα ίδιο, υψώνεται και πέφτει, διαρκώς ανανεώνοντας τον εαυτό του. Είναι το αγαπημένο σύμβολο των λαών της μακρινής Ανατολής στους κλειστούς χώρους, όπως ήταν και το φίδι πού δαγκάει την ουρά του σύμβολο των αρχαίων μυστικών. Το δικό μας σιντριβάνι δεν έχει νερό αυτή την εποχή, είναι όμως κανονικός σκουπιδοτενεκές γεμάτος σύριγγες άπ’ τα ναρκωτικά. Προχωρούμε λίγο ακόμα.<br /><br />Μπροστά μας δύο μικρά αγαλμάτια καθήμενων μορφών (οικονομία στα έξοδα!), τα όποια ακριβώς περιεργαζόμεθα λόγω τής προφανούς προθέσεως οικονομίας. Επί των αγαλματίων αυτών ευρίσκομεν πλήρως επιβεβαιουμένην την λαϊκήν ρήση «το φτηνό κρέας το ζουμί του πίνει», πλην και άλλα πράγματα εξόχου «εθνικής» σημασίας. Δεξιά ό Κοραής, κυρτωμένος απ' το διάβασμα, με αναπεπταμένες τις δέλτους του επί του αριστερού πέτου. Οι δέλτοι κάποτε στραπατσαρίσθηκαν — ασφαλώς σε κάποια διαδήλωση για την «Δημοκρατία» —, αλλά πάντως ξανακολλήθηκαν όπως κι όπως. Αυτό όμως πού λείπει από τον Κοραή είναι ακριβώς το σπουδαιότερο γι' αυτόν σωματικό μέλος: τα δάχτυλα τού δεξιού χεριού πού γράφει. Είναι έτσι κομμένα, σαν να πρόκειται για τορναδόρο πού του τα «πήρε» ό τόρνος και έμεινε έτσι κοκκαλωμένος πηγαίνοντας στο υπουργείο εργασίας να βγάλη σύνταξη. Κατά τα άλλα ή μύτη του Κοραή ακόμη κρατιέται.<br /><br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_iK2kIM-voec/S2Q8d7bOCxI/AAAAAAAABgk/8YYu1JYVWrs/s1600-h/Koraes.jpg" style="color: #888888; text-decoration-line: none;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5432533535381392146" src="https://4.bp.blogspot.com/_iK2kIM-voec/S2Q8d7bOCxI/AAAAAAAABgk/8YYu1JYVWrs/s400/Koraes.jpg" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; cursor: pointer; display: block; height: 400px; margin: 0px auto 10px; padding: 5px; position: relative; text-align: center; width: 272px;" /></a><br /><br />Κυττάζομε τώρα αριστερά. Πρόκειται για τον Καποδίστρια, το όνομα τού οποίου φέρει και το Παν/μιο (αφού με δική του πρωτοβουλία χτίσθηκε μέσω του κληροδοτήματος Δομπόλη). Το «φερώνυμο» αυτό ίδρυμα απέκτησε τελευταίο το άγαλμα του Ιδρυτή του, το 1932 δηλαδή, και μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούσε να γίνει αλλοιώς. Το αγαλμάτιον είναι προϊόν εράνου και τούτο φαίνεται στην τελείως φθηνιάρικη κατασκευή και επεξεργασία. Ή πέτρα ούτε σαν ποιότητα μοιάζει με αυτή των άλλων αγαλμάτων, ούτε σαν επεξεργασία. Του Κοραή είναι όντως γλυπτό• είναι σμιλευμένη ή καρέκλα, τα ρούχα και πολλές λεπτομέρειες. Από πίσω το άγαλμα του Καποδίστρια είναι μια ανεπεξέργαστη σχεδόν πέτρα, χωρίς λεπτομέρειες, απλώς «μια ιδέα», και μπροστά κάθεται ό Καποδίστριας μέσα σ' ένα απλό παλτό συνταξιούχου συμβολαιογράφου ελαιουργείου του 18ου αιώνος. Στάση ή πιο αφύσικη, πού ήθελε τα λιγώτερα λεφτά! Η «φτώχεια» του ελληνικού κράτους είναι καταφανής για το άγαλμα του Ιδρυτή του («του Δήμου Πειραιώς αρνηθέντος οιανδήποτε εισφοράν», λέει ό Πρόεδρος τής ζητείας καθηγητής Γ. Ματθαιόπουλος), διότι απλούστατα ούτε τέτοιο κράτος ονειρεύθηκε ό Καποδίστριας, ούτε σε τέτοιο κράτος έχει θέση το άγαλμα του. Και αυτό φαίνεται στο πρόσωπο: λείπει ολόκληρη ή μύτη, και κατά τέτοιον τρόπο, σαν να πρόκειται για απαρατημένο πτώμα νεκρού πού το ανεκάλυψαν οι ποντικοί. Η μύτη των αγαλμάτων είναι το χαρακτηριστικό στοιχείο καί ο κύριος στόχος του βανδαλισμού από την ελληνική αρχαιότητα. Η μύτη του Καποδίστρια και τα δάχτυλα του Κοραή — και οι δύο αυτοί άνθρωποι δεν έπαψαν ως τα σήμερα να προσφέρουν στο «έθνος»: ή κατάντια των αγαλμάτων τους δείχνει ακριβώς την σχέση του σημερινού «έθνους» με το παρελθόν του. Του «έθνους» υπέρ του οποίου υπάρχουν οι εξουσίες στην Βουλή! Ποιό έθνος;...<br /><br /><a href="http://3.bp.blogspot.com/_iK2kIM-voec/S2Q8mlr6JeI/AAAAAAAABgs/EFjVMWHmAlU/s1600-h/Kapodistrias.jpg" style="color: #888888; text-decoration-line: none;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5432533684164634082" src="https://3.bp.blogspot.com/_iK2kIM-voec/S2Q8mlr6JeI/AAAAAAAABgs/EFjVMWHmAlU/s400/Kapodistrias.jpg" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; cursor: pointer; display: block; height: 234px; margin: 0px auto 10px; padding: 5px; position: relative; text-align: center; width: 190px;" /></a><br /><br />Προχωρούμεν προς την είσοδον του Παν/μίου, με την όσην «εθνική εμπειρία» αποκτήσαμε ως τώρα (ήδη διατρέξαμε την νεοελληνική ιστορία κατά 15 δευτερόλεπτα, τώρα μάς μένουν τα άλλα 15). Εδώ αντικρίζομε ύπατες εθνικές μεγαλοπρέπειες. Τα τεράστια αγάλματα του Πατριάρχη δεξιά και του Ρήγα αριστερά, σε υψηλότατα βάθρα, μεγαλύτερα και από αυτό του Γλάδστωνος (αυτό είναι ασέβεια, όπως θα δείξωμε), με απέραντη δουλειά στο σκάλισμα και στις λεπτομέρειες. Ιδίως στο άγαλμα του Πατριάρχη. Σπουδάζομε λοιπόν τα νοήματα του φαναριώτικου κράτους. Ό Πατριάρχης όταν πέθανε ήταν 72 χρονών, ενώ ο εικονιζόμενος μόλις πού φθάνει τα 40 (και με τα γένεια). Στητός και κατά τέτοιον τρόπο πού να θυμίζη τον αρχαίον Περικλή. Το στήθος του προτεταμένο μπούστο καλοθρεμμένης βοσκοπούλας, στητό και πεταχτό να φαίνεται. Και από κάτω ένα σώμα («ηρωικές» και ιδεολογικές γάρ οι ανάγκες στον νου του καλλιτέχνη), πού θα το ζήλευαν όλες οι τουρίστριες πού ψάχνουν για «καμάκια» στο Σύνταγμα. Αλλά εδώ αρχίζουν και οι δυσκολίες: Εμείς ομολογούμε ότι τέτοιον δεσπότη δεν έχομε 'δει ποτέ στην ζωή μας. Αυτό πού ξέρομε να προεξέχη στους δεσποτάδες είναι ή κοιλιά και όχι το στήθος (και μάλιστα στα 72!). Και επί της οποίας κοιλιάς επαναπαύονται τα σύμβολα του Βυζαντινού, ό δικέφαλος και ο Χριστός, με μακρυές καδένες. Ο δικός μας όμως δεν έχει τέτοια. Γιατί, αν είχε, με τέτοιο στήθος, θα έπρεπε να κρέμωνται στον αέρα! Πώς να τα μπαλώσει λοιπόν ό καλλιτέχνης, πού ήξερε πώς έφκιαχνε ιδεολογίες και όχι πραγματικότητες; Τα μπάλωσε όμως: του κρέμασε ένα σταυρό. Όσο του επέτρεπε το μπούστο, ο όποιος έτσι κρέμεται όπως στο στήθος νιόπαντρης γυναίκας. Όλα εκεί μπερδεμένα και στοιβαγμένα, προκειμένου να βγη ο συμβολισμός του «ηρωισμού» της ιδεολογίας. Και μια ουσιώδης λεπτομέρεια: απαραίτητο στοιχείο του «συμβόλου» το σχοινί. Το οποίον είναι δύσκολο να καταλάβη κανείς πούθε βγαίνει από το άγαλμα, αλλά κρέμεται ξαφνικά στην δεξιά άκρη. Ένα κομματάκι απ' το σχοινί έσπασε σε μια μεριά. Και εκεί ακριβώς φαίνεται ή ψιλολεπτομέρεια, που δείχνει το πάντα ενεργό τής Ιδεολογίας. Το κομματάκι είναι κολλημένο με τέτοιαν τελειότητα, ώστε μόνο ο χρόνος στο μάρμαρο δείχνει την διαφορά. Οι «δέλτοι» του Κοραή, αντίθετα, είναι κολλημένες με UHU και λάσπη... Μπροστά στο άγαλμα του Πατριάρχη, ως εικός, κάτι μισοσβυσμένες και ακατάληπτες επιγραφές, για τις οποίες, καθώς λέγεται, μην ξέροντας να τις συντάξουν οι του «ιδρύματος» τότε, κατέφυγαν στους φιλολόγους των γερμανικών Παν/μίων...<br /><br /><a href="http://2.bp.blogspot.com/_iK2kIM-voec/S2Q80tjVGvI/AAAAAAAABg0/OYuTPeEaSEI/s1600-h/Gregory.jpg" style="color: #888888; text-decoration-line: none;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5432533926794304242" src="https://2.bp.blogspot.com/_iK2kIM-voec/S2Q80tjVGvI/AAAAAAAABg0/OYuTPeEaSEI/s400/Gregory.jpg" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; cursor: pointer; display: block; height: 400px; margin: 0px auto 10px; padding: 5px; position: relative; text-align: center; width: 300px;" /></a><br />Πάμε τώρα στον Ρήγα (μένουν ακόμη 7,5''). Το κεφάλι του Ρήγα είναι σωστά δοσμένο: σλάβο ρουμάνικη φυσιογνωμία της μείζονος Βλαχομπογδανίας του Δουνάβεως, ουδεμίαν σχέση έχουσα με τις ωραίες εκείνες κεφαλές μερικών βοσκών, που ανεκάλυψαν οι Αμερικάνοι μεταπολεμικά στην Πίνδο και τις έβαζαν δίπλα απ' το κεφάλι του Έρμη, σε κάποιες «νεοελληνικές ιστορίες» που εξέδιδαν, προκειμένου να αποδείξουν την αδιάσπαστη συνέχεια μας από την αρχαιότητα ως τα σήμερα!... Από εκεί και πέρα όμως τα του Ρήγα είναι χάος σκοτεινό, διότι επιδιώκεται το νόημα μιας επαναστατικής φυσιογνωμίας των Βαλκανίων (τα Βαλκάνια είχε ο Ρήγας στο νου του και κανένα είδος... «προπυλαίων») να μετατραπεί σε «εθνικό ήρωα» για τις ανάγκες του πρώτου άρθρου του Συντάγματος. Ένα ένδυμα λοιπόν αναδιπλωμένο στη μέση, που αν το ιδής βράδυ (αλλά και μέρα, όπως θα ίδούμε) δεν σου επιτρέπει ακριβώς να πης αν πρόκειται περί της αρχαίας... Ασπασίας ή περί μεγάλου δραγουμάνου τής Πύλης. Το κράτος όμως τότε εστηνόταν με τα αγάλματα ως φαναριωτικό κράτος και κάπως έτσι σκοτεινά έπρεπε να είναι ο Ρήγας στο φως του Ηλίου. Ποιος άλλος να μπη; Προκειμένου να βγούμε από την υποκειμενική μας αδυναμία ως προς την μορφή, αποφασίσαμε να ρωτήσωμε μια διερχόμενη κυρία: «μήπως ξέρετε, κυρία μου, τι παριστάνει αυτό το άγαλμα;» — «Ποιά, καλέ, αυτή; — Ή Μπουμπουλίνα!...» (Μετά την άκρως ικανοποιητική αυτή απάντηση εκάναμε και άλλες δημοσκοπήσεις», δεν τις λέμε όμως γιατί αναμένομε να μας τις πουν οι δημοσιογράφοι στις εφημερίδες, προκειμένου να ξέρομε και με ποσοστά την κατοχύρωση των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» απ' το Σύνταγμα...). Έτσι εντύνονταν οι άνθρωποι τον 19ον αι.; Στην βάση του αγάλματος του Ρήγα η αλυσίδα, κατ’ αντιστοιχίαν προς το σχοινί του Πατριάρχη (ή ψυχολογία του «μάρτυρος» εν διάρκεια, άρα υπομένετε αν δεν έχετε να φάτε...), και από κάτω η μεγίστη φράση: «αυτός μεν ώλετο, σπέρμα δ’ έβλαστεν μέγα». Μέγα, μέγα το σπέρμα λοιπόν...<br /><br /><a href="http://3.bp.blogspot.com/_iK2kIM-voec/S2Q9EQUbf1I/AAAAAAAABg8/dWxjD6d3jwc/s1600-h/Regas.jpg" style="color: #888888; text-decoration-line: none;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5432534193825087314" src="https://3.bp.blogspot.com/_iK2kIM-voec/S2Q9EQUbf1I/AAAAAAAABg8/dWxjD6d3jwc/s400/Regas.jpg" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; cursor: pointer; display: block; height: 400px; margin: 0px auto 10px; padding: 5px; position: relative; text-align: center; width: 300px;" /></a><br />Τί τώρα υπάρχει πίσω από όλ' αυτά; — Το κτήριο του Πανεπιστημίου, θα έλεγε ένας μυωπικός. Μέγα το λάθος όσο και το σπέρμα! Κατά τούς νόμους της Λογικής, τα αποτελέσματα έπονται των αιτίων, εδώ όμως τα πράγματα οφείλομε να τα ιδούμε ολίγον φουτουριστικά. Το αποτέλεσμα των... αγαλμάτων βρίσκεται μπροστά απ’ τα αγάλματα: τα υπαρξιακά θύματα της «Ιδεολογίας», στρεβλές υπάρξεις και ζητιάνοι επί του πεζοδρομίου, που προσπαθούν με λαχεία, κάστανα και κουλούρια να επιβιώσουν ως τις επόμενες εκλογές βάσει του άρθρ. 51 § 5... Με ένα λόγο, επί του πεζοδρομίου υπάρχουν τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και η «αξιοπρέπεια του άνθρωπου» που κατοχυρώνει το ελληνικό Σύνταγμα, μέσω της καπηλείας των αγαλμάτων. Γιατί άλλο λόγο υπάρξεως βέβαια, ιδιαίτερα στην σημερινή εποχή, το ελληνικό Σύνταγμα δεν έχει. Όσο κι αν διεκδική ο κ. Μητσοτάκης τον ρόλο τού... Ευρωδιδασκάλου για τούς άλλους βαλκανικούς λαούς (και σαν τέτοιος βέβαια οφείλει να γνωρίζει, ότι η γραβάτα παραμένει πάντα ελεύθερη, ακόμα κι όταν βγαίνει κανείς στην Τηλεόραση να πείση για την ανάγκη των «απολύτων πλειοψηφιών» με το σακάκι στον ώμο...).<br /><br />Αυτή είναι η «ιστορία του νεοελληνικού έθνους» και το πολιτικό-κοινωνικό περιεχόμενο του σε 30 δευτερόλεπτα. Δεν μας χρειάζονται οι εντρυφήσεις στα βιβλία. Και ωμιλήσαμε περί καπηλείας, διότι βέβαια περί τέτοιας πρόκειται. Και ως προς τον Ρήγα, και ως προς τον Γρηγόριο. Ως προς μεν τον Ρήγα, διότι του αλλάξαμε όλη την ιστορική υπόσταση και τον εκάναμε «εθνικό ήρωα». Ο Ρήγας, φύση παρορμητική του στιγμιαίου αισθήματος, εσκέφτετο γενικά το πρόβλημα της Βαλκανικής μέσα σε μια λύση συνυπάρξεως με τους Τούρκους. Και είχε τους απώτατους ψυχικούς του λόγους, διότι έφερνε εντός του το έγκλημα που έκανε, σκοτώνοντας τον Τούρκο στο χωριό του. Και ότι ψυχικά ήσαν τα κίνητρα του Ρήγα, αποδεικνύει όχι μόνο η ασάφεια των σχεδίων του, αλλά και η αντιφατικότητα της πολιτικής του, που υπήρξε και η αιτία του θανάτου του (στην Αυστρία ων κλείνει συμφωνίες με τον Ναπολέοντα!...). Ο Ρήγας όμως είχε δύο ακαταμάχητα προσόντα για άγαλμα μπροστά στο Παν/μιο: ότι ήταν και διανοούμενος, και «μάρτυς». Και ήταν κυρίως και φαναριωτικώς ανατεθραμμένος (για την φαναριώτικη φυσιογνωμία του κράτους του καιρού). Ο Καραϊσκάκης π.χ. για όλ' αυτά δεν έκανε. Επίσης και ό Πατριάρχης, ο όποιος πέθανε σαν ένας συνεπής και αφοσιωμένος πράκτορας των Ρώσσων. Ο «αλιεύς», λέει, βρήκε μετά από δέκα μέρες το πτώμα του στον Βόσπορο και το μετέφερε στην Οδησσό. Και γιατί όχι στην Κων/πολη ή κάπου εκεί κοντά; Αν ήταν διακινδυνευμένο για την Κων/πολη, δεν ήταν για τον φτωχόν «αλιέα» ακόμα πιο επικίνδυνο το μακρινό ταξίδι για την Οδησσό με ένα τέτοιο «εύρημα»; Ενδιαφέρθηκαν λοιπόν οι Ρώσσοι να μαζέψουν αμέσως τον άνθρωπο τους και, όταν αργότερα έφκιαξαν την Βουλγαρία — κόβοντας έτσι τις μέσω Ελλάδος επεκτατικές βλέψεις των τότε δυτικών δυνάμεων προς την Μαύρη Θάλασσα —, εχάρησαν το «εύρημα» στο... <a href="http://theamapati.wordpress.com/2009/08/25/kaklamanis/" style="color: #888888; text-decoration-line: none;">«βαλσαμοποιείον»</a> των Αθηνών, να τύχη της καταλλήλου αξιοποιήσεως. (Τα άμφια στην Μητρόπολη έφυγαν ήδη μπροστά-μπροστά από την πόρτα που ήσαν και μεταφέρθηκαν κάπως... στερεώτερα στην δεξιά κολώνα).<br /><br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_iK2kIM-voec/S2Q9SNR9YOI/AAAAAAAABhE/c842vKb-n-4/s1600-h/Gladstone.jpg" style="color: #888888; text-decoration-line: none;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5432534433527587042" src="https://4.bp.blogspot.com/_iK2kIM-voec/S2Q9SNR9YOI/AAAAAAAABhE/c842vKb-n-4/s400/Gladstone.jpg" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; cursor: pointer; display: block; height: 246px; margin: 0px auto 10px; padding: 5px; position: relative; text-align: center; width: 400px;" /></a><br />Η μόνη λοιπόν πηγή του «Έθνους» στο Σύνταγμα, βάσει του οποίου γίνονται οι εκλογές και καταπιέζονται οι μειονότητες στην Ελλάδα, βγαίνει από αυτά τα αγάλματα και από πουθενά άλλου. Αλλά η μύτη του Καποδίστρια μας απαγορεύει να πιστέψωμε τις διαβεβαιώσεις ή και τους ευγενείς πόθους του Ματθαιόπουλου κατά τα αποκαλυπτήρια (διαβεβαιώσεις: «Αι χιλιάδες των καθ’ εκάστην εκείθεν παρερχομένων φοιτητών θα αναμιμνήσκωνται...» και ευσεβείς πόθοι: «...και θα μανθάνουν ότι δια την Πατρίδα υπάρχομεν και υπέρ αυτής ζην οφείλομεν»). Υποθέτομεν λοιπόν ότι είναι ώρα να αδειάσουν τα Προπύλαια από τους σκοτεινούς τούτους συμβολισμούς και τις ιστορικές λαθροχειρίες. Το μόνο άγαλμα πού υπάρχει δικαίως εκεί είναι του Γλάδστωνος. Οι Άγγλοι, μην έχοντας δικό τους «έλληνα» διανοούμενο να στήσουν όπως π.χ. οι Γάλλοι τον Κοραή, έστησαν την πραγματικότητα. Γιατί χωρίς τον Γλάδστωνα — ο οποίος σημειωτέον ήταν ο πιο φιλολογικά καταρτισμένος πρωθυπουργός τής Αγγλίας, τύπος μεσογειακός και που ουδέποτε θα παραχωρούσε τα Επτάνησα αν μπορούσε να κάνη αλλοιώς — ούτε προπύλαια θα υπήρχαν, ούτε οδός Παν/μίου, ούτε πεζοδρόμιο «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Τουλάχιστον όπως υπάρχουν... Σ’ αυτό λοιπόν το άγαλμα οφείλει να μεριμνήση η πρυτανεία να υπάρχουν κάθε πρωί φρέσκα λουλούδια — μόνη η μέριμνα για τα δάχτυλα δεν επαρκεί —, τα δε υπόλοιπα να τα βγάλωμε από 'κει. Του μεν Καποδίστρια, θα το πετάξωμε, καθότι άνευ άξιας. Του Κοραή, έστω και όπως είναι, θα το μεταφέρωμε στο... «Μουσείο τής Ακροπόλεως». Και τα δυο μεγάλα θα τα μεταφέρωμε στην Μητρόπολη Αθηνών, έως ότου διευκρίνιση το ιστορικό νόημα τους. Στο Σύνταγμα εν τω μεταξύ θα γράψωμε απλώς: «Άπασαι αι εξουσίαι πηγάζουν εκ του ποδοσφαίρου και υπάρχουν υπέρ των εκλογών».<br /><br />Μόνο έτσι θα καταστούμε σεβαστοί στον σύγχρονο κόσμο. Αναγνωρίζοντες την αλήθεια και αποδεχόμενοι τις συνέπειες. Ο ελλαδικός χώρος σήμερα και ο ελληνισμός έχουν πολλά άλλα πράγματα να προσφέρουν, παρά να ασχολούνται με τις απεγνωσμένες μικροεπισκευές των «αγαλμάτων…<br /><br />[…]<br />Ο πιστεύων ότι το «έθνος» σταματά στο άγαλμα του Πατριάρχη, απατάται οικτρώς. Ο διερχόμενος την οδό Ακαδημίας κατατρύχεται «εθνικώς» κυκλοδιώκτως: Μπροστά-μπροστά στο παρκάκι του πρώην νοσοκομείου, ο Παλαμάς συνεπαρμένος με ύφος 82 αρχαίων φιλοσόφων. Γιατί άραγε ό Παλαμάς, αφού έχομε τόσους άλλους μεγάλους ποιητές; Μα βέβαια επειδή καθόταν δίπλα επί της Ασκληπιού! Δηλαδή όπου έχουν κατοικήσει ποιητές υπάρχουν παντού τα αγάλματα τους; Εν αντιθέσει προς τα ονόματα των δρόμων, με την «διανόηση» μοιάζει να μην έχωμε ανάλογο πληθωρισμό («15.000 δρόμοι» με το όνομα... Καραϊσκάκη στην περιοχή πρωτευούσης, που να βρουν λογαριασμό και άκρη τα ταχυδρομεία;...). Πρέπει να χτυπηθή πολύ κανείς από το καυσαέριο και να καθίση στο παγκάκι να πάρη μιαν ανάσα, για να «εννοήση» τα του... Παλαμά. Αμέσως μόλις σήκωση το κεφάλι, του έρχεται κατακέφαλα το «δίδαγμα»:<br />«Αυτόν τον λόγο θα σας πω<br />δεν έχω άλλον κανένα<br />μεθύστε με τ' αθάνατο<br />κρασί του εικοσιένα»<br /><br /><a href="http://3.bp.blogspot.com/_iK2kIM-voec/S2RCy93hTBI/AAAAAAAABhk/R8bo0jaEDpw/s1600-h/Palamas.jpg" style="color: #888888; text-decoration-line: none;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5432540493883984914" src="https://3.bp.blogspot.com/_iK2kIM-voec/S2RCy93hTBI/AAAAAAAABhk/R8bo0jaEDpw/s400/Palamas.jpg" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; cursor: pointer; display: block; height: 272px; margin: 0px auto 10px; padding: 5px; position: relative; text-align: center; width: 400px;" /></a><br />Τα ρητά βέβαια, όπως το «μέγα σπέρμα» του Ρήγα επί παραδείγματι, μπαίνουν στα αγάλματα μπροστά. Για να τα μελετά μαζί με το εικονιζόμενο πρόσωπο ο θεατής και με την επενέργεια τής αισθητικής λειτουργίας να «εμβαθύνη» και να «διδάσκεται». Αν και βέβαια τα αγάλματα, εν αντιθέσει προς τις πλάκες των νεκροταφείων, πρέπει μόνο διά της συμβολικής και της αισθητικής των δράσεως να λειτουργούν. Βλέποντας π.χ. κανείς το άγαλμα του Βίκτωρα Εμμανουήλ στην Ιταλία, καταλαβαίνει τόσα περί Έθνους, όσα και αν εδιάβαζε μια βιβλιοθήκη. Αλλά αυτά βέβαια προϋποθέτουν, ότι τα αγάλματα «λειτουργούν», δηλαδή ότι όντως αποτελούν στοιχεία κάποιας συνείδησης έθνους... Αν είναι όλα... Μπουμπουλίνες, αι, τότε βέβαια επείγει να καταπιή κανείς όπως-όπως το «δίδαγμα» σαν χάπι και... δεν πειράζει, ας μην 'δή και καθόλου τον εικονιζόμενο. Ενώ λοιπόν με τα αγάλματα κατευθύνονται οι άνθρωποι προς τα... ρητά, εδώ κατευθύνονται τα «ρητά» προς τους περαστικούς, ακριβώς την ώρα πού θα τους «πιάσουν τα νεφρά» τους απ' την πεζοπορία και θα θελήσουν ν' ανασάνουν, ή όταν θάχουν ραντεβού στο παγκάκι (όποτε η «ιδεολογία» θα τους ενοχλή με τα γνωστά αποτελέσματα...). Και αν τώρα μεθύση κανείς ελαφρώς με το «αθάνατο κρασί» και θελήση να πάη παραπέρα, είναι τότε που γίνεται πραγματικά τύφλα, διότι θα υποχρεωθή να καταβροχθίση οκάδες γλυκισμάτων. Ο «εθνικός μπουφές» είναι βαρύ πράγμα... Στο μέσον του πάρκου ο Περικλής με πέλματα γερά όσο και η «Ιδεολογία» και γάμπες μυκονιάτη ναυτεργάτου επί τουρκοκρατίας. Ως γνωστόν, οι γάμπες (ιδίως στις γυναίκες), τα δάχτυλα και τα αυτιά έχουν άμεση σχέση με το «μέσα είναι» του ανθρώπου... Αφήνομε λοιπόν τον Περικλή με την πίκρα που μας πότισε και προχωρούμε δεξιόθεν.<br /><br /><a href="http://2.bp.blogspot.com/_iK2kIM-voec/S2Q95Muv2PI/AAAAAAAABhU/vLeuRyYzlyE/s1600-h/Pericles1.jpg" style="color: #888888; text-decoration-line: none;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5432535103394797810" src="https://2.bp.blogspot.com/_iK2kIM-voec/S2Q95Muv2PI/AAAAAAAABhU/vLeuRyYzlyE/s400/Pericles1.jpg" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; cursor: pointer; display: block; height: 400px; margin: 0px auto 10px; padding: 5px; position: relative; text-align: center; width: 254px;" /></a><br />Αμέσως μπροστά μας το εκκλησάκι — που κάπου εκεί κοντά βέβαια θα έπρεπε να είναι (υπόλειμμα του νοσοκομείου, μια και η «εθνική πολιτική» τα έφερνε πάντα δύσκολα βόλτα με τις ασπιρίνες...) — και λίγο πιο κάτω, στο μέσον, το κυριολεκτικά αχώνευτο «ντεσέρ» της εθνικής μας πανδαισίας: ένα δοχείο από το οποίον βγαίνει μια Αθηνά που μέσα απ' το κεφάλι της βγαίνει ο Παρθενώνας!<br /><br /><a href="http://1.bp.blogspot.com/_iK2kIM-voec/S2Q-DQN9P4I/AAAAAAAABhc/SqoJs8P67k0/s1600-h/Athena-Parthenonokefale.jpg" style="color: #888888; text-decoration-line: none;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5432535276129697666" src="https://1.bp.blogspot.com/_iK2kIM-voec/S2Q-DQN9P4I/AAAAAAAABhc/SqoJs8P67k0/s400/Athena-Parthenonokefale.jpg" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(238, 238, 238); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; cursor: pointer; display: block; height: 400px; margin: 0px auto 10px; padding: 5px; position: relative; text-align: center; width: 300px;" /></a><br />Ουδεμία βέβαια αμφιβολία υπάρχει, ότι το άγαλμα έγινε με ό,τι περίσσεψε λογιστικώς από τις... γάμπες του Περικλή. Αλλά ήταν οπωσδήποτε αναπόφευκτο να ορισθή ως αισθητικός σύμβουλος ο προϊστάμενος της κουζίνας τής Λέσχης Αξιωματικών; Δεν θα μπορούσε τελοσπάντων μια άλλη «Patisserie» να προσφέρη κάτι για την τελείωση αυτής της εθνικής δημιουργίας; Το άγαλμα δεν λαθεύει βέβαια στην «συμβολική» υπόσταση του — αυτή της τούρτας για «εθνικές γιορτές» — αλλά, ομολογούμε, «εθνικώς» εξεταζόμενο παρουσιάζει αισθητές ζαχαροπλαστικές ελλείψεις: μέσα από τον Παρθενώνα, έπρεπε να βγαίνη ο Πατριάρχης, μέσα από τον Πατριάρχη ο Παπαφλέσσας κρατώντας το πανώ «αυτοδυναμία»!</span></span></blockquote>
<br />
<blockquote>
<span style="font-style: italic;"><br />Πηγή: "Η ΕΛΛΑΣ ΩΣ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ", Γεράσιμος Κακλαμάνης, Εκδόσεις 21ου Αιώνα, Αθήνα, 1990</span></blockquote>
</div>
</div>
</div>
jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-1207521030575846962019-05-01T09:57:00.000+03:002019-05-01T09:57:24.034+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<b>«Ο Ελληνισμός επέτυχε ως Γένος αλλ’απέτυχε ως Κράτος»</b>, </div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
μια σπάνια συνέντευξη του<span> </span><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">Οδυσσέα Ελύτη</strong></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Σε μια σπάνια συνέντευξη που έδωσε ο Οδυσσέας Ελύτης στον Ρένο Αποστολίδη στην Ἐφημερίδα Ἐλευθερία στις 15 Ιουνίου του 1958, τα λόγια του παραμένουν επίκαιρα.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-EYcTjPHARI0/XMlDDPGwadI/AAAAAAAAGfY/jIBab5Cd7ycN_DjnysWTJ3twtlSLnir7gCLcBGAs/s1600/52880732_2293019494310611_5030380754954092544_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="816" data-original-width="460" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-EYcTjPHARI0/XMlDDPGwadI/AAAAAAAAGfY/jIBab5Cd7ycN_DjnysWTJ3twtlSLnir7gCLcBGAs/s320/52880732_2293019494310611_5030380754954092544_n.jpg" width="180" /></a></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<em style="margin: 0px; padding: 0px;">Ζητεῖται ἡ γνώμη σας, κύριε Ἐλύτη, ἡ ἐντελῶς ἀνεπιφύλακτη καί ἀδέσμευτη, ἐπάνω σέ ὅ,τι θεωρεῖτε ὡς τήν πιό κεφαλαιώδη κακοδαιμονία τοῦ τόπου. Ἀπό τί κυρίως πάσχουμε καί τί πρωτίστως μᾶς λείπει; Ποιά θά ὀνομάζατε «πρώτη μάστιγα» τῆς νεοελληνικῆς ζωῆς;</em></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Ἀπό τί πάσχουμε κυρίως; Θά σᾶς τό πῶ ἀμέσως: ἀπό μιά μόνιμο, πλήρη, καί κακοήθη ἀσυμφωνία μεταξύ τοῦ πνεύματος τῆς ἑκάστοτε ἡγεσίας μας καί τοῦ «ἤθους» πού χαρακτηρίζει τόν βαθύτερο ψυχικό πολιτισμό τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ στό σύνολο του!</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<em style="margin: 0px; padding: 0px;">Ἄ! Ἀρχίσαμε!… Μόνιμος, πλήρης καί κακοήθης ἀσυμφωνία!…</em></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Βεβαίως! Ἀλλ᾿ ἀφῆστε με νά συνεχίσω. Αὐτή ἡ ασυμφωνία δέν εἶναι μιά συγκεκριμένη κακοδαιμονία, εἶναι, ὃμως, μιά αἰτία πού ἐξηγεῖ ὃλες τίς κακοδαιμονίες, μικρές καί μεγάλες, τοῦ τόπου αὐτοῦ. Ἀπό τήν ἡμέρα πού ἔγινε ἡ Ἑλλάδα κράτος ἕως σήμερα, οἱ πολιτικές πράξεις, θά ἔλεγε κανένας, ὅτι σχεδιάζονται καί ἐκτελοῦνται ἐρήμην τῶν ἀντιλήψεων γιά τή ζωή, καί γενικότερα τῶν ἰδανικῶν πού εἶχε διαμορφώσει ὁ Ἑλληνισμός μέσα στήν ὑγιή κοινοτική του ὀργάνωση καί στήν παράδοση τῶν μεγάλων ἀγώνων γιά τήν άνεξαρτησία του. Ἡ φωνή τοῦ Μακρυγιάννη δέν ἔχει χάσει, οὔτε σήμερα ἀκόμη, τήν ἐπικαιρότητά της. Σημειῶστε ὅτι δέν βλέπω τό πρόβλημα ἀπό τήν ἀποκλειστική κοινωνική του πλευρά, οὔτε κάνω δημοκοπία.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<em style="margin: 0px; padding: 0px;">Δημοκοπία ἀσφαλῶς ὄχι. Πολιτική, ὅμως, ναί. Τό ἐντοπίζετε, δηλαδή, [τό πρόβλημα] κυρίως μέσα στόν χώρο τῆς πολιτικῆς – ἤ κάνω λάθος; Στό κέντρο μάλιστα τοῦ δικοῦ της χώρου. Ἐκεῖ μᾶς πάει τό πρόβλημα πού θέσατε, τῶν σχέσεων μεταξύ λαοῦ καί ἡγεσία</em>ς.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Μά ναί. Γιατί εἶναι βασικό. Εἶναι πρῶτο… κι ἄς εἶμαι ποιητής, ἐγώ πού τό λέω, μακριά πάντα ἀπό τήν «πολιτική». Κοιτάξτε: ὁ λαός αὐτός κατά κανόνα ἐκλέγει τήν ἡγεσία του. Καί ὅμως, ὅταν αὐτή ἀναλάβει τήν εὐθύνη τῆς ἐξουσίας –εἴτε τήν ἀριστοκρατία ἐκπροσωπεῖ εἴτε τήν ἀστική τάξη εἴτε τό προλεταριάτο–, κατά ἕναν μυστηριώδη τρόπο ἀποξενώνεται ἀπό τή βάση πού τήν ἀνέδειξε, καί ἐνεργεῖ σάν νά βρισκόταν στό Τέξας ἤ στό Οὐζμπεκιστάν!</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<em style="margin: 0px; padding: 0px;">Στό Τέξας καί στό Οὐζμπεκιστάν; Ποιητικές χῶρες!… Ἤ μήπως θέλετε νά πεῖτε: «Σάν νά βρισκόταν στή χώρα τοῦ ἑκάστοτε ρυθμιστικοῦ ‘‘ξένου παράγοντος’’; Τοῦ ἑκάστοτε… ‘‘προστάτου’’ μας;» Μήπως ἐκεῖ ἀκριβῶς ἔγκειται τό κακό;</em></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Τό εἶπα μέ τρόπο, ἀλλά βλέπω ὅτι τό θέλετε γυμνό. Καί δέν ἔχω ἀντίρρηση νά τό ξαναπῶ φανερά, καί πιό ἔντονα: ἕνας ἀπό τούς κυριότερους παράγοντες τῶν «παρεκκλίσεων» τῆς ἡγεσίας ἀπό τό ἦθος τοῦ λαοῦ μας, εἶναι ἡ ἐκ τοῦ ἀφανοῦς καί ἐκ τῶν ἔξω «προστατευτική» κατεύθυνση. Ἀποτέλεσμα καί αὐτό τῆς ἀπώλειας τοῦ ἕρματος, τῆς «παράδοσης».</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Ἀντιλαμβάνομαι ὅτι στήν ἐποχή μας ἡ ἀλληλεξάρτηση τῶν ἐθνοτήτων εἶναι τόση, πού ἡ πολιτική δέν μπορεῖ ν᾿ ἀγνοήσει, ὥς ἕναν βαθμό, αὐτό πού θά λέγαμε «γενικότερη σκοπιμότητα». Ὅμως, ὑπάρχει τεράστια διαφορά ἀνάμεσα στήν «προσαρμοστική πολιτική» καί στή δουλοπρέπεια! Αὐτό εἶναι τό πιό εὐαίσθητο σημεῖο τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, «τό τιμιώτατόν του»! Καί αὐτό τοῦ καταπατοῦν συνεχῶς, κατά τόν ἐξοργιστικότερο τρόπο, οἱ ἐκπρόσωποί του στήν ἐπίσημη διεθνῆ σκηνή!</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<em style="margin: 0px; padding: 0px;">Κι ὁ «ἐπίσημος» ὅρος τῆς δουλοπρέπειας αὐτῆς, κύριε Ἐλύτη; Μήπως εἶναι ὑποκριτικότερος ἀπ᾿ τό «προσαρμοστική πολιτική»; Ἐξοργιστικότερος;</em></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Δέν μ᾿ ἐνδιαφέρει ὁ ἐπίσημος ὅρος τῆς δουλοπρέπειας. Μ᾿ ἐνδιαφέρει ἡ οὐσία. Κι ἐκεῖνο πού ξέρω εἶναι ὅτι μ᾿ αὐτά καί μ’ αὐτά ἐφτάσαμε σέ κάτι πού θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά ὀνομάσω «ψευδοφάνεια». Ἔχουμε, δηλαδή, τήν τάση νά παρουσιαζόμαστε διαρκῶς διαφορετικοί απ’ ὅ,τι πραγματικά εἴμαστε. Καί δέν ὑπάρχει ἀσφαλέστερος δρόμος πρός τήν ἀποτυχία, εἴτε σάν ἄτομο σταδιοδρομεῖς εἴτε σάν σύνολο, ἀπό τήν ἔλλειψη τῆς γνησιότητας.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Τό κακό πάει πολύ μακριά. Ὅλα τά διοικητικά μας συστήματα, οἱ κοινωνικοί μας θεσμοί, τά ἐκπαιδευτικά μας προγράμματα, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τούς Βαυαρούς, πάρθηκαν μέ προχειρότατο τρόπο ἀπό ἔξω, καί κόπηκαν καί ράφτηκαν ὅπως ὅπως ἐπάνω σ᾿ ἕνα σῶμα μέ ἄλλες διαστάσεις καί ἄλλους ὅρους ἀναπνοῆς.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<em style="margin: 0px; padding: 0px;">Ὥστε, λοιπόν, ζητᾶτε «δικούς μας ὅρους ἀναπνοῆς»!</em></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Ναί. Καί δέν πρόκειται βέβαια γιά «προγονοπληξία». Τά λέω, ἄλλωστε, αὐτά ἐγώ πού, σ᾿ ἕναν τομέα ὅπως ὁ δικός μου, κήρυξα μέ φανατισμό τήν ἀνάγκη τῆς ἐπικοινωνίας μας μέ τό διεθνές πνεῦμα, καί πού σήμερα μέ ἐμπιστοσύνη ἀποβλέπω στή διαμόρφωση ἑνός ἑνιαίου εύρωπαϊκοῦ σχήματος, ὅπου νά ἔχει τή θέση της ἡ Ἑλλάδα. Μέ τή διαφορά ὅτι ὁ μηχανισμός τῆς ἀφομοιώσεως τῶν στοιχείων τῆς προόδου πρέπει νά λειτουργεῖ σωστά, καί νά βασίζεται σέ μιά γερή καί φυσιολογικά ἀναπτυγμένη παιδεία. Ἐνῶ σ’ ἐμᾶς, ὄχι μόνον δέν λειτουργεῖ σωστά, ἀλλά δέν ὑπάρχει κἄν ὁ μηχανισμός αὐτός γιά νά λειτουργήσει! Καί μέ τή διαφορά ἀκόμη ὅτι, ἐκτός ἀπό ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, ἡ ἡγετική μας τάξη, στό κεφάλαιο τῆς ἑλληνικῆς παιδείας, ἔχει μαῦρα μεσάνυχτα!</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Κοιτάξετε μέ προσοχή τά ἔντυπα πού εκδίδει ἡ ἴδια, ἤ πού προτιμᾶ νά διαβάζει, τά διαμερίσματα ὅπου κατοικεῖ, τίς διασκεδάσεις πού κάνει, τή στάση της ἀπέναντι στή ζωή. Οὔτε μιά σταγόνα γνησιότητας! Πῶς θέλετε, λοιπόν, ν᾿ ἀναθρέψει σωστά τή νέα γενιά; Ἀπό τά πρῶτα διαβάσματα πού θά κάνει ἕνα παιδί ὥς τά διάφορα στοιχεῖα πού θά συναντήσει στό καθημερινό του περιβάλλον, καί πού θά διαμορφώσουν τό γοῦστο του, μιά συνεχής καί άδιάκοπη πλαστογραφία καί τίποτε ἄλλο!</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Θά μοῦ πεῖτε: εἶσαι λογοτέχνης, καλαμαράς, καί βλέπεις τά πράγματα ἀπό τή μεριά πού σέ πονᾶνε. Ὄχι, καθόλου! Καί νά μοῦ έπιτρέψετε νά ἐπιμείνω. Ὅλα τά ἄλλα κακά πού θά μποροῦσα νά καταγγείλω –ἡ ἔλλειψη οὐσιαστικῆς ἀποκεντρώσεως καί αὐτοδιοικήσεως, ἡ ἔλλειψη προγραμματισμοῦ γιά τήν πλουτοπαραγωγική ἀνάπτυξη τῆς χώρας, ἀκόμη καί ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἀσκεῖται ἡ ἐξωτερική μας πολιτική– εἶναι ζητήματα βαθύτερης ἑλληνικῆς παιδείας!</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Ἀπό τήν ἄποψη ὅτι μόνον αυτή μπορεῖ νά προικίσει ἕναν ἡγέτη μέ τήν ἀπαραίτητη εὐαισθησία πού χρειάζεται γιά νά ἐνστερνιστεῖ, καί ἀντιστοίχως νά ἀποδώσει, τό ἦθος τοῦ λαοῦ. Γιατί αὐτός ὁ λαός, πού τήν ἔννοιά του τήν ἔχουμε παραμορφώσει σέ σημεῖο νά μήν τήν ἀναγνωρίζουμε, αὐτός ἔχει φτιάξει ὅ,τι καλό ὑπάρχει – ἄν ὑπάρχει κάτι καλό σ᾿ αὐτόν τόν τόπο! Καί αὐτός, στίς ὧρες τοῦ κινδύνου, καί στό πεῖσμα τῆς συστηματικῆς ἡττοπαθείας τῶν ἀρχηγῶν του, αἴρεται, χάρη σ᾿ ἕναν ἀόρατο, εὐλογημένο μηχανισμό, στά ὕψη πού ἀπαιτεῖ τό θαῦμα!</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Ὅσο, λοιπόν, καί ἄν εἶναι λυπηρό, πρέπει νά τό πῶ:<strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><span> </span>ὁ Ἑλληνισμός, γιά τήν ὥρα τουλάχιστον, ἐπέτυχε ὡς γένος, ἀλλ᾿ ἀπέτυχε ὡς κράτος!<span> </span></strong>Καί παρακαλῶ νύχτα μέρα τόν Θεό, καί τό μέλλον, νά μέ διαψεύσουν.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<em style="margin: 0px; padding: 0px;">Πρίν κλείσομε, κύριε Ἐλύτη, τη συνέντευξη, κάτι πού ἐθίξατε στήν ἀρχή, τό τῆς παλαιᾶς ὑγιοῦς κοινοτικῆς ὀργανώσεως τοῦ λαοῦ μας, πού ἔχει χαθεῖ πιά, πῶς νομίζετε ὅτι θά μποροῦσε ν’ ἀναβιώσει; «Αν κατεβάλλετο προσπάθεια», πρός ποιά κατεύθυνση;</em></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Σέ μιάν ἀναβίωση αὐθεντική δέν εἶναι δυνατόν πιά νά ἐλπίζουμε – ἀλίμονο! Ἑκατόν τριάντα καί πλέον ἔτη ἀχρησίας εἶναι ἀρκετά γιά ν᾿ ἀτροφήσουν ἀκόμη καί οἱ πιό ζωντανοί θεσμοί. Ὡστόσο, ὑπάρχει τρόπος νά πλησιάσουμε, μέ σωφροσύνη καί μελέτη, στή λύση τοῦ προβλήματος, καί αὐτό σαφώς πρός τήν πλευρά τῆς αὐτοδιοικήσεως, μέ τήν πιό αὐστηρή της ἔννοια.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Δέν εἶμαι ἀρμόδιος βέβαια νά σᾶς προτείνω σχέδια. Θά ἤθελα μόνο νά κάνω δύο παρατηρήσεις: ἡ μία εἶναι ὅτι κάθε ἀπόπειρα πρός τήν κατεύθυνση αὐτή θά πρέπει νά βασιστεῖ στή φυσική καί ἱστορική διαίρεση τῆς χώρας σέ μεγάλα διαμερίσματα, πού εἶναι μιά πραγματικότητα δοσμένη, καί ὄχι στή θεωρητική τῆς γεωοικονομίας, ὅπως ἄκουσα νά ὑποστηρίζεται ἀπό πολλούς. Θά εἶναι μεγάλο σφάλμα νά παραγνωριστοῦν οἱ ψυχολογικοί παράγοντες, ἀπό τούς ὁποίους πολλές φορές ἐξαρτᾶται τό μεγαλύτερο μέρος της ἐπιτυχίας.</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e9ffce; color: #656565; font-family: "Trebuchet MS", "Lucida Grande", Arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 10px; orphans: 2; padding: 0px; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Ἡ ἄλλη παρατήρηση εἶναι ὅτι τά μεγάλα αὐτά διαμερίσματα (μέσα στά ἑλληνικά μέτρα πάντοτε) θά πρέπει νά ὑποδιαιρεθοῦν σέ πολλές μικρές μονάδες, στενότερες καί ἀπό τήν ἐπαρχία, μέ ἀρχές δικές τους καί μέ τή δυνατότητα γιά κοινοπραξίες, προπάντων σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τή γεωργία. Γιατί ὁ πρῶτος ἀντικειμενικός σκοπός εἶναι νά λυτρωθεῖ ὁ πολίτης ἀπό τό «ταμπού» τῆς ἐξουσίας! Καί θά λυτρωθεῖ μόνον ἄν ἔχει τρόπο νά παρακολουθεῖ ἀπό κοντά ποῦ καί πῶς ἀξιοποιοῦνται οἱ θυσίες του, οἰκονομικές καί ἄλλες, πού σήμερα καταβροχθίζονται ἀπό ἕνα μακρινό καί ἀόρατο Φάντασμα.</div>
</div>
jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-25622750381351522672015-12-07T23:29:00.003+02:002015-12-07T23:29:57.409+02:00η σεξουαλική επανάσταση.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Times;
panose-1:2 0 5 0 0 0 0 0 0 0;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
@page Section1
{size:595.0pt 842.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">η
σεξουαλική επανάσταση.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: purple; font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Βασίλης Ραφαηλίδης, </span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: purple; font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Κείμενα στο ΕΘΝΟΣ </span></i></b><span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">[έκδοση Θεωρία και Ιδέες, 1985,
τόμος Β', σελίδες 101-106. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Το άρθρο γράφτηκε στις 8-7-1984].</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Έλεγε ο σοφός ανατολίτης <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: red;">Νασρεντίν Χότζα</span></b> "Είναι
προτιμότερο να μαδάς κάθε μέρα απ' το κεφάλι της μάνας σου δέκα τρίχες παρά να
αφήνεις αβοήθητη τη φύση". Είναι φανερό πως ο μυθικός φιλόσοφος-χότζας
επιχειρεί εδώ μια σύγκριση ανάμεσα στη μάνα και τη "μάνα-φύση" και
παίρνει τη μεριά της δεύτερης, γιατί αυτή, σαν "έννοια είδους"
περιέχει και γεννάει την πρώτη: Αν δεν υπήρχε η μάνα-φύση δεν θα υπήρχε ούτε η
μάνα μου, συνεπώς ούτε κι εγώ. Και ξερριζώνοντάς της τα μαλλιά, όπως συνιστά ο
κυνικός Νασρεντίν Χότζα, της... δίνω να καταλάβει πως η μητρότητα είναι πριν
απ' το κάθε τι μια φυσική λειτουργία που διαιωνίζει τον κύκλο της ζωής και του
θανάτου. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: blue;">Κι αν
η μάνα μου μου "χάρισε τη ζωή" δεν πρέπει να ξεχνάει ότι μου χάρισε
ταυτόχρονα και το θάνατο — κι αυτό σημαίνει πως αυτό που μου χάρισε το πήρε
πίσω, ακριβώς τη στιγμή που μου το χάριζε. Συνεπώς δεν μου χάρισε τίποτα. </span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Απλώς, έκανε το καθήκον της απέναντι στη φύση και την
κοινωνία, μπαίνοντας στην υπηρεσία της αναπαραγωγής και της συντήρησης της
φύσης, συνεπώς και του ανθρώπου που αποτελεί παραπέρα εξέλιξη της φύσης — <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: blue;">αν και υπάρχουν
άνθρωποι τόσο... φυσικοί (και φυτικοί) που ελάχιστα διαφέρουν απ' τα φυτά της
φύσης</span></b>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Ο πολιτισμός ορίζεται σαν η ακατάπαυστη προσπάθεια του
ανθρώπου να διαφοροποιηθεί απ' τη φύση και να την ελέγξει σύμφωνα με τις
επιταγές ηθικών, λογικών, και αισθητικών κωδίκων, οι οποίοι ξεκινώντας από
πραχτικές-φυσικές ανάγκες επιδρούν πάνω στο "φυσικό" μετατρέποντας το
σε "πολιτισμικό", που με τη σειρά του επιδρά πάνω στο
"φυσικό", κι έτσι στον αιώνα τον άπαντα. Το"φυσικό" και το
"πολιτισμικό" βρίσκονται σε μια αδιάκοπη διαλεκτική σχέση και κάθε
προσπάθεια αποχωρισμού τους είναι μια βάναυση όσο και άσκοπη επέμβαση στη
"διαλεκτική της φύσης" όπως θα έλεγε ο Ένγκελς.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Βέβαια, ο Νασρεντίν Χότζα που λέγαμε δεν γνωρίζει
διαλεκτική, και πολύ περισσότερο δεν γνωρίζει ... μαρξισμό. Πράγμα που δεν τον
εμποδίζει να γνωρίζει αυτό που ποτέ δεν κατάφεραν να μάθουν κάποιοι διαπρύσιοι
κήρυκες του "φυσικού" και της "φυσικότητας" που μας πρήξαν
με τα πονηρά κηρύγματα τους για "επιστροφή στη φύση", χωρίς να αναλογίζονται
τις λογικές και πραχτικές συνέπειες αυτής της ρητορικής διακήρυξης: <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: blue;">Επιστροφή στη φύση
σημαίνει επιστροφή στην κατάσταση του ζώου, από κει στην κατάσταση του φυτού,
από κει στην κατάσταση της αμοιβάδας και, τέλος, πήδημα στην κατάσταση της ανόργανης
ύλης.</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Και, βέβαια, δεν είναι "επιστροφή στη φύση" το
κουβάλημα στην εξοχή του ψυγείου, του μίξερ, του τρανζίστορ, της τηλεόρασης και
των άλλων προϊόντων της επιστήμης και της τεχνολογίας. Είναι εισβολή στη φύση
του πολιτισμού — και μια προσπάθεια παραπέρα μετατροπής του "φυσικού"
σε "πολιτισμικό". <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: blue;">Όποιος τολμάει ας επιστρέψει στη φύση ολόγυμνος, όπως τον
έκανε η φύση (ο λαός λέει: όπως τον γέννησε η μάνα του) και θα δεις για πότε θα
επιστρέψει στον πολιτισμό τρέχοντας, πρώτα πρώτα για να φάει... κονσέρβα που θα
την αγοράσει από το πλησιέστερο μπακάλικο κι ύστερα για να φορέσει κανένα
βρακί, φκιαγμένο όχι απ' τη φύση αλλά από την κοινωνία σ' εκείνους τους κατ'
εξοχήν μη φυσικούς χώρους που λέγονται εργοστάσια</span></b>. Για να το πούμε
καθαρά: Ή επιστρέφει κανείς στη φύση ή επιστρέφει στο σπίτι του ύστερα από μια
επίσκεψη φιλοφροσύνης στη μάνα-φύση το σαββατοκύριακο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Πρέπει να βοηθάει κανείς τη φύση, όπως μας συνιστά ο
Νασρεντίν Χότζα, αν θέλει να βοηθηθεί απ' αυτήν. Διάολε, κάποιος βοήθησε και τη
μάνα μας να μεγαλώσει και να γίνει ικανή προς αναπαραγωγήν και κάποιος μας
φύτεψε στα σπλάχνα της. Η φυσική αναπαραγωγική της ικανότητα θα έχανε το νόημα
της αν κάποιος ή κάποιοι δεν φρόντιζαν τη μάνα μας όσο ήταν ακόμα νήπιο αλλά
και πολύ αργότερα. Βέβαια, ο σουρεαλιστής <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: red;">Πολ Ελιάρ</span></b> λέει: <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: blue;">"Σκοτώστε τη μάνα σας όσο είναι ακόμα
νέα", αλλά εννοεί εξουδετερώστε την παρατεινόμενη επιρροή της, μην
επιτρέπετε να σας κάνει κτήμα της, μην πίνετε το γάλα της όλη σας τη ζωή,
μάθετε να φοράτε μόνοι σας το πουλόβερ όταν κάνει κρύο, απαλλαγείτε με κάθε
τρόπο απ' την ασφυκτική προστασία της αν θέλετε εν καιρώ να ξεκόψετε απ' τους
άλλους προστάτες, που θα τη διαδεχτούν στη ζωή σας. Μ' άλλα λόγια, γίνετε
κοινωνικά όντα, κάντε το άλμα απ' το "φυσικό" στο
"πολιτισμικό" και μην ενοχλείτε υπέρ το δέον τη μάνα και τη
"μάνα-φύση" γιατί πρέπει να συνεχίσουν τη δουλειά τους.</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Λοιπόν, ο πολιτισμός και η φύση είναι ζεύγος αντιθετικών
εννοιών, και το "φυσικό" γίνεται "πολιτισμικό" πάντα —και
μόνο— με μια ενσυνείδητη επέμβαση του ανθρώπου. Απ' αυτή την άποψη, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><u><span style="color: blue;">είναι φανερό
ότι η γνώση είναι ο κινητήρας του πολιτισμού και η άγνοια ...ο μεγάλος σύμμαχος
της φύσης!</span></u></b> <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: blue;">Σ' ένα δεύτερο στάδιο ανάπτυξης του παραπάνω συλλογισμού, η
άγνοια και η συντήρηση καταντούν λέξεις συνώνυμες, και ο "συντηρητικός
άνθρωπος" θα μπορούσε κάλλιστα να οριστεί και σαν "φυσικός
άνθρωπος". <u>Μάλιστα, όσο πιο "φυσικός" είναι τόσο το καλύτερο
για τους εκμεταλλευτές, που θα σε εκμεταλλευτούν με τον φυσικότερο τρόπο και
δεν θα σου επιτρέψουν ποτέ να καταλάβεις πως η φτώχεια, η δυστυχία, η ευτυχία
δεν είναι φυσικά, αλλά κοινωνικά γεγονότα, δεκτικά (κοινωνικών) αλλαγών και όχι
(φυσικών) μεταλλάξεων</u>.</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Ωστόσο, ο άνθρωπος κουβαλάει μέσα του μια ατέλειωτη σειρά
"φυσικών καταστάσεων" που το αντίθετο της φύσης, ο πολιτισμός, δεν θα
τις εξαφανίσει ποτέ. Τούτες οι φυσικές ανθρώπινες καταστάσεις στηρίζονται όλες
στα ένστικτα που είναι "η φύση μέσα μας" στην πιο "καθαρή"
της μορφή. Και, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><u><span style="color: blue;">το πιο δυνατό και απαιτητικό ένστικτο είναι το σεξουαλικό,
γιατί σ' αυτό στηρίζεται η αναπαραγωγή και η διαιώνιση του είδους</span></u></b>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Αν τα ένστικτα είναι "φυσικά γεγονότα", η
συμπεριφορά μας απέναντι τους είναι ωστόσο κοινωνικά καθορισμένη. Μια άνευ όρων
εγκατάλειψη μας στα ένστικτα σημαίνει άνευ όρων εγκατάλειψη μας στη φύση. Και
δεν υπάρχει πιο γρήγορος και αποτελεσματικός τρόπος για μια "επιστροφή στη
φύση" απ' την χωρίς όρους εγκατάλειψη μας στο σεξουαλικό ένστικτο, που
είναι επίφοβο ακριβώς γιατί μας απειλεί με την ανεπιθύμητη ολική
"φυσικότητα".</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: blue; font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Όλοι οι
πολιτισμοί προσπαθούν να θέσουν υπό έλεγχο το σεξουαλικό ένστικτο, όχι γιατί το
σεξ είναι αμαρτία, όπως θέλουν να λεν οι παπάδες και οι περί αυτούς αδαείς,
αλλά διότι ο πολιτισμός γίνεται εντελώς αδύνατος με ένα ολικό άφημα των ατόμων
στον απόλυτο εγωισμό του σεξουαλικού ενστίκτου, που έχει την τάση να
ικανοποιείται ερήμην όλων των απαγορεύσεων και σε βάρος των πάντων. Το σεξ
σκοτώνει στην κυριολεξία </span></b><span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">— και για να το καταλάβει κανείς αυτό δεν είναι ανάγκη να ανατρέξει στον
Φρόιντ. Οι εφημερίδες είναι γεμάτες σχεδόν κάθε μέρα από περιγραφές σεξουαλικών
εγκλημάτων.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Σίγουρα, "ο πολιτισμός είναι πηγή δυστυχίας" για
το άτομο, όπως έλεγε ο Φρόιντ. Γιατί απ' τη μια μεριά ό,τι κάνει ο πολιτισμός
το κάνει και για να προστατέψει το άτομο απ' τις καταστροφικές, συνήθως,
"δυνάμεις της φύσης", <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: blue;">ενώ απ' την άλλη, για να το πετύχει αυτό, βάζει σε καραντίνα
τον ίδιο τον πυρήνα της φύσης, τη σεξουαλικότητα, δηλαδή το "μοτέρ"
που διατηρεί την κίνηση της ζωής και που, ειδικότερα στον άνθρωπο, παρέχει το
σταθερό φυσικό μέτρο της ατομικής ευτυχίας: </span></b>Δεν νοείται ευτυχία
ξεκομμένη απ' την ηδονή, και δεν νοείται ηδονή πάσης φύσεως (πνευματική, ηθική,
αισθητική κλπ.) ξεκομμένη απ' τον αρχικό φυσικό της πυρήνα απ' τον οποίο την
έκανε να ξεπηδήσει ο πολιτισμός, μέσα στη μακρόχρονη διαδικασία μετατροπής του
φυσικού σε πολιτισμικό.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: blue; font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Ο
πολιτισμός είναι πηγή δυστυχίας </span></b><span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">(ατομικής, το υπογραμμίζουμε),<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: blue;"> γιατί αφαιρεί απ' τα άτομα τον πιο βαθύ και
κρυφό πυρήνα της ευτυχίας τους, το ολικό άφημα στη φυσική ηδονή που χαρίζει το
σεξ. <u>Είναι το βαρύ τίμημα που συνεχίζουμε να πληρώνουμε στον πολιτισμό</u>.
Ο Φρόιντ αποδέχονταν τούτο το αίτημα, και μάλιστα το θεωρούσε απολύτως
αναγκαίο. Μόνο η άγνοια θα μπορούσε να δικαιολογήσει την αντιμετώπιση του
φροϊδισμού σαν ένα είδος "πανσεξουαλισμού" ή
"πανηδονισμού".</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Εντούτοις, καταλαβαίνει κανείς γιατί ο ιδεαλισμός επιτέθηκε
με την ίδια βαναυσότητα και στο φροϊδισμό και στο μαρξισμό: Και οι δυο
"ισμοί" αντικαθιστούν το Πνεύμα και την Ιδέα σαν πρωταρχικά κίνητρα
της ανθρώπινης συμπεριφοράς με πράγματα πάρα πολύ υλικά και κατανοητά. Ήδη
αυτοί οι δυο "ισμοί", με τον Μαρκούζε, τον Ράιχ, τον Αντόρνο, τον
Φρομ και πάρα πολλούς ακόμα τείνουν να σμίξουν σε έναν, κι αυτό θα ήταν το
τελικό και οριστικό πλήγμα στον ιδεαλισμό. Προς το παρόν, ωστόσο, υπάρχει
κάποια διάσταση ανάμέσα στον "επίσημο" μαρξισμό και τον "επίσημο
φροϊδισμό", αλλά οι επισημότητες εν γένει δεν κρατούν πολύ. Κάποτε τα
πράγματα παίρνουν το φυσικό τους δρόμο, κι ο φυσικός δρόμος της μελλοντικής
επανάστασης είναι αυτός που χάραξαν <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: blue;">οι δυο πιο μεγάλοι επαναστάτες όλων των εποχών, ο Μαρξ και ο
Φρόιντ.</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Τη σεξουαλικότητα, οι παπάδες έχουν την τάση να την
ηθικοποιούν, οι καλλιτέχνες να την αισθητικοποιούν και οι παραδοσιακοί
ψυχολόγοι να την ψυχολογοποιούν. Οι φροϊδομαρξιστές με τη σειρά τους την...
κοινωνικοποιούν, δηλαδή την αντιμετωπίζουν σαν ένα κοινωνικό γεγονός τεράστιας
κοινωνικής σημασίας. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: blue;">Είναι φανερό πως το σεξ, απ' την ίδια του τη φύση,δεν είναι
δυνατό να έχει καμιά σχέση με την ηθική. Η ηθική συμπεριφορά και η σεξουαλική
συμπεριφορά είναι δυο τελείως διαφορετικά πράγματα, παρόλο που κάπου τέμνονται
οι δυο ευθείες: Στο σημείο όπου η κοινωνία επεμβαίνει στη φύση για να την
κοινωνικοποιήσει. Όπως και νάναι,πάντως, η ηθική παραμένει ένα κοινωνικό
επιφαινόμενο και το σεξ ένα φυσικό φαινόμενο, ενώ η συμπεριφορά μας απέναντι
στο σεξ είναι ένα γεγονός καθαρά και απόλυτα κοινωνικό: Καθορίζεται απ' τις
αντιλήψεις μας για το σεξ, που αλλάζουν από εποχή σε εποχή και από τόπο σε τόπο</span></b>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Η δολιότητα των ηθικολόγων που έχουν την ακατάσχετη τάση να
θολώνουν τα νερά για να ευκολύνουν το ψάρεμα "αμαρτωλών ψυχών"
ανακλάται με απόλυτη σαφήνεια στη γλώσσα. Λέμε, για παράδειγμα, "ανήθικη
γυναίκα" Και εννοούμε σχεδόν πάντα τη σχέση μιας γυναίκας με τη σεξουαλικότητα.
Αντίθετα, λέμε "ανήθικος άνδρας" και εννοούμε αυτό που πρέπει να
εννοούμε: Τη σχέση ενός άνδρα με τον ισχύοντα ηθικό κώδικα, πέρα και πάνω απ'
το σεξ. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><u><span style="color: blue;">Γιατί
ηθικοποιήσαμε τη σεξουαλικότητα στη γυναίκα και την αποηθικοποιήσαμε στον
άνδρα; Μα, διότι πρέπει να ασκήσουμε έλεγχο στη "νομιμότητα" του
τέκνου του άνδρα, που θα κληρονομήσει την περιουσία του και το όνομα του. Όσο
για τη γυναίκα, αυτή την περιορίσαμε στο ρόλο της παιδοποιητικής μηχανής, την
κάναμε δηλαδή κλώσσα που κλωσσάει τα δικά μας αυγά, δηλαδή αυτά που γέννησε η
ίδια και της τα πήραμε.</span></u></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: blue; font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Ο
Φροϊδομαρξισμός, λοιπόν, μας έμαθε πως το σεξ δεν είναι μόνο ένα πανίσχυρο
φυσικό γεγονός, αλλά και ένα το ίδιο ισχυρό κοινωνικό γεγονός, όχι εξαιτίας της
απαράδεκτης και ακατανόητης ηθικοποίησης του μέσα απ' τους μεταφυσικά
κατοχυρωμένους ηθικούς κώδικες προς χρήσιν αδαών και αφελών, αλλά εξαιτίας της
χρησιμοποίησης τους απ' τους εξουσιάζοντες για να ασκούν πιο αποτελεσματικά
—και ανέξοδα— την εξουσία τους, <u>ενδοστρέφοντας μια εξωτερική απαγόρευση,
κάνοντας δηλαδή τό άτομο να πιστέψει πως αυτό που είναι απαγορευμένο είναι
τέτοιο γιατί έτσι θέλει ο Θεός και όχι οι άνθρωποι</u>.</span></b><span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;"> Βέβαια, είχαν δίκιο να απαγορεύσουν
το σεξ οι άνθρωποι, αλλά όχι για τους "ηθικούς" λόγους που
επικαλούνται ακατάπαυστα ευνούχοι κατηχητές.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Ωστόσο, οι φροϊδομαρξιστές πιστεύουν πως οι κοινωνικές
συνθήκες είναι πια ώριμες για την πιο μεγάλη επανάσταση που θα μπορούσε να
ονειρευτεί ο άνθρωπος: <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: blue;">Την επανεγκαθίδρυση του ατόμου στο χαμένο του θρόνο, με
τρόπο όμως ουσιαστικό. Και τούτη η "ουσιαστικότητα" συνίσταται στην
ανεπιφύλακτη παραδοχή του γεγονότος πως αυτό που λέμε ευτυχία κι αυτό που λέμε
ηδονή (σ' όλες τις εκδοχές) είναι εντελώς αδύνατο να ξεχωριστούν. Η παλιά
διδασκαλία του Επίκουρου είναι, πια, και επιστημονικά κατοχυρωμένη.</span></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-UJyfHVh0C9w/VmX6N_zefWI/AAAAAAAADhk/ZsdCg0jBzPQ/s1600/%25CF%2589%25CE%25B9%25CC%2581____-_%25CF%2589%25CE%2599%25CC%2581%25CF%2589___%25CE%2595%25CC%2581__.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-UJyfHVh0C9w/VmX6N_zefWI/AAAAAAAADhk/ZsdCg0jBzPQ/s320/%25CF%2589%25CE%25B9%25CC%2581____-_%25CF%2589%25CE%2599%25CC%2581%25CF%2589___%25CE%2595%25CC%2581__.jpg" width="255" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: red; font-family: Times; font-size: 10.0pt;">Αυτό που
ονομάζουμε "σεξουαλική επανάσταση" (ο όρος άρχισε να γίνεται της
μόδας απ' το γαλλικό Μάη του 68) <u>δεν είναι μια σεξουαλική ασυδοσία των
σεξουαλικά πεινασμένων που, επιτέλους, άρχισαν να τρων... καλά. Είναι η
πολιτική αντιμετώπιση της σεξουαλικότητας και η χρησιμοποίηση της στον ευρύτερο
αγώνα για την απελευθέρωση του ανθρώπου απ' τα ποικίλα δεσμά του, ορατά και
κυρίως αόρατα</u></span></b><span style="font-family: Times; font-size: 10.0pt;">.</span></div>
</div>
jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-62498899896072694632014-11-28T23:39:00.001+02:002014-11-28T23:39:45.734+02:00 ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ Μιά περιήγηση στό κοιμητήρι τῶν ἑλληνικῶν ἰδανικῶν ( τοῦ Βασίλη Ραφαηλίδη –ΕΘΝΟΣ 14/10/1984)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-ZpUMqCWxWQc/VHjrR3fafOI/AAAAAAAADe4/G8zGyUp7qbY/s1600/_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-ZpUMqCWxWQc/VHjrR3fafOI/AAAAAAAADe4/G8zGyUp7qbY/s1600/_.jpg" /></a></div>
Τὸ Ταξίδι στὰ Κύθηρα εἶναι ἕνα ταξίδι ποὺ δὲ γίνεται. Γιατί τὰ Κύθηρα δὲν ὑπάρχουν. Περισσότερο ἀπὸ γεωγραφικός, τὰ Κύθηρα εἶναι ὁ μυθικὸς χῶρος τῆς «ἄφατης εὐτυχίας» τοῦ Ἀντουάν Βαττώ καὶ τῆς «δύσκολης εὐτυχίας» τοῦ Σὰρλ Μπωντλαίρ. Ἡ «Ἐπιβίβαση γιὰ τὰ Κύθηρα» τὸ πιὸ διάσημο ζωγραφιστὸ πλοῖο ποὺ τὸ «ναυπήγησε» μὲ τὸ χρωστῆρα του ὁ Βαττώ γιὰ τὶς ἀνάγκες τῶν «ἐρωτικῶν γιορτῶν του», τούτη τὴν πιὸ ψηλὴ κορφὴ τοῦ ροκοκό, δὲν ἦταν κι αὐτὴ παρὰ μία ἀπ' τὶς πολλὲς γιορτὲς τῆς καλπαστικὰ ἀνερχόμενης γαλλικῆς ἀστικῆς τάξης τῶν ἀρχῶν τοῦ 18ου αἰώνα. Ἀπ' τὸ 1717 ποὺ ἐκτέθηκε γιὰ πρώτη φορὰ τοῦτος ὁ, κυριολεκτικὰ καὶ μεταφορικά, μυθικὸς πίνακας μέχρι τὸ 1789 μᾶς χωρίζουν μόλις 72 χρόνια. Εἶναι τὰ χρόνια ποὺ οἱ fete galante τοῦ Βαττώ θ' ἀρχίσουν νὰ γίνονται μονότονες, ἔτσι μονότονα ἐπαναλαμβανόμενες στοὺς κήπους καὶ τὰ πάρκα, καὶ θὰ ἑτοιμαστοῦν νὰ ἐκτοπίσουν ἀπ' τὰ ἀνάκτορα τοῦ Κεραμεικοῦ, περνώντας ἀπ' τὴ Βαστίλη, τὶς βασιλικὲς «ἐρωτικὲς γιορτές». Ὁ Βαττώ εἶχε ὅλο τὸ δικαίωμα νὰ εἶναι κωμικὰ αἰσιόδοξος: Ἡ ἀστικὴ τάξη δὲν ἔχει καταλάβει ἀκόμα τὴν ἐξουσία, καὶ εἶναι ζωηρὴ καὶ εὐδιάθετη, γιατί ὀνειρεύεται ἀπὸ τώρα τὴν ἐπιβίβασή της γιὰ τὰ Κύθηρα.<br />
<br />
Ὅμως, στὰ μέσα τοῦ 19ου αἰῶνα ὁ Μπωντλαίρ, ποὺ πόθησε ὅσο κανεὶς τὸ ὀνειρεμένο ταξίδι, θὰ διαπιστώσει πὼς ὅλα τὰ πλοῖα γιὰ τὰ Κύθηρα ἔχουν βουλιάξει. Τὸ «Κάλεσμα σὲ ταξίδι» δὲν εἶναι παρὰ τὸ εἰρωνικὸ ποιητικὸ «διάβασμα» τοῦ διάσημου πίνακα τοῦ Βαττώ, ποὺ τὸν γνώριζε καλὰ τοῦτος ὁ σπουδαῖος τεχνοκρίτης καὶ ποιητής, ὁ πρῶτος ποὺ κατάλαβε πὼς τὰ Κύθηρα δὲν ὑπάρχουν παρὰ μόνο σὰν συνώνυμό τῆς οὐτοπίας. Καὶ γι' αὐτὸ συνιστοῦσε, γιὰ ἀντιστάθμισμα, «νὰ εἴμαστε συνεχῶς μεθυσμένοι ἀπὸ κρασί, ἀπὸ ποίηση ἢ ἀπὸ ἀρετή, κατὰ τὴν προτίμησή μας». Χωρίς, παρόλα ταῦτα, νὰ ξεκολλάει ἀπ' τὸ ταραγμένο μυαλὸ τοῦ τὸ μεγάλο ὄνειρο ποὺ ἐπέβαλε ὁ Βαττῶ, καὶ ποὺ γρήγορα ξεθώριασε: «Ὅλα ἐκεῖ τάξη καὶ ἡδονὴ — χλιδή, γαλήνη, καλλονή». (Μετάφραση Γ. Σημηριώτη).<br />
<br />
Ὁ «παρακμίας» Μπωντλαὶρ θὰ ἐπιχειρήσει τὸ δικό του ταξίδι στὰ Κύθηρα μέσα ἀπ' τὸ ὄπιο, ἐγκαινιάζοντας ἔτσι. μία καινούρια ἐποχὴ στὰ ποιητικὰ «ταξίδια», ποὺ συνεχίζεται. Βρισκόμαστε ἤδη πολὺ μακριὰ ἀπ' τὸ 1789, κι ἀκόμα πιὸ μακριὰ ἀπ' τὸ 1717, τὴ χρονιὰ ποὺ ὁ Βαττῶ ἔφερε ἀπ' τὰ Κύθηρα, μὲ τὸ περίφημο καράβι του, πάνω ἀπὸ σαράντα Ἔρωτες, ποὺ περιβάλλουν ἀπὸ παντοῦ τους πανευτυχεῖς ταξιδευτές. (Οἱ μελετητὲς ἀπόδειξαν πὼς ἡ Ἐπιβίβαση γιὰ τὰ Κύθηρα ἔχει λανθασμένο τίτλο. Γιατί, πρόκειται σίγουρα γιὰ ἀποβίβαση κι ὄχι γιὰ ἐπιβίβαση. Κάπου τὰ μπέρδεψε ὁ Βαττώ μέσα στὸν ἐνθουσιασμό του, ἀλλὰ αὐτὸ ἔχει πολὺ μικρὴ σημασία: Εἴτε πρόκειται γιὰ ταξίδι ποὺ θὰ γίνει εἴτε γιὰ ταξίδι ποὺ ἔγινε, τὸ σημαντικὸ εἶναι πὼς ὁ Βαττώ δὲν ἀμφιβάλλει γιὰ τὴ σκοπιμότητα καὶ τὴν ἐπιτυχία τοῦ ταξιδιοῦ).<br />
<br />
Τὸ Ταξίδι στὰ Κύθηρα τὸ ἐπιχείρησαν δύο Γάλλοι, ὁ καθένας μὲ τὸν τρόπο του καὶ τὰ μέσα τῆς δικῆς του τέχνης. Τὸ ἴδιο ταξίδι, ἀλλὰ αὐτὴ τὴ φορὰ ἀπ' τὴν Ἑλλάδα στὴν Ἑλλάδα θὰ τὸ σχεδιάσει, ἀλλὰ δὲ θὰ τὸ κάνει, γιατί ὅπως εἴπαμε τὰ Κύθηρα δὲν ὑπάρχουν, ἕνας Ἕλληνας κινηματογραφιστής, ὁ Θόδωρος Ἀγγελόπουλος, ποὺ γνωρίζει τοὺς Γάλλους καλὰ καὶ τοὺς Ἕλληνες καλύτερα.<br />
<br />
Τώρα, πιά, αὐτοὶ πού ὀνειρεύονται ἕνα ταξίδι στὴν Ἑλλάδα εἶναι οἱ Ἕλληνες, πού ἀναρωτιῶνται πού βρίσκεται αὐτὴ ἡ μυθικὴ χώρα: Εἶναι σίγουρο πῶς ἡ χώρα πού ζοῦμε εἶναι ἡ Ἑλλάδα; Κι ἂν εἶναι ἡ Ζουλουλάνδη μὲ ψευδώνυμο; Ἂν τὰ Κύθηρα, κατὰ τοὺς γεωγράφους, εἶναι νῆσος ἑλληνική, κι ἂν τὰ Κύθηρα, κατὰ τοὺς ποιητές, εἶναι μόνο μῦθος, τότε μία Ἑλλάδα μὲ μυθικὰ Κύθηρα εἶναι κι αὐτή, κατὰ πάσα πιθανότητα, μία χώρα μυθική, δηλαδὴ ἀνύπαρκτη.<br />
<br />
Κι ἔτσι, ἐντελῶς ξαφνικά, στὸ Βαττώ καὶ στὸν Μπωντλαὶρ ἔρχεται νὰ κάνει παρέα ὁ Μπόρχες, μὲ τοὺς ἀντιστρέψιμους λαβυρινθώδεις χώρους του, ὅπου ποτὲ δὲν μπορεῖς νὰ διακρίνεις τὰ ὅρια τοῦ πραγματικοῦ καὶ τοῦ φανταστικοῦ. Ἄλλωστε, ἔχουν καμιὰ σοβαρὴ σημασία αὐτὰ τὰ ὅρια; Στὴν ταινία τοῦ Ἀγγελόπουλου, τὰ Κύθηρα εἶναι ὑπαρκτὰ ἀκριβῶς γιατί εἶναι μυθικά: Ἡ ἑλληνικὴ Ἱστορία εἶναι τόσο σπαραχτικὰ ὑπαρκτὴ ἐδῶ, τόσο ἀπίστευτα ὑπαρκτή, ποὺ ἀκριβῶς τοῦτο τὸ ἀπίστευτο εἶναι ποὺ τὴ μεταθέτει αὐτόματα στὴν περιοχὴ τοῦ μύθου.<br />
<br />
Λοιπόν, ἕνα «Ταξίδι στὰ Κύθηρα» εἶναι, τώρα πιά, ἕνα ταξίδι στὸν Ἅδη, ποὺ τὴν εἴσοδο του συνεχίζουν νὰ τὴ φυλᾶν οἱ Κέρβεροι. Τὸ Ταξίδι στὰ Κύθηρα τοῦ Ἀγγελόπουλου σὲ καλεῖ σὲ μία κάθοδο στὸν Ἅδη τῆς ἑλληνικῆς Ἱστορίας, ὅπου βρίσκονται ἐνταφιασμένα ὅλα τὰ «ἑλληνικὰ ἰδανικά». Βέβαια, κανεὶς δὲν εἶναι ὑποχρεωμένος ν' ἀκολουθήσει τὴν ποιητικὴ περιήγηση σὲ τοῦτο τὸν «οὐ-τόπο». Ὡστόσο, αὐτὸ τὸ ταξίδι στὸ μῦθο διὰ τῆς Ἱστορίας καὶ στὴν Ἱστορία διὰ τοῦ μύθου μπορεῖ νὰ ἔχει ἕνα πολὺ πρακτικὸ ἀποτέλεσμα: Νὰ σοῦ μάθει νὰ διακρίνεις τὸ μυθικὸ ἀπ' τὸ πραγματικό, ὥστε ὅταν λὲς «ζήτω ἡ Ἑλλὰς» νὰ ξέρεις, τουλάχιστον, περὶ ποίου πράγματος ὁμιλεῖς, διότι πάρα πολὺ συχνὰ συμβαίνει νὰ ἀπευθύνουμε τὴν εὐχὴ «νὰ ζήσεις» σ' ἕνα πτῶμα.<br />
<br />
Εἴπαμε πὼς στὸ Ταξίδι στὰ Κύθηρα δὲ γίνεται κανένα ταξίδι στὰ Κύθηρα. Γίνεται ὅμως ἕνα φοβερὸ ταξίδι στὴν ἑλληνικὴ Ἱστορία. Καὶ πρὶν ἀντιμετωπίσουμε τοῦτο τὸ ἱστορικὸ φὶλμ (ἱστορικὸ μὲ τὴ διπλὴ ἔννοια: ἀναφέρεται στὴν Ἱστορία καὶ ἐγγράφεται ἀπὸ τώρα στὴν ἱστορία τοῦ κινηματογράφου) πρέπει νὰ δοῦμε τοὺς γεωπολιτικοὺς ὅρους ποὺ κάνουν τοῦτο τὸ ταξίδι ἱστορικὰ ἀδύνατο καὶ κινηματογραφικὰ παράδοξο. Φυσικὰ τὰ λίγα ποὺ θὰ ποῦμε παρακάτω δὲν ἀποτελοῦν προϋπόθεση γιὰ νὰ κατανοήσει κανεὶς τὴν ταινία. Γιατί, ὅπως πάντα στὸν Ἀγγελόπουλο, ἡ Ἱστορία δὲν ὑπάρχει σὰν παράθεση περιστατικῶν, ἀλλὰ σά στοχασμὸς πάνω σὲ ἱστορικὰ γεγονότα ποὺ ἔχουν γίνει μυθικὰ γιὰ τὶς ἀνάγκες μίας μυθοπλασίας ποὺ βρίσκεται πολὺ μακριὰ ἀπ' τὸ ρεαλισμὸ ἀλλὰ ὄχι καὶ ἀπὸ τὴν πραγματικότητα. Ὁ Ἀγγελόπουλος δὲν ἦταν ποτὲ ρεαλιστὴς μὲ τὴν τρέχουσα ἔννοια, οὔτε καν στὴν Ἀναπαράσταση.<br />
<br />
Τὸ Ταξίδι στὰ Κύθηρα, λοιπόν, εἶναι ἕνα ταξίδι στὴν πίσω μεριὰ τῆς ἑλληνικῆς Ἱστορίας, τὴ συνήθως ἀόρατη γιὰ τοὺς ἱστοριοδίφες, ποὺ συλλέγουν ἱστορικὰ γεγονότα μὲ τὴν ἴδια, περίπου, ἔννοια ποὺ ἄλλοι συλλέγουν γραμματόσημα. Ὁ Ἀγγελόπουλος δὲν εἶναι συλλέκτης γραμματοσήμων, κολλημένων πάνω στὴ σελιλόιντ. Εἶναι ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ζεῖ βαθιὰ τὴν Ἱστορία τοῦ τόπου του. Καὶ γι' αὐτὸ ἀκριβῶς οἱ ἱστορικὲς ταινίες του (Μέρες τοῦ 36, Θίασος, Οἱ κυνηγοί, Μεγαλέξαντρος, Ταξίδι στὰ Κύθηρα) φαίνονται τόσο ἀπομακρυσμένες ἀπ' τὴ μεθοδολογία τῶν ἱστορικῶν ἐγχειριδίων καὶ τῶν ἐπιστημονικῶν ἱστορικῶν συγγραμμάτων, παρόλο ποὺ δὲν τοὺς λείπει, κάθε ἄλλο μάλιστα, ἡ αὐστηρὴ ἱστορικὴ τεκμηρίωση, ποὺ λανθάνει πίσω ἀπ' τὸ αἰσθητικὸ γεγονὸς καὶ τὸ ὑποβαστάζει μὲ σιγουριά, χωρὶς νὰ τὸ διαβρώνει. Οἱ ταινίες τοῦ Ἀγγελόπουλου εἶναι τὸ πληρέστερο ὑπόδειγμα ποὺ γνωρίζουμε γιὰ τὴν προσέγγιση τῆς Ἱστορίας ἀπὸ μία τέχνη ποὺ ἀρνεῖται, γιατί εἶναι ἐμπαιγμός, τὴν ἀναπαράσταση παρωχημένων γεγονότων, ποὺ δὲν τὰ κατέγραψε «ἐν τῷ γίγνεσθαι» μία ἐκεῖ παροῦσα κάμερα.<br />
<br />
Δὲν πρέπει νὰ μᾶς διαφεύγει πὼς στὴν Ἀναπαράσταση δὲν γίνεται τελικὰ ἡ δικαστικὴ ἀναπαράσταση τοῦ ἐγκλήματος, κι αὐτὸ γιὰ νὰ μὴ μπεῖ ἡ κάμερα ἀπατηλὰ στὴ θέση τοῦ αὐτόπτη μάρτυρα. Ἄλλωστε, ἐκτὸς ἀπ' τὴν περίπτωση τῆς αὐτοκτονίας τοῦ Μισίμα μπροστὰ στὴν τηλεοπτικὴ κάμερα, ποτὲ κανεὶς αὐτόχειρας ἢ ἐγκληματίας δὲν κάλεσε τὸ κινηματογραφικὸ συνεργεῖο νὰ παραστεῖ ἀδιάψευστος μάρτυρας στὴν πράξη του. Αὐτό, τὸ συνηθίζουν μόνο οἱ «ἐπίσημοι». Ἀλλὰ ἡ Ἱστορία συνεχίζει νὰ γράφεται πίσω ἀπ' τὶς παρελάσεις, πίσω ἀπ' τὶς δεξιώσεις, πίσω ἀπ' τὰ ἐπιβεβλημένα διπλωματικὰ χαμόγελα. Αὐτὴ τὴν πίσω μεριὰ τῆς Ἱστορίας προσπαθεῖ νὰ «πιάσει» ὁ Ἀγγελόπουλος καὶ γι' αὐτὴν τὴν πίσω μεριὰ τῆς Ἱστορίας δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ὑπάρξουν ἀδιάψευστα τεκμήρια. Ἀλλὰ τὸ γεγονὸς πὼς δὲν ἔχουμε δεῖ τὴν πίσω μεριὰ τῆς Σελήνης δὲ σημαίνει πὼς δὲν ὑπάρχει. Πρὶν ἀκολουθήσουμε τὸν Ἀγγελόπουλο στὸ ταξίδι του στὴν πίσω μεριὰ τῆς Ἱστορίας τῆς Ἑλλάδας τῶν 35 τελευταίων ἐτῶν, καλὸ θὰ ἦταν νὰ ρίξουμε μία βιαστικὴ ματιὰ στὴ συνοψίζουσα συμβολικὰ τὴν Ἱστορία τῆς Ἑλλάδας, Ἱστορία τῆς νήσου Κύθηρα, γνωστῆς καὶ μὲ τὸ λαϊκό της ὄνομα Τσιρίγο.<br />
<br />
Τὰ Κύθηρα βρίσκονται στὸ νοτιότατο ἄκρο τῆς Πελοποννήσου, ΝΔ τοῦ ἀκρωτηρίου Μαλέα. Κι ὡστόσο, διοικητικὰ ἀνήκουν στὴν Ἀττική! Τοῦτο τὸ γαιοδιοικητικὸ παράδοξο ἔρχεται νὰ μπολιαστεῖ σ' ἕνα δεύτερο: Τὰ Κύθηρα, σὰ μορφολογία ἐδάφους, σὰν ἀρχιτεκτονικὴ ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἄποψη πολιτιστική, ἀνήκουν στὶς Κυκλάδες. Κι ὡστόσο εἶναι τὸ ἕκτο νησὶ τῶν Ἰονίων Νήσων. (Τὸ ἕβδομο εἶναι τὰ ἀκόμα πιὸ μακρινὰ Ἀντικύθηρα). Λοιπόν, τὰ Κύθηρα ἀνήκουν στὰ Ἰόνια νησιά, ἀνήκουν στὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου, ἀνήκουν στὴν Ἀττική, ἢ μήπως ἀνήκουν στὴ Λακωνία; Τὰ Κύθηρα ἀνήκουν ὅπου τὰ τοποθετήσεις μὲ μία ἀπόφαση ἢ μία διοικητικὴ πράξη. Τὰ Κύθηρα ἀνήκουν παντοῦ... ἐκτὸς ἀπ' τὸν ἑαυτό τους. Ὅπως καὶ ἡ Ἑλλάδα. Τὰ Κύθηρα εἶναι ἕνας οὐ-τόπος (μία οὐτοπία) μὲ τόσο μπερδεμένη Ἱστορία ποὺ κανεὶς ἱστορικὸς δὲν τὰ κατάφερε νὰ τὴ ξεμπερδέψει μὲ ἐπάρκεια, ὅπως καὶ τὴν «κυθήρεια» ἑλληνικὴ Ἱστορία.<br />
<br />
Τὰ Κύθηρα ὑπῆρξαν φοινικικὴ ἀποικία, μινωικὴ ἀποικία, μυκηναϊκὴ ἀποικία, σπαρτιατικὴ ἀποικία, ἀθηναϊκὴ ἀποικία. Κι ἀργότερα, φράγκικη ἀποικία, βενετσιάνικη ἀποικία, τούρκικη ἀποικία, γαλλικὴ ἀποικία, καὶ τέλος ἀγγλικὴ ἀποικία. Νεοελληνικὴ «ἀποικία» γίνονται τὸ 1863. Μ' ἄλλα λόγια, τὰ Κύθηρα εἶναι Ἡ Ἀποικία, ἡ σχεδὸν πλατωνικὴ Ἰδέα τῆς Ἀποικίας. Νὰ γιατί πάντα ὀνειρεύονταν τὰ Κύθηρα Ἄγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι: Ἦταν ἕνας τόπος βολικός, καθότι ἀδέσποτος. Ὅπως ἡ Ἑλλάδα.<br />
<br />
Μάλιστα, ἀπὸ τότε ποὺ οἱ Φοίνικες ἔφεραν στὰ Κύθηρα τὴ θεὰ Ἀστάρτη, ποὺ ἐκεῖ βαφτίστηκε Ἑλληνίδα καὶ πῆρε τὸ ὄνομα Ἀφροδίτη, καὶ κυρίως ἀπὸ τότε ποὺ χτίστηκε ἐκεῖ ὁ περιλάλητος ναὸς τῆς Οὐράνιας Ἀφροδίτης, ὅλος ὁ κόσμος ἔμαθε πὼς στὰ Κύθηρα προσφέρονται ἡδονὲς σὲ μία ἀτέλειωτη ποικιλία. Συνεπῶς, ἕνα ταξίδι στὰ Κύθηρα ἦταν ἕνα ταξίδι στὸ πιὸ πυκνὸ κέντρο τῆς ἡδονικῆς εὐδαινομίας. πού τὸ ὀνειρεύονταν ἐπίμονα οἱ ποιητές, τουλάχιστον οἱ πρὶν ἀπ' τὸν 19ο αἰώνα, γιατί ἀργότερα τὰ πράγματα δυσκόλεψαν καὶ γιὰ τοὺς ποιητές.<br />
<br />
Γιὰ τούς ἀδερφοὺς Γκονκούρ, ἡ Ἐπιβίβαση γιὰ τὰ Κύθηρα τοῦ Ἀντουάν Βαττώ «εἶναι ὁ ἔρωτας, ἀλλὰ ἕνας ἔρωτας ποιητικός, ἕνας ἔρωτας ποὺ ὀνειρεύεται καὶ ποὺ στοχάζεται, ἕνας ἔρωτας μοντέρνος μὲ τὶς νοσταλγίες του καὶ τὴ γιρλάντα τῆς μελαγχολίας του». Περίπου τὸ ἴδιο εἶναι καὶ τὸ Ταξίδι στὰ Κύθηρα τοῦ Ἀγγελόπουλου: Ἕνας περιπεπλεγμένος μὲ τὴν Ἱστορία καὶ ἀπ' τὴν Ἱστορία ἔρωτας δύο γέρων, ὀνειρικός, στοχαστικός, νοσταλγικός, μελαγχολικός. Τοῦτος ὁ ἔρωτας ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ἕναν τόπο γιὰ νὰ σταθεῖ. Καὶ ἡ Ἑλλάδα δὲν εἶναι πιὰ τόπος οὔτε νὰ στέκεσαι, οὔτε νὰ ὀνειρεύεσαι, οὔτε νὰ ἐρωτεύεσαι.<br />
Ἡ Ἑλλάδα, ὄπως καὶ τὰ Κύθηρα εἶναι ἕνας τόπος ὅπου οἱ μύθοι εὐδοκιμοῦν πάντα, καὶ οἱ ἄνθρωποι δυστυχοῦν πάντα.<br />
<br />
Ἡ Ἑλλάδα εἶναι σὰν ἕνας κύκλος μὲ πολλὲς περιμέτρους καὶ κανένα κέντρο. Ἕνας τέτοιος κύκλος λέγεται φαῦλος. Οἱ κυρίως εἰπεῖν Ἕλληνες κατοικοῦσαν ἢ κατοικοῦν στὴν περίμετρο: Ἰωνία (εἶναι συνεχεῖς οἱ ἀναφορὲς τοῦ Ἀγγελόπουλου στὴν Ἰωνία), Πόντος, Παραδουνάβιες Ἡγεμονίες, Κύπρος, Ὀδησσός, Αἴγυπτος, Τασκένδη καὶ σήμερα Γερμανία, ΗΠΑ, Αὐστραλία, Καναδᾶς, κ.λπ. Ἡ «μητρόπολη» εἶναι ἕνας φαντασματικὸς χῶρος καὶ οἱ κατοικοῦντες σ' αὐτὴν Ἕλληνες αἰσθάνονται οἱ μισοὶ μέτοικοι καὶ οἱ ἄλλοι μισοὶ ἄποικοι στὴν ἴδια τους τὴν πατρίδα, ποὺ εἶναι σὲ κατάσταση μόνιμης ἐσωτερικῆς κατοχῆς ἀπ' τὰ ὄρνια.<br />
<br />
Δὲν εἶναι μόνο τὸ ταξικὸ μίσος ποὺ χωρίζει τοὺς ἰθαγενεῖς Ἕλληνες σὲ «στρατόπεδα». Εἶναι καὶ ἡ ἀταβιστικὴ αἴσθηση πὼς αὐτὸ τὸ χῶμα δὲν εἶναι καθόλου «δικό μας καὶ δικό σας», ὅπως ἐπιμένει νὰ λέει ἀφελέστατα καὶ ἀνιστόρητα τὸ νεοπατριωτικὸν ἀσμάτιον. Εἶναι χῶμα ποὺ ἀνήκει σὲ μία ξένη γῆ πρὸς κατάκτηση: Τὸ κάθε ἄλλο παρὰ δίκαιο μοίρασμα τῶν τούρκικων τσιφλικιῶν ποὺ ἄρχισε τὸ 1830 δὲν ὁλοκληρώθηκε ἀκόμα, καὶ τὸ «πνεῦμα τοῦ γουέστ» στὴ νοτιοβαλκανικὴ του παραλλαγὴ εἶναι πάντα ζωντανὸ ἐδῶ. Οἱ Κλέφτες ποὺ φκιάξαν τοῦτο κράτος, διώχνοντας ἄλλους κλέφτες ποὺ ἦρθαν ἀπ' ἀλλοῦ, γίναν Ληστὲς ἀπ' τὸ 1840 μέχρι τὸ 1940 συνεχίζοντας, ἔτσι, ἕναν ἀπελευθερωτικὸ ἀγώνα ποὺ δὲν τελείωσε. Βρισκόμασε πάντα ὑπὸ τὴν ἐσωτερικὴ κατοχὴ τῶν Κοτζαμπάσηδων. (Γιὰ τοὺς Ληστές, τοὺς Κοτζαμπάσηδες καὶ τὸ μεγάλο ἑλληνικὸ ὅραμα μίας ἀποτελεσματικῆς ἀπελευθέρωσης, βλέπε τὸν Μεγαλέξαντρο).<br />
<br />
Οἱ παλιοὶ Κλέφτες, ποὺ νομιμοποιήθηκαν χάρις στὴν αἴσια ἔκβαση
τοῦ ἀγώνα τους καὶ οἱ κατοπινοὶ Ληστὲς ποὺ νομιμοποιήθηκαν μόνο στὴ λαϊκὴ συνείδηση καὶ τὴ λαϊκὴ παραφιλολογία, μετεξελίχτηκαν ἱστορικὰ σὲ «ληστοσυμμορίτες», ἢ «κομμουνιστοσυμμορίτες», ἢ ἁπλὰ «συμμορίτες» ποὺ συνεχίζουν καὶ σήμερα νὰ δροῦν τρομοκρατικὰ καθὼς ἦρθαν καὶ σφηνώθηκαν ἄκρως ἐνοχλητικὰ μέσα στὰ ὄνειρα γιὰ εὐδαιμονία ποὺ δημιούργησε στοὺς Κοτζαμπάσηδες τὸ Σχέδιο Μάρσαλ, οἰκονομικὴ συνέπεια τοῦ πολιτικοῦ Σχεδίου Τρούμαν. (Βλέπε καὶ τοὺς Κυνηγούς).<br />
<br />
Τὸ πόσο ἀναίσχυντοι ἦταν οἱ Κοτζαμπάσηδες μὲ παπιγιὸν ἢ χωρίς, μᾶς τὸ ἔδειξε ὁ Ἀγγελόπουλος μὲ ἐκπληκτικὴ ἐνάργεια καὶ σαφήνεια στὸ Μέρες τοῦ 36, ὅπου οἱ πραγματικοὶ συμμορίτες (χωρὶς εἰσαγωγικὰ) προετοιμάζουν τὴν «εὐταξία» τοῦ Μεταξᾶ, μ' ἀφορμὴ τὶς «ἀταξίες» τοῦ Εὐταξία, ποὺ δὲν εἶχε καταλάβει πὼς ἄλλο πράγμα εἶναι τὸ ἀγγουράκι κι ἄλλο τὸ κολοκυθάκι, μὲ συνέπεια νὰ μπερδευτοῦν πρόωρα τὰ λαχανικὰ στὴ ρούσικη (δηλαδή, ἐγγλέζικη) σαλάτα ποὺ ἤδη τὴν ἑτοίμαζαν οἱ Κοτζαμπάσηδες στὴν κουζίνα τους, γνωστὴ καὶ μὲ τὸ ψευδώνυμο «Κοινοβούλιο».<br />
<br />
Στὸ Θίασο, ὅλος ὁ θίασος τῆς ἑλληνικῆς Ἱστορίας βρίσκεται ἐπὶ σκηνῆς. Ἀλλὰ τὴν παράσταση τελικὰ τὴν κλέβουν στὴν κυριολεξία οἱ Κοτζαμπάσηδες, κυρίως χάρις στὴν καλὴ σκηνοθεσία τοῦ Σκόμπυ. Ἐδῶ οἱ «συμμορίτες» αὐτοπεριορίζονται, δυστυχῶς, σὲ ἔξοχα σατυρικὰ ἄσματα, τοῦ τύπου «τὸ βρακὶ τοῦ Σκόμπυ, εἶναι ὅλο κόμποι, κι ἂν λυθοῦν οἱ κόμποι θὰ φανεῖ τοῦ Σκόμπυ ἡ μεγάλη του πολιτική», ποὺ εἶναι «ἐπαναστατικὴ» διασκευὴ τῆς «λευκῆς τζὰζ» ἑνὸς μπούγκι-μπούγκι τοῦ Γκλὲν Μίλλερ. Ἄν, λοιπόν, τὸ Δεκέμβρη τραγουδοῦσαν λιγότερο καὶ πολεμοῦσαν περισσότερο (μὲ τὶς δυνάμεις τοῦ ΕΛΑΣ ποὺ κρατήθηκαν ἐκτὸς Ἀθηνῶν), σίγουρα ὁ Θόδωρος Ἀγγελόπουλος δὲ θὰ γύριζε τὸ Ταξίδι στὰ Κύθηρα. Καὶ ἐκεῖνο τὸ ἱστορικὸ κέρδος θὰ ἦταν μία μεγάλη ἀπώλεια γιὰ τὸν κινηματογράφο. Λοιπόν, οὐδὲν κακὸν ἀμιγὲς καλοῦ — ἂν καὶ τὸ καλὸν ἐδῶ εἶναι τάξεως αἰσθητικῆς καὶ ὄχι πολιτικῆς, πράγμα ποὺ θὰ τὸ προτιμούσαμε, φυσικά. Ἀλλὰ ἡ τέχνη γι' αὐτὸ ὑπάρχει: Νὰ μᾶς παρηγορεῖ γιὰ μία ἀπώλεια μ' ἕνα κέρδος. Καὶ οἱ κερδισμένοι γενικά, κατὰ κανόνα, δὲν κάνουν τέχνη. Περιορίζονται στὸ νὰ τρῶν τὰ κέρδη τους, καὶ στὴν περίπτωση ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ, τὰ κονδύλια τοῦ Σχεδίου Μάρσαλ.<br />
<br />
Λοιπόν, τούτη ἡ χώρα κατοικεῖται μονίμως ἀπὸ «Ἕλληνες» καὶ Ἕλληνες: Γιὰ τὴ Δεξιά, Ἕλληνες εἶναι ὅσοι ἐδήλωσαν τέτοιοι καὶ ὅσοι ἔκαναν μία «δήλωση μετανοίας» γιὰ τὸν «πρότερο ἁμαρτωλὸ ἀνθελληνικό τους βίο». Γιὰ τὴν ἀριστερά, Ἕλληνες εἶναι ὅσοι κατοικοῦν σ' αὐτὴ τὴ χώρα καὶ ὅσοι ἔχουν δικαίωμα νὰ κατοικήσουν στὸ κράτος ποὺ ἔφκιαξαν οἱ Κλέφτες (καὶ οἱ Ἀρματωλοί, ποὺ κι αὐτοὶ ἐπίσης ἦταν Κλέφτες, ἀλλὰ ἀρχικὰ ὑπὸ τὴν προστασία τῶν Τούρκων, ποὺ ἀργότερα τὴν ἀπέσυραν γιατί οἱ Ἀρματωλοὶ ἀποδείχτηκαν, τελικά, «μὴ νομιμόφρονες», καλὴ ὥρα σὰν κάποιους στρατιῶτες τοῦ λεγόμενου «ἐθνικοῦ στρατοῦ», ποὺ βαρέθηκαν τὴ διατεταγμένη ἐθνικοφροσύνη καὶ πέρασαν στὸ ἀπέναντι χαράκωμα, ὅπου δὲν πολεμοῦσες γιατί σὲ διέταζαν ἀλλὰ γιατί τὸ ἤθελες).<br />
<br />
Ὁ γερὸ-Σπύρος (Μάνος Κατράκης) εἶναι, μὲ δεξιὰ ὁρολογία, ἕνας μὴ-Ἕλληνας ποὺ ζεῖ στὴν Τασκένδη ἀπ' τὸ 1949. Δηλαδή, εἶναι ἕνας Ἕλληνας τῆς περιφέρειας (ἢ τοῦ περιθωρίου, ἂν προτιμᾶτε ἕναν ὄρο μὲ ἀσαφὲς νόημα) ποὺ ὅταν ἔρχεται μὲ ἄδεια στὴν Ἑλλάδα, διαπιστώνει ὅτι ἡ Ἑλλάδα δὲν ὑπάρχει. Δὲν ὑπάρχει οὔτε καν ἡ ἑλληνικὴ θάλασσα. Ὑπάρχουν μόνο τὰ οὐδέτερα διεθνῆ ὕδατα, καὶ μέσα τους μία σχεδία ποὺ φέρει (εἶναι γι' αὐτὸν φέρετρο) τὸ σαρκίο του καὶ τ' ὄνειρο του σ' ἕναν «οὐ-τόπο», ποὺ κάτω ἀπὸ ὁμαλὲς συνθῆκες θὰ μποροῦσε νὰ ἦταν ἡ πατρίδα του.<br />
<br />
Ὁ Σπύρος εἶναι ἕνας Βασιλιὰς Λὴρ ποὺ ἔχει χάσει τὸ βασίλειό του στὸν ἐμφύλιο πόλεμο, ἕνας Δὸν Κιχώτης ποὺ πίστεψε πὼς τὸ δόρυ εἶναι ὅπλο ἀποτελεσματικὸ στὴ μάχη μὲ τὸν ἀνεμόμυλο τῆς Ἱστορίας, κι ἕνας Ὀδυσσέας ποὺ γυρίζει σπίτι του μετὰ ἀπὸ τριάντα τόσα χρόνια γιὰ νὰ βρεῖ μία ὀνειροπόλα Πηνελόπη (Ντόρα Βολανάκη) κι ἕναν συγχυσμένο Τηλέμαχο (Τζούλιο Μπρόζι). Ὅμως, οἱ μνηστῆρες ἔχουν ξεπουλήσει πρὸ πολλοῦ τὴν Ἰθάκη του, μὲ συνέπεια ἕνα ταξίδι ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ταξίδι ἐπιστροφῆς στὴν Ἰθάκη νὰ καταλήξει τελικὰ ταξίδι στὰ Κύθηρα, δηλαδὴ στὸ Μεγάλο Μύθο. μίας πεθαμένης «εὐτυχίας γιὰ ὅλους» ποὺ ἐνταφιάστηκε τὸ 1949 στὸ κοιμητήρι τοῦ χωριοῦ του — κι ὅλων τῶν χωριῶν ὅλης της Ἑλλάδας. Ἡ Ἰθάκη δὲν ὑπάρχει πιά. Ὅπως στὴν Ὀδύσσεια τοῦ Καζαντζάκη.
<br />
<br />
Μόνο ποὺ στὸ Ταξίδι στὰ Κύθηρα, τούτη τὴν ἀντὶ-ὀδύσσεια, ὁ Ὀδυσσέας δὲ φεύγει γιατί τὸ θέλει. Τὸν διώχνουν. Τὸ ἔπος εἶναι ἀδύνατο στὸν καιρό μας. Ὅλοι οἱ ἥρωες ἔχουν πεθάνει, κι ὅσοι ζοῦν ἀκόμα εἶναι ἀνεπιθύμητοι στὸν τόπο ἀπ' ὅπου ἀντλοῦσαν τὴ δύναμή τους. Τὸ Ταξίδι στὰ Κύθηρα εἶναι μία ἐλεγεία γιὰ τὸν χαμένο στὸν ὠκεανὸ Ὀδυσσέα, ποὺ δὲν πρόκειται νὰ ξαναβγεῖ στὴ στεριά, γιατί δὲν ὑπάρχει πιὰ ἡ στεριά. Ὑπάρχουν μόνο τὰ Κύθηρα, δηλαδὴ ὁ μῦθος τῆς εὐτυχίας ποὺ ὀνειρεύτηκε ὁ Βαττώ σὲ μία περίοδο μεγάλης ἀκμῆς τῆς ἀστικῆς τάξης πού, ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, γνώρισε ὄψιμα τὶς fetes galantes μόνο χάρις σὲ «δάνεια» ποὺ συνεχίζονται.<br />
<br />
Ἡ Ἑλλάδα ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι μία ξένη χώρα γιὰ ὅλους: Γιὰ τοὺς δεξιούς, γιατί δὲν τὰ κατάφεραν ποτὲ νὰ ἀποχτήσουν «ἐθνικὴ συνείδηση». (Δὲν ἀπόχτησαν οὔτε καν συνείδηση). Γιατί, ἐθνικὴ συνείδηση δὲν δημιουργεῖται μὲ Σχέδια Μάρσαλ. Καὶ γιὰ τοὺς ἀριστεροὺς διότι μόνο τὰ δύο τελευταία χρόνια ἄρχισαν νὰ μὴ νιώθουν μέτοικοι μὲ προσωρινὸ διαβατήριο (ὅποιος ἤθελε μποροῦσε νὰ τοὺς τὸ πάρει) στὴν ἴδια τους τὴν πατρίδα. Ἡ Ἑλλάδα συνεχίζει νὰ εἶναι «μία χώρα γιὰ ἐγκατάσταση», ὅπου πρὸς τὸ παρὸν ὅλα εἶναι προσωρινὰ καὶ ἀβέβαια. Πρέπει συνεπῶς κάποτε νὰ κατακτήσουμε τὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ βροῦμε μία πατρίδα ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες. Ἀποκλείεται νὰ ζοῦμε καὶ νὰ πεθαίνουμε μονίμως πάνω σὲ μία σχεδία ποὺ πλέει στὰ διεθνῆ ὕδατα. Τὸ ταξίδι στὰ Κύθηρα πρέπει νὰ γίνει ὁπωσδήποτε, ὅσα πλοῖα κι ἂν βουλιάξουν καθ' ὁδόν. Ἡ οὐτοπία εἶναι γιὰ νὰ τὴ ζοῦμε. Καὶ τὰ Κύθηρα ὑπάρχουν στὸ χάρτη. Πρέπει λοιπὸν νὰ ὑπάρξουν καὶ στὴ ζωή μας.<br />
<br />
Τὸ Ταξίδι στὰ Κύθηρα, ὅπως καὶ οἱ ἄλλες ταινίες τοῦ Ἀγγελόπουλου, εἶναι ἕνα φὶλμ ποὺ ψάχνει γιὰ τὶς ἐθνικές μας ρίζες. Ὄχι στὸ Βυζάντιο (ὁ Ἀγγελόπουλος δέν εἶναι ἀστεῖο πρόσωπο). Ψάχνει γιὰ τὶς ἐθνικές μας ρίζες σὲ χάρτη πρόσφατης χαρτογράφησης, ὅπου σημειώνεται ἡ λέξη «Ἑλλάς», ὄχι ὅμως ὅπως ἁρμόζει σὲ «σωστοὺς» χάρτες καὶ ἡ λέξη «Ἕλλην», τὸ ἰδεολογικὸ καὶ ἐννοιολογικὸ περιεχόμενο τῆς ὁποίας πρέπει νὰ προσδιορισθεῖ μὲ σαφήνεια. Πρίν, λοιπὸν μάθουμε τί σημαίνει «Ἑλλὰς» (τὰ θούρια δὲν ἔχουν νὰ μᾶς μάθουν τίποτα ἐπὶ τοῦ προκειμένου) πρέπει νὰ μάθουμε τί σημαίνει « Ἕλλην».
<br />
<br />
Ὁ γερὸ-Σπύρος ὁ ἀντάρτης, ὁ ἐξόριστος, ὁ πεισματάρης, ὁ ρομαντικός, ὁ ἀπούλητος, ὁ γερὸ-Σπύρος ποὺ συνεχίζει νὰ ἀντιστέκεται σὲ μία ἐποχὴ γενικευμένης παθητικότητας, ὁ γερὸ-Σπύρος ποὺ ἀρνιέται νὰ «πουλήσει τὸ χιόνι» γιὰ νὰ γίνει χιονοδρομικὸ κέντρο στὸ χωριό του, ὁ γερὸ-Σπύρος ποὺ συνεχίζει νὰ εἶναι «ἐπικίνδυνος γιὰ τὴ δημόσια τάξη» (διάβαζε: γιὰ τὸ ἰδιωτικὸ πορτοφόλι), ὁ γερὸ-Σπΰρος ποὺ ξαναβρίσκει στὰ παλιὰ λιμέρια του τὶς παλιὲς συνθῆκες παρανομίας (δὲν ξέχασε τὴ «γλῶσσα τῶν παρανόμων»), ὁ γερὸ-Σπύρος ποὺ συνεχίζει νὰ χορεύει μέσα στὰ νεκροταφεῖα καὶ νὰ λέει μία «καλημέρα» στοὺς πεθαμένους συντρόφους, ὁ γερὸ-Σπύρος ὁ σπόρος ἀπ' ὅπου θὰ φυτρώσουν ἴσως κάποτε κι ἄλλα δέντρα στὴν ἄκρη τοῦ νεκροταφείου, ὁ γέρο-Σπύρος ὁ ἀνεπιθύμητος στὴν πατρίδα του, εἶναι Ο ΕΛΛΗΝΑΣ.<br />
<br />
Ὅμως, στὴν Ἑλλάδα ὑπάρχουν πάντα «Κυνηγοί», ποὺ κυνηγοῦν στὰ χιόνια. Ἀλλὰ τὰ χιόνια δὲν εἶναι γιὰ πούλημα, τὸ ξέρουμε ἤδη. Εἶναι γιὰ νὰ κρύβουν μέσα τους τὸ ὄνειρο, ποὺ συνεχῶς θὰ τὸ βρίσκουν μπροστά τους οἱ ἀπόγονοι τῶν Κοτζαμπάσηδων, κάθε φορά ποὺ βγαίνουν γιὰ κυνήγι. Σὲ κάθε λακκούβα ὅπου τὸ χιόνι λιώνει θ' ἀποκαλύπτεται πάντα τὸ μυστηριῶδες πτῶμα τοῦ Ἀντάρτη, ἴσα ἴσα γιὰ νὰ διατηρεῖται ὁ πανικὸς ἀλλὰ καὶ ἡ Ἐλπίδα. Τὸ «φάντασμα» τοῦ Βελουχιώτη πλανᾶται παντοῦ. Καὶ τοῦτο τὸ «φάντασμα» εἶναι πραγματικὸ ὅσο τίποτα.<br />
<br />
Οἱ τωρινοὶ κυνηγοὶ (οἱ «ἀρχὲς») δὲν βρῆκαν κανένα πτῶμα στὰ χιόνια. Γιατί στὸ Ταξίδι στὰ Κύθηρα δὲν ὑπάρχουν οὔτε πτώματα οὔτε χιόνια. Ὑπάρχει μόνο νερό. Κι ἕνας ζωντανὸς ἄνθρωπος, ὁ Σπύρος, ποὺ ἔρχεται ἀπ' τὸν ὠκεανὸ καὶ ξαναγυρνάει στὸν ὠκεανό. Ὁ ὠκεανὸς γιὰ τὸν Σπύρο δὲν εἶναι τάφος, εἶναι λίκνο. Ἴσως σ' ἕνα ἄλλο φίλμ, τοῦ Ἀγγελόπουλου φυσικά, τὸ πτῶμα του τὸ βροῦν ψαράδες. Θὰ πρόκειται καὶ πάλι γιὰ τὸ ἴδιο μυστηριῶδες πτῶμα τῶν Κυνηγῶν: Ὁ Σπύρος τῆς ταινίας Ταξίδι ὀτα Κύθηρα καὶ ὁ ἀντάρτης τῆς ταινίας Οἱ κυνηγοὶ εἶναι δύο ἐκδοχὲς τοῦ ἴδιου μύθου. Μόνο ποὺ τώρα ὁ μῦθος εἶναι σοβαρὸς καὶ πένθιμος, ὅπως ταιριάζει σὲ κάθε θάνατο κάθε παλικαριοῦ.<br />
<br />
Καὶ σὲ κάθε θάνατο κάθε «προοπτικῆς». Γιατί στὸ φὶλμ διασταυρώνονται συνεχῶς δύο θάνατοι: Ἕνας βιολογικὸς καὶ ἱστορικὸς ποὺ ἐπίκειται καὶ «βοηθιέται» ἀπὸ τὶς «ἀρχές», κι ἕνας συμβολικὸς ποὺ ἔχει ἤδη τελεστεῖ: Ὁ γιὸς τοῦ Σπύρου, ὁ Ἀλέξαντρος (Τζούλιο Μπρόζι) εἶναι ὁ Ἀλέξαντρος τοῦ τελευταίου πλάνου τοῦ Μεγαλέξαντρου, ποὺ ἔφυγε ἀπὸ κείνη τὴν ταινία γιὰ νὰ βρεῖ καταφύγιο σὲ τούτη. Εἶναι, ἀκόμα, τὸ ὀρφανὸ παιδάκι τῆς Ἀναπαράστασης ποὺ καθὼς μεγάλωσε ἔγινε σκηνοθέτης.<br />
<br />
Ἀλλὰ πῶς νὰ εἶσαι δημιουργὸς μέσα σὲ μία χώρα ποὺ δὲν ὑπάρχει παρὰ μόνο γιὰ τοὺς Κοτζαμπάσηδες καὶ τοὺς κολαούζους τους; Τί σημαίνει νὰ δημιουργεῖς γιὰ τοὺς Ἕλληνες, ὅταν αὐτοί, ὄντας ξένοι οἱ ἴδιοι, σὲ θεωροῦν ξένο στὸν ἴδιο σου τὸν τόπο, ποὺ ὡστόσο τὸν ξέρεις καὶ τὸν ἀγαπᾶς ὅσο λίγοι; Ἐπὶ τοῦ βαρβαρικοῦ προκειμένου, οἱ λύσεις εἶναι δύο: Ἢ παίρνεις τῶν ὀματιῶν σου καὶ γίνεσαι καὶ σὺ περιφερειακός, ὅπως τόσοι καὶ τόσοι ἄξιοι σὲ τοῦτον τὸν οὐ-τόπο, ἢ δίνεις ἐδῶ στὸν τόπο σου, τὸν ἀγώνα σου μέχρι τέλους, ἕτοιμος νὰ δεχτεῖς μία μοίρα ἀνάλογη μ' αὐτὴν τοῦ Σπύρου.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-ZpUMqCWxWQc/VHjrR3fafOI/AAAAAAAADe4/G8zGyUp7qbY/s1600/_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-ZpUMqCWxWQc/VHjrR3fafOI/AAAAAAAADe4/G8zGyUp7qbY/s1600/_.jpg" height="245" width="320" /></a></div>
Ὁ Ἀλέξανδρος (δηλαδὴ ὁ Ἀγγελόπουλος) διάλεξε τὴ δεύτερη λύση: Σὲ πεῖσμα ὅλων τῶν ἠλιθίων, θεωρεῖ τὰ Κύθηρα ὑπαρκτά, καὶ τὸ ταξίδι σ' αὐτὰ δυνατό. Ὅλοι οἱ Κυνηγοὶ (κι ἕνας διάολος ξέρει πόσοι τὸν κυνηγοῦν) δὲν θὰ καταφέρουν νὰ στραγγαλίσουν τὸ δικό του ὅραμα. Γιατί, ἕνας «σκηνοθέτης σὲ κρίση» ποὺ καταφέρνει νὰ ἐντάξει τὴν προσωπική του κρίση στὴν «ἐθνικὴ κρίση» σίγουρα εἶναι ἕνας μεγάλος σκηνοθέτης. Δὲν εἶναι καθόλου εὔκολο νὰ ἑνώσεις τὶς δύο συνιστῶσες, τὴν ἱστορικὴ καὶ τὴν ὑπαρξιακὴ σὲ μία συνισταμένη. Καὶ δὲ νομίζουμε πὼς ὑπάρχει ἀνάλογο στὴν παγκόσμια ἱστορία τοῦ κινηματογράφου. Νὰ ἐλπίσουμε πώς θὰ βρεθοῦν πολλοὶ σ' αὐτὸν τὸν οὐ-τόπο, πού θὰ καταλάβουν πώς ἐδῶ ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ τὴν πρώτη ἐθνικὴ ἑλληνικὴ ταινία; Θὰ ἤθελα πολὺ νὰ εἶμαι αἰσιόδοξος. Γιατί κι ἐγὼ πιστεύω πὼς ἕνα ταξίδι στὰ Κύθηρα εἶναι πάντα δυνατό, γιὰ τὸ μέλλον.</div>
jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-58265160742606806152014-05-02T15:16:00.000+03:002014-05-02T15:26:39.913+03:00 JOSE SARAMAGO : “…ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε…”<a href="http://www.enallaktikos.gr/ar2374el_idiwtikopoiiste-sto-finale-kai-tin-poytana-tin-mana-poy-sas-gennise.html"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/--c_tAvp6ivU/U2OMW8Jx-VI/AAAAAAAADKU/ZYhdldPMkos/s1600/img7799_17aaca5b08d9400e55ffe3f036568a4a_240_180c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/--c_tAvp6ivU/U2OMW8Jx-VI/AAAAAAAADKU/ZYhdldPMkos/s320/img7799_17aaca5b08d9400e55ffe3f036568a4a_240_180c.jpg" /></a></div></a>
Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα,
ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός,
ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας,
ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος,
ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο,
ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο,
ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά.
Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων,
ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη,
παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων
σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό.
Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου…
Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.
Ζοζέ Σαραμάγκοu (Νόμπελ Λογοτεχνίας 1998)jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-62106048034738411672014-03-26T10:34:00.002+02:002014-03-26T10:34:35.455+02:00Ραφαηλίδης: Περί αναρχίας «Στη φύση δεν υπάρχει εξουσία, υπάρχει ηγεσία», «Η διαφορά μεταξύ αναρχίας και αναρχοαυτονομίας» και άλλα, σ’ ένα διαχρονικό κείμενο του Βασίλη Ραφαηλίδη
Η αναρχία είναι μια κατάσταση φυσική. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος δε μπορεί παρά να νιώθει άσχημα όταν κάποιος ή κάποιοι προσπαθούν να περιορίσουν τη φυσική για κάθε άνθρωπο τάση να φέρεται φυσικά. Η εξουσία είναι κάτι το παρά φύση. Στη φύση δεν υπάρχει εξουσία, υπάρχει ηγεσία. Ηγέτης είναι αυτός που ηγείται, που προηγείται και δείχνει το δρόμο στους άλλους για να μη χαθούν. Το κριάρι δεν ασκεί εξουσία στο κοπάδι, απλώς ηγείται του κοπαδιού.
Μια μικρή ή μεγάλη ομάδα ανθρώπων εύκολα δέχεται ως φυσικό ηγέτη αυτόν που αναδεικνύεται φυσικά, μέσα από φυσικές, μη καταναγκαστικές, αυτόματες διαδικασίες. Οι άνθρωποι, ακόμα κι όταν δεν το δείχνουν, πάντα δυσφορούν όταν ο ηγέτης έρχεται έτοιμος απέξω ή πέφτει με αλεξίπτωτο από πάνω.
Αναρχία, λοιπόν, είναι η άρνηση κάθε μορφής εξουσίας που δεν είναι φυσική και κοινά αποδεκτή από όλους και όχι μόνον από την πλειοψηφία. Η αναρχία πάει σταθερά κόντρα σε κάθε είδους αρχή, σε κάθε μορφή εξουσίας, θρησκευτική, πολιτική, κομματική.
Η αναρχία και η ελευθερία είναι σχεδόν συνώνυμα. Οι προσπάθειες των φιλοσόφων να τοποθετήσουν τα όρια της ατομικής ελευθερίας ενός ανθρώπου δίπλα στα όρια της ατομικής ελευθερίας του κάθε ανθρώπου, δεν είναι παρά μια θεωρητική επιβεβαίωση του κύριου αιτήματος του αναρχισμού για σεβασμό της ατομικότητας και της προσωπικότητας του καθένα.
Αρκεί, βέβαια, τούτη η προσωπικότητα να μην είναι χονδροειδώς ετεροκαθορισμένη, και με τον ψυχολογικό μηχανισμό της «ψευδούς συνειδήσεως» να γίνεται αντιληπτή από το άτομο σαν αβίαστα αυτοκαθορισμένη. Δεν είναι δυνατόν κάποιος να πιστεύει πως είναι άνθρωπος με προσωπικότητα, όταν είναι καταφάνερο πως το συνειδησιακό περιεχόμενο της προσωπικότητάς του δε δημιουργήθηκε κάτω από μια πολύ μεγάλη δέσμη ανεμπόδιστων επιδράσεων, αλλά μπήκε στη συνείδηση με «μετάγγιση» από μια κοινή δεξαμενή, ας πούμε από τον Θεό, από την κομματική ιδεολογία, από τη συλλογική «εθνική ψυχή», από τον Αρχηγό.
Το αναρχικό κίνημα, με τις πολλές και ποικίλες παραλλαγές του, αποσκοπεί στην εγκαθίδρυση στην κοινωνία καθεστώτος πραγματικής ισότητας, πραγματικής αδελφοσύνης, πραγματικής δικαιοσύνης, έξω και πέρα από κάθε καταναγκασμό που βάζει όρια και στην ισότητα, και στην αδελφοσύνη, και στη δικαιοσύνη. Ο αναρχισμός, η απόρριψη της Αρχής, της εξουσίας σε όλες της τις μορφές, είναι ένα ιδανικό για την αβίαστα και ελεύθερα αυτορυθμιζόμενη προσωπικότητα.
Μια συγκεκριμένη «κοινωνία ζώων» δεν αλληλοσπαράσσεται. Τα μέλη της ανακαλύπτουν την αξία της φυσικής κοινωνικότητας μόνα τους, με βάση το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Το φυσικό δίκαιο δεν είναι το δίκαιο της ζούγκλας. Γίνεται, όμως, δίκαιο της ζούγκλας όσον αφορά στις «εξωτερικές σχέσεις». Μια ομάδα ζώων του ίδιου είδους μπορεί να βρίσκεται σε σταθερά εχθρικές σχέσεις με μια άλλη ομάδα ζώων διαφορετικού είδους.
Αν αντιμετωπίζουμε τις ανθρώπινες φυλές σαν διαφορετικά ζωικά είδη που αλληλοσπαράσσονται μέχρι εξοντώσεως, τότε δεν είμαστε μόνο ρατσιστές, είμαστε ζώα, αφού ξέρουμε πως όλοι οι άνθρωποι, ασχέτως φυλής, ανήκουν στο ίδιο βιολογικό είδος.
Κανένας άνθρωπος δε διαφέρει από τον άλλο όσον αφορά στις βιολογικές λειτουργίες. Κάθε διαφορά στην εξωτερική εμφάνιση έχει σχέση μάλλον με το περιβάλλον παρά με τη βιολογία. Όταν ζεις στη διακεκαυμένη ζώνη είναι σαν να κάνεις μια διαρκή, καταναγκαστική ηλιοθεραπεία. Το δέρμα σου μαυρίζει και το επίκτητο χαρακτηριστικό γίνεται κληρονομικό με την εγγραφή του στο DNA. Κάθε λευκός θα μαυρίσει ύστερα από χίλιες γενιές απογόνων, αν εγκατασταθεί σήμερα στη Νιγηρία, για παράδειγμα. Κάθε διαφορά, λοιπόν, ανάμεσα σε φυλές είναι διαφορά ανάμεσα σε συμφέροντα και όχι σε αίματα.
Ο εθνικισμός είναι πολιτιστικό δεδομένο. Στηρίζεται στη διαφορετικότητα των πολιτισμών ή μάλλον στην ιεράρχηση των πολιτισμών, αν δεχτούμε πως θα ήταν δυνατό να υπάρξει μια τέτοια ιεράρχηση, πράγμα που ο μεγάλος εθνολόγος και δημιουργός του δομισμού (στρουχτουραλισμού) Λεβί-Στρός το απορρίπτει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο.
Δεν υπάρχει ανώτερος και κατώτερος πολιτισμός, λέει ο Λεβί-Στρος. Κάθε πολιτισμός υπάρχει «καθ’ εαυτόν και διά τον εαυτό του», όπως θα έλεγαν οι υπαρξιστές. Μόνο η τερατώδης αλαζονεία του αποικιοκράτη ευρωπαίου θα κάνει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό μέτρο σύγκρισης για όλους τους άλλους.
Γιατί οι ινδιάνοι της Αμερικής να μη βλέπουν σαν κατώτερο του δικού τους τον εξοντωτικό ευρωπαϊκό πολιτισμό που τους καθυπόταξε; Και τι θα μπορούσε να σημαίνει η νοσταλγία του «πολιτισμένου» για το «χαμένο παράδεισο», αν όχι μια αναγνώριση της αξίας πολιτισμών που δε μοιάζουν με το δικό του; Ο αναρχισμός πριν απ’ όλα είναι μια αποδοχή της ετερότητας, ένας σεβασμός του διαφορετικού, μια συνεργασία με το «όλως άλλο», όπως θα έλεγε ο Κροπότκιν.
Ο αναρχισμός, δίνοντας έμφαση στην αυτοκαθοριζόμενη προσωπικότητα, είναι φυσικό να απεχθάνεται κάθε αγελαία συμπεριφορά ακόμα και την εθνικιστική, πολύ περισσότερο τη ρατσιστική. Ωστόσο, κάθε τόσο εμφανίζονται αγέλες «αναρχικών».
Βέβαια, δεν πρόκειται για κλασικού τύπου αναρχικούς, αλλά για «αναρχοαυτόνομους», που είναι το ακριβώς αντίθετο των αναρχικών. Οι αναρχικοί είναι εξόχως κοινωνικοποιημένα άτομα. Κύριος στόχος τους είναι η δημιουργία μιας όσο το δυνατόν πιο φυσικής κοινωνίας, χωρίς καταναγκασμούς και καταπίεση. Οι αναρχοαυτόνομοι, αντίθετα, είναι τέρατα εγωισμού, επιδεικτικά εχθρικοί όχι μόνο προς τον αντιφρονούντα, αλλά και προς τον ομοϊδεάτη τους. Είναι αυτοί ακριβώς που γελοιοποιούν σταθερά και μόνιμα το αναρχικό κίνημα, με την ίδια περίπου έννοια που οι γραφειοκράτες κομμουνιστές γελοιοποιούν σταθερά και μόνιμα το κομμουνιστικό κίνημα.
Βασίλης Ραφαηλίδης, Η μεγάλη περιπέτεια του Μαρξισμού
jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-45855026538304789602014-02-12T11:27:00.003+02:002014-02-12T11:30:45.789+02:00 ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ: "Επιστολή προς Μενοικέα"
" Όσο είναι κανείς νέος ας μην αναβάλλει για το μέλλον τη φιλοσοφία, μα κι όταν γεράσει ας μην βαριέται να φιλοσοφεί. Γιατί για κανέναν δεν είναι ποτέ νωρίς και ποτέ αργά για ότι έχει να κάνει με την υγεία της ψυχής του. Κι όποιος λέει πως δεν ήρθε ακόμα η ώρα για φιλοσοφία ή ότι πέρασε πια ο καιρός, μοιάζει με άνθρωπο που λέει πως δεν είναι ώρα τώρα για την ευτυχία ή πως δεν έμεινε πια καιρός γι' αυτήν. Πρέπει, λοιπόν, να φιλοσοφεί και ο γέρος και ο νέος: ο ένας ώστε καθώς γερνά, να νιώθει νέος μες στα αγαθά που του προσφέρει η χάρη των περασμένων ενώ ο άλλος, αν και νέος, να είναι συνάμα και ώριμος, αφού δεν θα 'χει αγωνία για το αύριο. Χρειάζεται, λοιπόν, να στοχαζόμαστε τα όσα φέρνουν την ευδαιμονία, αφού όταν την έχουμε, έχουμε τα πάντα, κι όταν τη στερούμαστε κάνουμε τα πάντα για να την αποκτήσουμε.
Να πράττεις και να μελετάς αυτά που συνεχώς σου παράγγελνα, θεωρώντας τα ως βασικές αρχές του καλώς ζην.
Πρέπει να 'χουμε κατά νου ότι από τις επιθυμίες άλλες είναι φυσικές και άλλες μάταιες. Από τις φυσικές, πάλι, άλλες είναι αναγκαίες κι άλλες απλώς φυσικές. Τέλος, ορισμένες από τις αναγκαίες επιθυμίες μας είναι δεμένες με την ευδαιμονία μας, άλλες με την ευεξία του σώματος μας κι άλλες με την ίδια μας την επιβίωση. Αν τα μελετήσουμε αυτά χωρίς ψευδαισθήσεις, θα είμαστε σε θέση να ανάγουμε κάθε επιλογή και κάθε αποφυγή μας στην υγεία του σώματος και στην γαλήνη της ψυχής, μιας και αυτά είναι ότι έχει να σου προσφέρει μια ευτυχισμένη ζωή.
Γιατί όλα γι' αυτό τα κάνουμε: για να μη πονούμε και για να μη μας ταράζει τίποτα. Απαξ και το εξασφαλίσουμε αυτό, κοπάζει η φουρτούνα της ψυχής, αφού το έμψυχο ον δεν έχει λόγο να περιπλανηθεί αναζητώντας κάτι άλλο, αναγκαίο για να συμπληρώσει την ευεξία της ψυχής και του σώματος. Γιατί τότε μόνο έχουμε ανάγκη από την ηδονή, όταν η απουσία της μας κάνει να υποφέρουμε. Ενώ όταν τίποτα δεν ζορίζει την ψυχή μας, δεν έχουμε ανάγκη να την επιδιώξουμε.
Και γι' αυτό λέω πως η ηδονή είναι αρχή και σκοπός του μακαρίως ζην: γιατί αναγνώρισα ότι είναι το πρωταρχικό και συγγενικό με τη φύση μας αγαθό και ότι αυτή είναι η αφετηρία για κάθε επιλογή και για κάθε αποφυγή μας, και ότι σ' αυτήν καταλήγουμε πάλι, όταν αποτιμάμε το κάθε αγαθό, έχοντας ως κριτήριο το τι αισθανόμαστε. Κι ακριβώς επειδή είναι το πρωταρχικό και σύμφυτο μ' εμάς αγαθό, για τούτο δεν επιλέγουμε αδιακρίτως κάθε ηδονή, αλλά συμβαίνει ορισμένες φορές να γυρίζουμε την πλάτη μας σε πολλές ηδονές, όταν τα προβλήματα που προκαλούν αυτές οι ηδονές είναι για μας μεγαλύτερα και υπάρχουν, από την άλλη, πολλοί πόνοι που τους θεωρούμε προτιμότερους από τις ηδονές, εφόσον η ηδονή που θα ακολουθήσει άμα τους υπομείνουμε για κάμποσο θα είναι για μας μεγαλύτερη. Κάθε ηδονή λοιπόν, ακριβώς επειδή η φύση της μας είναι συγγενική, είναι καλό πράγμα δεν συμβαίνει όμως να επιλέγουμε αδιακρίτως κάθε ηδονή. Ακριβώς όπως κάθε πόνος είναι κακό πράγμα κι ωστόσο δεν είναι όλοι οι πόνοι τέτοιοι που να μπορούμε να τους αποφεύγουμε.
Είναι καθήκον μας, εντούτοις, να τα κρίνουμε όλα αυτά παραβάλλοντας και συγκρίνοντας το ένα με το άλλο και εξετάζοντας προσεκτικά τι συμφέρει και τι όχι. Γιατί ορισμένες φορές μεταχειριζόμαστε το αγαθό ως κακό και αντιστρόφως.
Το να αρκείται κανείς σ' αυτά που έχει, το θεωρώ πολύ σπουδαίο αγαθό: όχι για να περιοριζόμαστε σώνει και καλά στα λίγα, αλλά για να αρκούμαστε στα λίγα όταν μας λείπουν τα πολλά με τη γνήσια πεποίθηση ότι την πολυτέλεια την απολαμβάνουν πολύ καλύτερα οι άνθρωποι που δεν την έχουν και τόσο ανάγκη, και ότι τα φυσικά πράγματα, όλα, μπορεί εύκολα να τα αποκτά κανείς, ενώ το περιττό το αποκτάς δύσκολα" ότι μια σκέτη σούπα θα σου δώσει ίση ευχαρίστηση με ένα πολυτελές γεύμα, όταν έχει φύγει όλο το δυσάρεστο αίσθημα από την έλλειψη τροφής και ότι το ψωμί και το νερό δίνουν τη μεγαλύτερη ηδονή όταν προσφέρονται σε κάποιον που τα έχει ανάγκη. Το να συνηθίζει λοιπόν κανείς στον απλό τρόπο ζωής κι όχι στην πολυτέλεια, δεν βοηθά μόνο την υγεία αλλά κάνει επίσης τον άνθρωπο ικανό να αντεπεξέρχεται με αποφασιστικότητα στις αναγκαίες ενασχολήσεις της ζωής' μας κάνει να το ευχαριστιόμαστε περισσότερο όταν, αραιά και πού, παίρνουμε μέρος σε πολυτελή γεύματα και μας προετοιμάζει να σταθούμε άφοβοι μπρος στα παιχνίδια της τύχης.
Όταν λοιπόν υποστηρίζουμε ότι σκοπός είναι η ηδονή, δεν εννοούμε τις ηδονές των ασώτων και των αισθησιακών απολαύσεων, όπως νομίζουν κάποιοι από άγνοια κι επειδή διαφωνούν μαζί μας ή παίρνουν στραβά τα λόγια μας, αλλά εννοούμε το να μην υποφέρει κανείς σωματικούς πόνους και το να μην είναι η ψυχή του ταραγμένη. Γιατί τη γλυκιά ζωή δε μας την προσφέρουν τα φαγοπότια κι οι διασκεδάσεις, ούτε οι απολαύσεις με αγόρια και γυναίκες, ούτε τα ψάρια και τα άλλα εδέσματα που προσφέρει ένα πολυτελές τραπέζι, αλλά ο νηφάλιος στοχασμός, αυτός που ερευνά τα αίτια κάθε προτίμησης μας ή κάθε αποφυγής μας, και αποδιώχνει τις δοξασίες που με τόση σύγχυση γεμίζουν την ψυχή μας.
Αφετηρία για όλα αυτά, και μέγιστο αγαθό συνάμα, είναι η φρόνηση. Γι' αυτό και είναι πολυτιμότερη η φρόνηση κι από τη φιλοσοφία ακόμα, γιατί απ' αυτήν απορρέουν όλες οι αρετές: η φρόνηση που μας διδάσκει ότι δεν είναι δυνατόν να ζει κανείς χαρούμενα αν η ζωή του δεν έχει γνώση, ομορφιά και δικαιοσύνη, κι ούτε πάλι μπορεί να 'χει η ζωή του γνώση, ομορφιά και δικαιοσύνη αν δεν έχει και χαρά. Γιατί οι αρετές αυτές είναι σύμφυτες με το να ζει κανείς ευτυχισμένα, κι η ευτυχισμένη ζωή είναι αξεχώριστη από τις αρετές.
Ποιον άραγε θεωρείς καλύτερο από εκείνον που έχει αγνή και καθάρια γνώμη για τους θεούς και που 'χει ξεπεράσει τελείως το φόβο του θανάτου; Που έχει αναλογιστεί το σκοπό που έθεσε η φύση, που έχει αντιληφθεί πόσο εύκολα αγγίζει κανείς και κατακτά το όριο των καλών πραγμάτων και πόσο μικρή είναι η διάρκεια ή η ένταση των κακών. Εκείνον που κοροϊδεύει την Αναγκαιότητα -που κάποιοι την παρουσιάζουν ως την απόλυτη εξουσιάστρια των πάντων-, και βεβαιώνει ότι άλλα πράγματα συμβαίνουν αναγκαστικά, άλλα οφείλονται στην τύχη, άλλα όμως περνούν από το χέρι μας γιατί το βλέπει ότι η αναγκαιότητα δεν φέρει ουδεμία ευθύνη κι η τύχη είναι άστατη, όμως εκείνο που εξαρτάται από εμάς είναι ελεύθερο και φυσικά επιδέχεται τη μομφή όσο και τον έπαινο.
Αλλά και την Τύχη, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν τη θεωρεί θεά όπως κάνουν οι πολλοί αφού από ένα θεό τίποτα δεν γίνεται άτακτα. Ούτε την θεωρεί ως αστάθμητη αιτία όλων των πραγμάτων γιατί δεν πιστεύει ότι από την τύχη δίνεται στους ανθρώπους το καλό ή το κακό ως προς την ευτυχία τους. Πιστεύει ότι η τύχη είναι απλώς μια αφετηρία για μεγάλα καλά ή μεγάλα δεινά. Πιστεύει πως είναι καλύτερα να ατυχήσει μετά από σωστή σκέψη παρά να σταθεί τυχερός όντας παράλογος. Γιατί στις ανθρώπινες πράξεις καλύτερα να πάει στραβά κάτι το οποίο βασίστηκε σε σωστή κρίση παρά να πετύχει ένας σκοπός που δεν τέθηκε με σωστή κρίση.
Αυτά λοιπόν, κι όσα σχετίζονται μαζί τους, να τα στοχάζεσαι μέρα και νύχτα, μόνος σου ή με κάποιον σαν και σένα, και ποτέ σου δεν πρόκειται να ταραχτείς, είτε στον ύπνο σου είτε στον ξύπνιο σου και θα ζήσεις σαν θεός ανάμεσα σε ανθρώπους. Γιατί δεν μοιάζει με θνητό ζώο ο άνθρωπος που ζει μέσα σε αθάνατα αγαθά.
Πρώτα-πρώτα, το θεό να τον θεωρείς ως ένα ον άφθαρτο και μακάριο, όπως μας τον παρουσιάζει η κοινή σε όλους τους ανθρώπους παράσταση του. Μην του προσάπτεις τίποτα το άσχετο με την αφθαρσία και αταίριαστο με τη μακαριότητα του. Πίστευε, αντίθετα, σε οτιδήποτε μπορεί να διαφυλάξει τη μακαριότητα και την αφθαρσία του.
Οι θεοί υπάρχουν, μιας και η γνώση που έχουμε γι' αυτούς είναι ολοκάθαρη. Δεν είναι όμως τέτοιοι όπως τους φαντάζεται ο πολύς ο κόσμος. Γιατί ο κόσμος δεν κρατά ακέραιη την αρχική παράσταση των θεών. Ασεβής δεν είναι αυτός που βγάζει από τη μέση τους θεούς στους οποίους πιστεύει ο πολύς κόσμος, ασεβής είναι αυτός που αποδίδει στους θεούς τις δοξασίες των πολλών. Οι απόψεις του κόσμου για το θεό δεν είναι ξεκάθαρες προλήψεις αλλά ψευδείς δοξασίες. Από δω και η ιδέα ότι οι θεοί προκαλούν στους κακούς τα μεγαλύτερα δεινά και ότι ευεργετούν τους καλούς. Διότι οι άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με τις δικές τους αρετές και αποδέχονται τους όμοιους των ενώ το διαφορετικό το θεωρούν ξένο και εχθρικό.
Κοίτα να συνηθίσεις στην ιδέα ότι ο θάνατος για μας είναι ένα τίποτα. Κάθε καλό και κάθε κακό βρίσκεται στην αίσθηση μας όμως θάνατος σημαίνει στέρηση της αίσθησης. Γι' αυτό η σωστή εκτίμηση ότι ο θάνατος δεν σημαίνει τίποτα για μας, μας βοηθά να χαρούμε τη θνητότητα του βίου: όχι επειδή μας φορτώνει αμέτρητα χρόνια αλλά γιατί μας απαλλάσσει από τον πόθο της αθανασίας. Δεν υπάρχει, βλέπεις, τίποτα το φοβερό στη ζωή του ανθρώπου που 'χει αληθινά συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει τίποτα το φοβερό στο να μη ζεις. Άρα είναι ανόητος αυτός που λέει ότι φοβάται το θάνατο, όχι γιατί θα τον κάνει να υποφέρει όταν έρθει αλλά επειδή υποφέρει με την προσδοκία του θανάτου.
Γιατί ότι δεν σε στεναχωρεί όταν είναι παρόν, δεν υπάρχει λόγος να σε στεναχωρεί όταν το προσδοκείς. Το πιο ανατριχιαστικό, λοιπόν, από τα κακά, ο θάνατος, είναι ένα τίποτα για μας, ακριβώς επειδή όταν υπάρχουμε εμείς αυτός είναι ανύπαρκτος, κι όταν έρχεται αυτός είμαστε ανύπαρκτοι εμείς. Ο θάνατος λοιπόν δεν έχει να κάνει ούτε με τους ζωντανούς ούτε με τους πεθαμένους, αφού για τους ζωντανούς δεν υπάρχει, ενώ οι τελευταίοι δεν υπάρχουν πια. Βέβαια, οι πολλοί άλλοτε πασχίζουν ν' αποφύγουν το θάνατο σαν να 'ναι η πιο μεγάλη συμφορά, κι άλλοτε τον αποζητούν για ν' αναπαυθούν από τα δεινά της ζωής.
Απεναντίας ο σοφός ούτε τη ζωή απαρνιέται ούτε την ανυπαρξία φοβάται. Γιατί δεν του είναι δυσάρεστη η ζωή αλλά ούτε και θεωρεί κακό το να μη ζει. Κι όπως με το φαγητό δεν προτιμά σε κάθε περίπτωση το πιο πολύ μα το πιο νόστιμο, έτσι και με τη ζωή: δεν απολαμβάνει τη διαρκέστερη μα την ευτυχέστερη. Κι είναι αφελής όποιος προτρέπει τον νέο να ζει καλά και τον γέρο να δώσει ωραίο τέλος στη ζωή του* όχι μόνο γιατί η ζωή είναι ευπρόσδεκτη αλλά γιατί το να ζεις καλά και να πεθαίνεις καλά είναι μία και η αυτή άσκηση. Όμως πολύ χειρότερος είναι εκείνος που λέει πως καλό είναι να μη γεννηθείς «αλλά μιας και γεννήθηκες, βιάσου να διαβείς τις πύλες του Άδη» Αν το λέει επειδή το πιστεύει, γιατί δεν αποσύρεται από τη ζωή; Στο χέρι του είναι να το κάνει, αν το 'χει σκεφτεί σοβαρά. Αν πάλι το λέει στ' αστεία, είναι ελαφρόμυαλος σε πράγματα που δεν σηκώνουν αστεία.
Πηγή: «ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ» Εκδόσεις ΘΥΡΑΘΕΝ
jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-55881718593838053362014-02-03T00:31:00.001+02:002014-02-03T00:31:51.900+02:00Ο Επίκουρος και η φιλοσοφία της ευτυχίας (Ι)<a href="http://eranistis.net/wordpress/2013/03/30/%ce%bf-%ce%b5%cf%80%ce%af%ce%ba%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%86%ce%b9%ce%bb%ce%bf%cf%83%ce%bf%cf%86%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%cf%85%cf%84%cf%85%cf%87%ce%af/">Ο Επίκουρος και η φιλοσοφία της ευτυχίας (Ι)</a>jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-69758333699431177122014-02-03T00:30:00.001+02:002014-02-03T00:30:21.004+02:00Ο Επίκουρος και η φιλοσοφία της ευτυχίας (ΙΙ)<a href="http://eranistis.net/wordpress/2013/05/10/%ce%bf-%ce%b5%cf%80%ce%af%ce%ba%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%ce%b9%ce%bd%cf%89%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%b2%cf%8c%ce%bb%ce%b1%ce%b9/">Ο Επίκουρος και η φιλοσοφία της ευτυχίας (ΙΙ)</a>jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-4033402855930726472013-03-21T16:05:00.001+02:002013-03-21T16:05:46.767+02:00Εκπομπή: Η κρίση με απλά λόγια και το μέλλον με λίγα<a href="http://www.youtube.com./watch?v=KokluT5KZOQ">http://www.youtube.com./watch?v=KokluT5KZOQ</a>jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-71804797969573288972013-03-08T01:05:00.001+02:002013-03-08T01:14:20.734+02:00Τσόμσκι: «Η τρόικα θέλει να σας καταστρέψει» http://www.terrapapers.com/?p=27212<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-38931698582412302552013-02-17T01:01:00.002+02:002013-02-17T01:03:45.254+02:00Η Αγία Οικογένεια Ή η Κριτική της Κριτικής Κριτικής ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ
http://205.196.120.80/53l5obcdcowg/ui0dysu9vszvk8a/The_Holy_Family.pdf"></a><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-75265566503461324102012-12-13T01:47:00.001+02:002012-12-13T01:47:30.898+02:00Ο Αληθινός Φασισμός (Ντοκιμαντέρ Ελληνικοί υπότιτλοι)<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="http://www.youtube.com/embed/xOkrp_XY2v4?fs=1" width="480"></iframe>jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-77951232641496272552012-12-13T01:45:00.001+02:002012-12-13T01:45:13.456+02:00Δικτατορία Της Βλακείας (Ντοκιμαντέρ)<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="http://www.youtube.com/embed/Ek2YJse5wZQ?fs=1" width="459"></iframe>jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-65821115442850061712012-11-28T19:52:00.001+02:002012-11-28T19:52:14.443+02:00ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ «ΝΥΧΤΑΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΜΑΧΑΙΡΙΩΝ»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="color: #380000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px;"><em>Δημοσιεύθηκε </em><em>στο περιοδικό «Επιστημονική Σκέψη» το 1985.</em></span><span class="Apple-style-span" style="color: #380000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px;"></span><br />
<em><strong><br /></strong></em>
<em><strong>Θανάσης Παπαρήγας</strong>. </em><br />
<i><br /></i>
<em></em><br />
<div align="center">
<strong><span style="text-decoration: underline;">ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ «ΝΥΧΤΑΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΜΑΧΑΙΡΙΩΝ»</span></strong></div>
<div align="center">
<strong><span style="text-decoration: underline;"><br /></span></strong></div>
Στις 30 Ιούνη 1934, ένα σοβαρό γεγονός συγκλόνισε τη νεοπαγή ακόμη χιτλερική Γερμανία: ο Ernst Röhm, επιστήθιος φίλος του Αδόλφου Χίτλερ, συναγωνιστής του από την πρώτη στιγμή, ιδρυτής και αρχηγός των SA καθαιρέθηκε από τη θέση του και αντικαταστάθηκε μαζί με πολλούς συνεργάτες του. Στην πραγματικότητα, και αυτό δεν άργησε να γίνει γνωστό, ο Röhm και πολλοί άλλοι συνεργάτες του εκτελέστηκαν.<br />
Πού οφειλόταν αυτό το αιματηρό ξεκαθάρισμα λογαριασμών; Τι έκρυβε μέσα του και πίσω του;<br />
Ας δούμε πρώτα το ιστορικό των γεγονότων. Όπως ξέρουμε, η κυβέρνηση με καγκελάριο τον Α. Χίτλερ ορκίζεται στις 30 Γενάρη 1933. Το NSDAP είναι πια κυβέρνηση. Αρχίζει μια 12ετία χιτλερικής δικτατορίας που σήμερα ξέρουμε ότι τελείωσε μέσα στα ερείπια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.<br />
Ωστόσο, αυτό δεν είναι το πρώτο πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Οι αντίπαλοι της τσακίζονται γρήγορα, το κοινοβουλευτικό καθεστώς διαλύεται ουσιαστικά χωρίς αντίσταση, τίθενται εκτός νόμου όλες οι οργανώσεις της εργατικής τάξης· και όμως η κυβέρνηση αυτή αντιμετωπίζει ένα σοβαρό και πιθανότατα απροσδόκητο πρόβλημα: τα SA.<br />
Ας δούμε πρώτα τι είναι τα SA. Όπως δείχνει και το όνομα τους (Sturmabteilungen - Ομάδες Εφόδου) είναι μια οργάνωση παραστρατιωτικού χαρακτήρα. Ιδρύθηκαν στις 3 Αυγούστου 1921 στο Μόναχο, την πόλη - λίκνο του Εθνικοσοσιαλισμού<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftn1" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[1]</a>. Στην αρχή παρουσιάστηκαν σαν αθλητικοί όμιλοι, γρήγορα, όμως, εγκατέλειψαν τα προσχήματα και άρχισαν να εμφανίζονται ανοιχτά σαν οργανωμένες ένοπλες ομάδες, με φαιόχρωμη στολή, με βαθμούς κλπ.<br />
Με την άνοδο του NSDAP στην εξουσία, αλλάζει, προς το ευρύτερο, φυσικά, και ο ρόλος των SA. Από απλός βοηθητικός σχηματισμός ενός κόμματος γίνονται βοηθητικός σχηματισμός του βασικού, στην αρχή, μοναδικού, σε συνέχεια, κόμματος της κυβέρνησης. Παίρνουν και κρατικές αρμοδιότητες. Στις 22 Φλεβάρη 1933, με διάταγμα του υπουργού Εσωτερικών της Πρωσίας Hermann Göring τα SA μαζί με άλλες οργανώσεις παίρνουν αστυνομικά καθήκοντα. Οπλίσθηκαν, μάλιστα, και με ελαφρά όπλα πεζικού. Περιττό, φυσικά, να πούμε ότι όλα αυτά συνοδεύτηκαν από ένα εκτεταμένο λουτρό αίματος.<br />
Τότε, πού βρισκόταν το πρόβλημα με τα SA; Απλούστατα, στο ότι άρχισαν να ζητούν — και, σε ορισμένες περιπτώσεις, να εφαρμόζουν — όσα είχε υποσχεθεί το NSDAP. Συγκεκριμένα το «Πρόγραμμα των 25 σημείων» του NSDAP πρόβλεπε, μεταξύ των άλλων: Καταστολή της τοκογλυφίας, μοίρασμα των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, δημοτικοποίηση των εμπορικών καταστημάτων και υπενοικίαση τους στους μικροεπιχειρηματίες σε χαμηλές τιμές και, τέλος, δημιουργία λαϊκού στρατού.<br />
Η τάση αυτή των SA αντανακλούσε πραγματικές, αν και αλλοιωμένες, ταξικές αντιθέσεις, με κύριο εκφραστή της τον αρχηγό των SA Ernst Röhm.<br />
Να και μερικές αποστροφές του τελευταίου την άνοιξη του 1934:<br />
«Μερικοί δεν μας αγαπούν [τα SA, δηλ. — Θ.Π.] γιατί, σαν τοποθετημένοι από τον Αδόλφο Χίτλερ εγγυητές της αληθινής γερμανικής επανάστασης, δεν ανεχόμαστε να κυριαρχήσει και πάλι ένα πνεύμα γραφειοκρατισμού και ηγετοκρατίας, δειλίας και υποταγής, αλλά εννοούμε να παραμείνουμε επαναστάτες» (17/3/1934).<br />
«Με ακατανόητη επιείκεια, το νέο καθεστώς στη Γερμανία κατά την κατάληψη της εξουσίας δεν απαλλάχτηκε χωρίς δισταγμούς από τους φορείς του παλιού και του ακόμη παλιότερου συστήματος. Ακόμη σήμερα βρίσκονται σε σημαίνουσες θέσεις άνθρωποι που η εθνικοσοσιαλιστική επανάσταση δεν τους προκαλεί καμιά αίσθηση. Αλλά θα τους τσακίσουμε οπωσδήποτε και αμείλικτα αν τολμήσουν να μετατρέψουν σε πράξη αυτές τις αντιδραστικές αντιλήψεις» (18/4/1934).<br />
Η στάση αυτή σχετίζεται με την απογοήτευση πολλών οπαδών του NSDAP που βλέπουν, κάπως θολά και αξεκαθάριστα, ότι η «δική τους» κυβέρνηση ακολουθεί και αυτή την πολιτική των προηγουμένων, δηλ. την πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, όμως. στην αναταραχή υπάρχει και μια άλλη διάσταση: διάφοροι παλαιοσυντηρητικοί. με φασιστική κατεύθυνση κύκλοι κινούνται για την αντικατάσταση της κυβέρνησης του NSDAP από μια κυβέρνηση παρόμοια αλλά παραδοσιακής συντηρητικής ή ίσως μοναρχικής κατεύθυνσης. Οι κύκλοι αυτοί έχουν σαν επίκεντρο τον Αντικαγκελάριο Franz von Papen. ο οποίος κινείται επίσης δραστήρια αυτή την περίοδο. Στις 17 Ιούνη 1934, εκφωνεί στους φοιτητές του Πανεπιστημίου του Marburg ένα λόγο όπου. με ελάχιστα σκεπασμένα λόγια, καυτηριάζει την αδιαλλαξία των χιτλερικών που δεν εννοούσαν να μοιρασθούν την εξουσία με τις άλλες δυνάμεις της δεξιάς. Αυτά οι ηγέτες του NSDAP τα ξέρουν και έχουν ανησυχήσει. Προς αυτή την κατεύθυνση στρέφονται εν μέρει οι επιθέσεις του Goebbels ενάντια στην «αντίδραση». Αργότερα, ο ίδιος θα αποκαλέσει αυτούς τους κύκλους «αντιδραστική πτέρυγα της συνωμοσίας».<br />
Στην πραγματικότητα, πίσω από όλα αυτά κρύβεται ένας άλλος πολύ πιο σοβαρός παράγων: η μεγάλη αστική τάξη. Αυτή η τελευταία είναι πανικόβλητη. Με τρόμο βλέπει τα SA να στρέφονται εναντίον της. Φοβάται αυτό το φαιοντυμένο τέρας, που σήκωσε τώρα το κεφάλι του ενάντια στον αφέντη του. Πρέπει να χαλιναγωγηθεί πριν είναι πολύ αργά.<br />
Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες: Οι ξένες δυνάμεις. Η Γαλλία και η Αγγλία παρακολουθούν άγρυπνα την εξέλιξη. Δεν έχουν ακόμη καταλήξει στη θέση τους γι' αυτό το νέο καθεστώς. Η Γερμανία είναι ακόμη «φασκιωμένη» με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών. Δεν έχει στρατό και έτσι είναι υποχρεωμένη να αποφεύγει τις προκλητικές ενέργειες.<br />
Από αυτό προέρχονται και οι συμφιλιωτικοί τόνοι των λόγων του Α. Χίτλερ στην περίοδο αυτή. Όμως, τα SA, παρασυρμένα από τον ίδιο τους τον εθνικιστικό πυρετό, οδηγούνται σε προβοκατορικές ενέργειες. Αρχίζουν να επιτίθενται ενάντια σε ξένους διπλωμάτες στο δρόμο, να τους συλλαμβάνουν κλπ.<br />
Στις 7 Ιούνη 1934, τα SA παίρνουν «άδεια» για όλο τον Ιούλη και ο Ernst Röhm αποσύρεται για την ίδια περίοδο στη λουτρόπολη της Άνω Βαυαρίας Bad Wiessee<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftn2" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[2]</a>. Εκεί θα εξοντωθούν όλοι στις 28 Ιούνη αρχίζοντας από τον Röhm. Η εκκαθάριση των SA θα είναι το σύνθημα για μια εκτεταμένη και αιματηρή εκκαθάριση λογαριασμών σε όλο το Ράιχ. Καταρχήν, στο Βερολίνο, όπου εκτελούνται οι συνεργάτες του Αντικαγκελαρίου von Papen, που μένει ανενόχλητος.<br />
Ανάμεσα στους νεκρούς είναι ό Edgar Jung, συγγραφέας του λόγου του von Papen της 17<sup>ης</sup> Ιούνη 1934, ό Gustav von Kahr, που ο Χίτλερ εκδικείται για την αποτυχία του πραξικοπήματος του 1923; ο προκάτοχος του Χίτλερ στο αξίωμα του Καγκελαρίου στρατηγός Kurt von Schleicher και η γυναίκα του καθώς και ο συνεργάτης του στρατηγός Kurt von Bredow. Η Gestapo συλλαμβάνει και δολοφονεί στο Βερολίνο και τον Gregor Stasser ηγέτη του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος; που είχε παραιτηθεί το Δεκέμβρη του 1932<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftn3" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[3]</a>.<br />
Ο συνολικός αριθμός των νεκρών υπολογίζεται σε 1.076. Εδώ πρέπει να δούμε ότι οι νεκροί είναι «μόνο» τόσοι, γιατί η επιθυμία της Reichswehr είναι σαφής: τα SA πρέπει να αποκεφαλισθούν; αλλά κάθε υπερβολική φθορά πρέπει να αποφευχθεί. Η συνολική δύναμη των SA είναι 2:900.000 άτομα και ή στρατιωτική τους εκπαίδευση τα έκανε απαραίτητα για το μελλοντικό στρατό που ετοιμάζεται.<br />
Η μονοπωλιακή αστική τάξη έβγαλε ένα αναστεναγμό ανακούφισης. Στις 5 Ιούλη 1934, η Deutsche Bergwerkszeitung, όργανο των ιδιοκτητών ορυχείων, έκανε λόγο για μια κλίκα φιλόδοξων που ήθελαν να αρχίσουν νέα πάλη για την εξουσία και εξέφρασε τη χαρά της για «τη γρήγορη επέμβασης της 30<sup>ης</sup> Ιούνη που μας έσωσε από αυτό τον κίνδυνο».<br />
Αντίθετα, ανέβηκε πολύ ο ρόλος των SS (Schutzstaffeln). Αυτή ή σχετικά ολιγάριθμη ομάδα, κυρίως αρμοδιότητας σωματοφυλακής, δεν θα πάψει να ανεβαίνει και να καταλαμβάνει όλο και καινούργιες εξουσίες. Αυτό οδήγησε αναπόφευκτα στην ενίσχυση της θέσης του Heinrich Himmler. Ο διοικητής της ομάδας των SS που πήρε μέρος στη σφαγή του Μονάχου), ό SS Gruppenführer Sepp Dietrich,<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftn4" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[4]</a> ως τότε αρχηγός της προσωπικής σωματοφυλακής του Χίτλερ, πήρε βαθμό στρατηγού. Όλες αυτές οι αλλαγές επισημοποιήθηκαν με το διάταγμα της 20<sup>ης</sup> Ιούλη 1934, όπου αναφέρονται «οι μεγάλες προσφορές των SS, ιδιαίτερα σε σχέση με τα γεγονότα της 30<sup>ης</sup> Ιούνη».<br />
Ένα μήνα μετά τη δολοφονία των ηγετών των SA, ή χιτλερική δικτατορία ολοκληρώνεται: Στις 2 Αυγούστου 1934, πεθαίνει ο Πρόεδρος Paul Von Hindenburg. Ένας νέος νόμος — που, παραδόξως, έχει ημερομηνία 1<sup>η</sup> Αυγούστου 1934- ορίζει ότι «τα καθήκοντα του προέδρου του Ράιχ στο εξής ενώνονται με τα καθήκοντα του καγκελάριου. Συνεπώς, οι εξουσίες του προέδρου του Ράιχ περνούν στον Führer και καγκελάριο Αδόλφο Χίτλερ». Ο von Blomberg δεν χάνει καιρό. Την ίδια ημέρα αναγγέλλει ότι ό στρατός ορκίζεται πιστή στον Αδόλφο Χίτλερ προσωπικά<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftn5" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[5]</a> και, μάλιστα, όχι μόνο πίστη αλλά και άνευ όρων υπακοή, Η χιτλερική μονοκρατορία είναι πια γεγονός τετελεσμένο.<br />
<div align="center">
<strong><span style="text-decoration: underline;">Η ΤΑΞΙΚΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ </span></strong><strong><span style="text-decoration: underline;">NSDAP</span></strong><strong></strong></div>
<strong></strong>Η δραματική σύγκρουση της 30 Ιούνη 1934 ήταν, κατά τη γνώμη μας, μια γραφική παράσταση της σχετικής αυτονομίας της πολιτικής απέναντι στα οικονομικά συμφέροντα που υπηρετεί. Από την άλλη μεριά, σαν να ήθελε να υπογραμμίσει τη βαθιά αντιφατικότητα του φαινομένου, το ιστορικό αυτό γεγονός έδειξε ότι τα συμφέροντα αυτά χρειάζονται αυτή τη σχετική αυτονομία σαν στοιχείο της άσκησης της εξουσίας ειδικά και της πολιτικής τους γενικότερα, σαν «συμπυκνωμένης», αλλά όχι απλής και άμεσης έκφρασης της οικονομίας.<br />
Το «Εθνικό Σοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα» (National Sozialistische Deutsche Arbeiter Partei = NSDAP) ήταν πάντα και έμεινε ως το τέλος το κόμμα που εξυπηρέτησε κατά τον πιο τέλειο; ως τώρα, τρόπο τα συμφέροντα της μεγάλης αστικής τάξης, των κορυφών του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Τέτοιο ήταν και πριν το 1933, και μετά, τέτοιο έμεινε και ως τις 9 Μάη 1945.<br />
Αυτό φαίνεται καθαρά από το δείκτη εκείνο που ενδιέφερε πιο πολύ το μονοπωλιακό κεφάλαιο: την πορεία των κερδών, Κάι δεν μπορεί κανείς να μην παραδεχτεί ότι ή Κυβέρνηση του NSDAP εξασφάλισε συνθήκες εξαιρετικής σε έκταση και βάθος συσσώρευσης κερδών, Η πορεία των τελευταίων υπήρξε πράγματι θεαματική, όπως δείχνει ό παρακάτω πινάκας:<br />
<img border="0" src="http://ergatikosagwnas.gr/EA/images/stories/xitlerkerdi.png" style="border-bottom-color: rgb(255, 255, 183); border-bottom-style: solid; border-bottom-width: 1px; border-left-color: rgb(255, 255, 183); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; border-right-color: rgb(255, 255, 183); border-right-style: solid; border-right-width: 1px; border-top-color: rgb(255, 255, 183); border-top-style: solid; border-top-width: 1px; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; margin-right: 1em; margin-top: 1em;" /><br />
Η ναζιστική 12ετία υπήρξε περίοδος ταχύτατης ανόδου των κερδών και των περιουσιών των μεγιστάνων, όπως μαρτυρούν όλα, χωρίς εξαίρεση, τα στοιχεία: Οι κρατικομονοπωλιακές μέθοδοι που τελειοποίησε ή εγκαινίασε το «1000χρονο Ράιχ») δεν ήταν τίποτε άλλο από μια παραχώρηση — συχνά-, με φανερά σκανδαλώδη τρόπο— όλης της γερμανικής οικονομίας σε μια χούφτα μεγάλων επιχειρήσεων. Αυτές οι επιχειρήσεις «τσέπωσαν» τα κολοσσιαία κέρδη της στρατιωτικοποίησης και της δουλικής εκμετάλλευσης των ξένων, ιδιαιτέρα «Ανατολικών» εργατών, αλλά και της λεηλασίας όλης της Ευρώπης. Αυτή η μυθικών διαστάσεων συσσώρευση — που εμφάνισε και χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά της περιόδου της πρωταρχικής συσσώρευσης του κεφαλαίου — εξηγεί σε μεγάλο βαθμό και την εντυπωσιακή ανάκαμψη της οδ Γερμανίας μετά το 1945.<br />
Η συντριβή κάθε οργάνωσης των εργαζομένων έκανε τη δράση του NSDAP «θαυματουργή» και στον πολιτικό τομέα. Στη διάρκεια της εξουσίας του, οι εργαζόμενοι δεν διαμαρτυρήθηκαν καθόλου ή σχεδόν καθόλου. Η ένταση της εκμετάλλευσης, μόνος τρόπος δημιουργίας και ενίσχυσης του τεράστιου πολιτικοβιομηχανικού συγκροτήματος μιας ιμπεριαλιστικής δύναμης χωρίς αποικίες, «πέρασε» ανεμπόδιστα, Αρκετά πριν από τον πόλεμο, η ελεύθερη εκλογή θέσης εργασίας είχε καταργηθεί. Σε ορισμένες κρατικές επιχειρήσεις όπως ή «Οργάνωση Todt» (Organisation Τodt - ΟΤ), είχαν επιβληθεί όχι μόνο στρατιωτικοί κανονισμοί, άλλα και στρατιωτικές στολές.<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftn6" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[6]</a><sup> </sup>Τα πολιτικά κέρδη του κεφαλαίου ήταν και μακροπρόθεσμα. Καταρχήν, ο πόλεμος δεν φαίνεται να προκάλεσε σχεδόν καμιά κίνηση διαμαρτυρίας ή και απλής δυσαρέσκειας. Ένα δείγμα μας δίνει έκθεση του «Γερμανικού Μετώπου Εργασίας» (Deutsche Arbeitsfront - DAF), οργάνωσης που ήταν αρμόδια για την οργάνωση του εργατικού δυναμικού και την κίνηση του, του τέλους του 1942: «Το 1917, χάθηκαν σε πολιτικές απεργίες περίπου 2.000.000 εργατοημέρες. Το 1918, ήταν 5.000.000 εργατοημέρες. Στο πολεμικό έτος 1942, κερδίθηκαν αμέτρητα εκατομμύρια προσθέτων εργατοημερών, χωρίς να υπολογίσουμε την εργασιακή απόδοση εκατομμυρίων επιστρατευμένων ξένων εργατών» (η έμφαση δική μας).<br />
Και όλα αυτά, χωρίς να υπολογίσουμε ένα άλλο πολιτικό κέρδος πολύ μεγάλης, όπως αποδείχτηκε, σημασίας: την σχεδόν ολοκληρωτική εξόντωση όλων των επαναστατικών στοιχείων και την απώλεια σχεδόν κάθε επιρροής τους.<br />
Ποτέ πριν από την εγκαθίδρυση του Γ' Ράιχ οι μεγάλοι καπιταλιστές της Γερμανίας ή οι άμεσοι άνθρωποι τους δεν συμμετείχαν τόσο άμεσα στη διεύθυνση της οικονομίας, και αυτό παρά το γεγονός ότι στη Γερμανία οι σχέσεις κράτους-μεγάλου κεφαλαίου ήταν πάντα πολύ στενές. Κάτι περισσότερο: ο Χίτλερ δεν το είχε σε τίποτε να αλλάξει τους στρατηγούς του με τη μεγαλύτερη ευκολία για παραπτώματα πολλές φορές φανταστικά ή συνήθως χωρίς να φταίνε. Αντίθετα, στις κορυφές των οικονομικών-διαχειριστικών υπηρεσιών της χιτλερικής Γερμανίας βλέπει κανείς πάντα αναδιανομή των ίδιων προσώπων: γενικών μετόχων, γενικών διευθυντών ή έμπιστων στελεχών των γιγάντων του χρηματιστηρίου<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftn7" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[7]</a>. Και κάτι ακόμη πιο ενδιαφέρον: Οι στρατηγοί του Χίτλερ ήταν —ή έγιναν— διάσημοι. Ποιος, όμως ξέρει τον Albert Pieg της SIEMENS ή τον Wilhelm Zangen της MANNESMAN; Αυτοί δεν άφησαν απομνημονεύματα. Η διακριτικότητα ήταν, άλλωστε, αυτό που τους ενδιέφερε περισσότερο.<br />
Εδώ πρέπει να προστεθεί ότι η πολιτική εξουσία του NSDAP βοήθησε πολύ όχι μόνο τους καπιταλιστές ενάντια στους εργαζόμενους, αλλά και τους πολύ μεγάλους καπιταλιστές ενάντια σε όλους τους υπολοίπους. Η συγκεντροποίηση, που το κράτος ενθαρρύνει ή και επιβάλλει, παίρνει πρωτοφανείς διαστάσεις: Το μέσο κεφάλαιο των μετοχικών εταιριών περνά από 2.300.000 (1932) σε 5.500.000 μάρκα (1943). Ο νόμος της 7ης Μάρτη 1939 φτάνει ως την κατάργηση των επιχειρήσεων που δεν έφταναν ένα ορισμένο minimum τζίρου, υποχρεώνοντας τους πρώην ιδιοκτήτες τους να γίνουν εργαζόμενοι στη μεγάλη βιομηχανία. Στην περίοδο 1933-1939, ο αριθμός των επιχειρηματιών και των οικογενειών τους πέφτει από 11.247.000 σε 9.612.00 (-4,54%) και το ποσοστό τους στον πληθυσμό από 19,8% σε 16,2%.<br />
<div style="text-align: center;">
* * *</div>
Αλλά, τότε προβάλλει εξίσου αβίαστα και το ερώτημα: Αν το NSDAP έδειξε τέτοια συγκινητική φροντίδα για τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, πώς εξηγείται τότε η ύπαρξη μέσα στα SA. την πρώτη και σπουδαιότερη οργάνωση του ενός ισχυρού ρεύματος που προβάλλει αιτήματα ασυμβίβαστα με τα συμφέροντα και τις βλέψεις των «Μαικηνών» του; Άλλωστε, αυτά τα αιτήματα δεν ήταν τυχαία: Είχαν αναπτυχθεί και διακηρυχθεί επανειλημμένα από την ίδια την ηγεσία του NSDAP και τον Α. Χίτλερ προσωπικά.<br />
Κατά τη γνώμη μας. η απάντηση βρίσκεται μέσα στην ίδια την αντιφατική φύση των κομμάτων, πολιτικών οργανισμών που εξυπηρετούν οικονομικά συμφέροντα αλλά δεν ταυτίζονται μαζί τους και που τα εξυπηρετούν με το δικό τους. πολιτικό τρόπο.<br />
Σαν πολιτικό κόμμα, το NSDAP ήταν από την αρχή φορέας μιας τέτοιας αντίφασης. Η πολιτική και η ιδεολογία του εξυπηρετούσαν από την αρχή τα συμφέροντα του μονοπωλιακού κεφαλαίου, όπως άλλωστε έδειξε, από το 1920 κιόλας, το ιταλικό παράδειγμα. Έτσι εξηγείται και η ανοχή των αρχών απέναντι στις βιαιοπραγίες του που αντιμετωπίζονται σαν νεανικές τρέλες και, καμιά φορά. τιμωρούνται «πατρικά». Για την απόπειρα πραξικοπήματος του 1923. ο Χίτλερ θα τιμωρηθεί ουσιαστικά με 6 μήνες φυλακή και αυτό ύστερα από μια δίκη σκανδαλώδους επιείκειας!<br />
Στη Γερμανία, αμέσως μετά τον πόλεμο, δημιουργήθηκαν μια σειρά αντεργατικών ενώσεων που αποτελούνταν από απόστρατους αξιωματικούς, τυχοδιώκτες και μπράβους. Τέτοιες οργανώσεις ήταν και τα «εθελοντικά σώματα» (Freikorps) που βοήθησαν στη συντριβή της Γερμανικής Επανάστασης. Η «αποστολή» τους ήταν να ασκούν τρομοκρατική δράση ενάντια σε εργάτες και αγρότες. Οι ενώσεις αυτές ήταν οι ένοχοι για όλες τις δολοφονίες αριστερών πολιτικών· από το 1919 ως το 1923. To NSDAP, που στην αρχή ήταν μια απ' αυτές τις πολυάριθμες ενώσεις, κατέληξε να απορροφήσει όλες τις άλλες αντεργατικές συμμορίες.<br />
Από το 1924 ως το 1929 τα μονοπώλια ενίσχυαν οικονομικά τις ναζιστικές συμμορίες τόσο όσο χρειάζονταν για να μην εξαφανιστούν<sup>.</sup> μετά όμως από το 1930 το NSDAP πλευρίζεται από το μεγάλο κεφάλαιο ευρύτερα, και όχι πια απλώς σαν μια πληρωμένη συμμορία για «χοντροδουλειές».<br />
Ο Χίτλερ γίνεται δεκτός στα πιο αποκλειστικά άντρα των βιομηχάνων (παράδειγμα, η κλασική «συνεστίαση» στη λέσχη του Düsseldorf της 26ης Γενάρη 1932), τα μονοπώλια του εξασφαλίζουν τη δυνατότητα να πηγαίνει από πόλη σε πόλη με αεροπλάνο στη διάρκεια των προεκλογικών εκστρατειών — πράγμα πολύ δύσκολο ακόμη τότε— του δίνουν εκατομμύρια κλπ.<br />
Όμως, το NSDAP είναι ακριβώς αυτό που λέει η ονομασία του, δηλ. ένα πολιτικό κόμμα, και όχι ένας απλός εκτελεστικός μηχανισμός του μεγάλου κεφαλαίου, όπως θα ήταν πχ, μια νομική ή λογιστική εταιρία. Έρχεται σε επαφή και σύνδεση με μάζες, από τη φύση τους διαφορετικές από τα συμφέροντα που το NSDAP εκφράζει, και, έτσι, διαφοροποιείται και αυτό. Το ίδιο το όνομα του κόμματος είναι χαρακτηριστικό. Εθνικό Σοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα. Η μαζική βάση του NSDAP είναι κυρίως μικροαστική και, κατά πιο δεύτερο λόγο, μεσοαστική.<br />
Μια στατιστική της 1<sup>ης</sup> Γενάρη 1935 μας δίνει μία εικόνα:<br />
— Το 7,3% όλου του «επαγγελματικά απασχολούμενου πληθυσμού» του Ράιχ ανήκει στο NSDAP. Απ' αυτό βλέπουμε ότι το NSDAP ήταν ένα τεράστιο κόμμα.<br />
—Στο NSDAP ανήκε το 20% των δημοσίων υπαλλήλων (Beamten), ενώ στους δασκάλους και καθηγητές το ποσοστό έφτανε το 30%.<br />
— Στο NSDAP ανήκει το 15% των «αυτοαπασχολουμένων».<br />
— Στο NSDAP ανήκει το 12% των «μη δημοσίων» υπαλλήλων (Angestellten).<br />
— Το ποσοστό των βιομηχανικών εργατών που είναι μέλη του NSDAP είναι γύρω στο 5% του συνόλου των βιομηχανικών εργατών. Γενικά, λίγοι εργάτες έγιναν μέλη του NSDAP, παρά το όνομα του. Πριν το 1933, το NSDAP ούτε κατόρθωσε, αλλά ούτε έδειξε μεγάλη συνέπεια στην προσπάθεια να δημιουργήσει χωριστή οργάνωση εργατών<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftn8" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[8]</a>. Πολλοί επιφανείς ηγέτες του NSDAP δυσπιστούσαν απέναντι τους. Η «Εθνικοσοσιαλιστική Οργάνωση των Εργοστασίων» (Nazional - Sozialistische Betriebszellenorganisation - NSBO) είχε πάντα, ακόμη και μετά το 1933, ελάχιστα μέλη. Το 1935, διαγράφτηκε από τον κατάλογο των εθνικοσοσιαλιστικών οργανώσεων. Ο ίδιος ο Χίτλερ «υπέδειξε» στο Συνέδριο του NSDAP του 1937 να μην παρελάσουν χωριστές ομάδες εργατών. Αυτό δείχνει καθαρά ότι δεν ήθελε τη χωριστή παρουσία των εργατών γιατί αυτό θύμιζε την ταξική πάλη ή, έστω, την ταξική «απόσταση». Σαν γνήσιο κόμμα της αστικής τάξης, το NSDAP δεν μπορούσε να υποφέρει τη θέα των χωριστά οργανωμένων εργατών ούτε μέσα στα ίδια του τα πλαίσια.<br />
— Το ποσοστό των αγροτών που ανήκε στο NSDAP ήταν ασήμαντο, πράγμα που εξηγείται από το ότι η συμμετοχή των αγροτών στα κόμματα ήταν πάντα στη Γερμανία πολύ μικρή<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftn9" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[9]</a>.<br />
Η έκθεση δεν αναφέρει στοιχεία για το βάρος των εκπροσώπων της μεγαλοαστικής τάξης μέσα στο NSDAP και αντίστροφα. Ξέρουμε όμως ότι πάρα πολλοί απ' αυτούς ήταν μέλη του. Αναμφίβολα, λόγω του πολύ μικρού τους αριθμού γενικά, ο σχετικός αριθμός τους στο NSDAP θα ήταν πολύ μικρός· το «ειδικό βάρος» του, όμως, ήταν τεράστιο.<br />
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι το βασικό μαζικό στήριγμα του NSDAP ήταν — από άποψη οργανωμένης μαζικής βάσης, αλλά και εκλογικής βάσης — τα μεσαία στρώματα, ιδιαίτερα αυτά της πόλης. Αυτό χρησιμοποιήθηκε για να «ξαναγραφτεί», δηλ. να παραποιηθεί η ιστορία. Στη σειρά των άρθρων, μελετών κλπ, που γράφτηκαν στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 50 χρόνων από την άνοδο στην εξουσία του NSDAP, προβλήθηκε συχνά το επιχείρημα: Αφού μέσα στο NSDAP βρίσκονταν κυρίως μεσαία στρώματα, το NSDAP ήταν το κόμμα των μεσαίων στρωμάτων έτσι «βγαίνουν λάδι» τα μονοπώλια. Οι τοποθετήσεις αυτές «ξεχνούν» τη βασική ιστορική αποστολή του NSDAP: να συνδέσει τις μάζες με την πολιτική και την άσκηση της πολιτικής του μεγάλου κεφαλαίου. Πράγμα που το NSDAP πέτυχε λαμπρά<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftn10" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[10]</a>.<br />
Για να το πετύχει, όμως, αυτό έπρεπε να γίνει αυτό ακριβώς που έγινε: ένας πολιτικός οργανισμός της αστικής τάξης, κατά συνέπεια ένας οργανισμός βαθιά αντιφατικός, που θα ήταν σε θέση να εκφράζει με ένα μαζικό τρόπο την πολιτική των μεγιστάνων. Ο ίδιος ο χαρακτήρας του επέβαλε την αντιφατικότητα του.<br />
Εδώ, όμως, πρέπει να δούμε και την άλλη πλευρά: Η αντιφατικότητα του NSDAP δεν σημαίνει συνύπαρξη στο εσωτερικό του αντιπάλων ισοτίμων παραγόντων. Σημαίνει αντανάκλαση στο εσωτερικό των πραγματικών ταξικών αντιθέσεων, αλλά κάτω από την κυριαρχία ενός από τους πόλους, στη συγκεκριμένη περίπτωση του μεγάλου κεφαλαίου, ο οποίος προσδιορίζει τον πραγματικό ταξικό χαρακτήρα του Κόμματος. Η κυριαρχία αυτή εκφράζεται πολιτικοϊδεολογικά και «ψυχολογικά». Πράγμα που σημαίνει ότι η δικτατορία της κυρίαρχης τάξης υπάρχει και μέσα στο κόμμα ή στα κόμματα της.<br />
Η πορεία των πραγμάτων δείχνει ακριβώς αυτό: Ότι τα διάφορα στοιχεία του NSDAP, διαφορετικά και — ως ένα βαθμό — αντίθετα μεταξύ τους, βαδίζουν μαζί και μαθαίνουν βαθμιαία να προσαρμόζονται μεταξύ τους. Το ένα δεν μπορεί να κάνει χωρίς το άλλο.<br />
Η προσαρμογή, όμως, δεν γίνεται ισότιμα. Σε τελευταία ανάλυση, δεν είναι, ίσως, ούτε καν αμοιβαία. Στην πραγματικότητα, η μικροαστική μάζα προσαρμόζεται στις απαιτήσεις της πολιτικής της μεγαλοαστικής τάξης. Το ότι η τελευταία βαραίνει ασύγκριτα περισσότερο, το έδειξε στο μοιραίο εκείνο χειμώνα του 1932-33. To NSDAP, ύστερα από την πρώτη του εκλογική ήττα στις 6 Νοέμβρη 1932 και τις δημοτικές εκλογές της Θουριγγίας το Δεκέμβρη, βρίσκεται σε κατάσταση βαθιάς κρίσης και απειλείται — όπως λέει ο ίδιος Α. Χίτλερ — με «διάλυση». Κι όμως, λίγες μόνο μέρες μετά, στις 30 Γενάρη 1933, το ηττημένο κόμμα έγινε κυβέρνηση. Εκείνο που δεν μπορούσαν να κάνουν τα εκατομμύρια των οπαδών του το έκανε μία συνεννόηση μερικών ανθρώπων — αλλά τι ανθρώπων! — σε μία βίλλα της Κολωνίας. Αυτό πρέπει να έδειξε πολλά στα πιο διορατικά στοιχεία της ηγεσίας του NSDAP, που ανάμεσα τους περιλαμβανόταν και ο Α. Χίτλερ.<br />
Άλλωστε, η πληρέστερη απόδειξη είναι η ίδια η τελική απόφαση του Α. Χίτλερ να συνταχθεί με την Reichswehr και την μεγαλοαστική τάξη ενάντια στα SA και στον Röhm, ο οποίος ήταν φίλος του από το 1920 και ήταν ο μόνος συνεργάτης του στον οποίο μιλούσε στον ενικό<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftn11" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[11]</a> Στο βαθμό που ταλαντεύεται, προσπαθεί να επιτύχει ένα συμβιβασμό μεταξύ τους. Ποτέ, όμως, δεν θα προσπαθήσει, και από πουθενά δεν βγαίνει ότι το σκέφτηκε καν, να θυσιάσει την Reichswehr στον Röhm.<br />
Η ουσιαστική πρωτοκαθεδρία της μεγαλοαστικής τάξης φαίνεται και πριν από το 1933. Μετά το 1930, το NSDAP είναι ένα μαζικό κόμμα. Στα ταμεία του αρχίζουν και συρρέουν εκατομμύρια. Η κομματική κορυφή προσεγγίζει το μεγάλο κεφάλαιο. Δεν έλειψαν και εκείνοι που κατήγγειλαν από μέσα αυτά τα γεγονότα καθώς και περιπτώσεις σκανδαλώδους χρηματισμού, διαφθοράς κλπ. Κι όμως, οι μάζες των μικροαστών δεν είδαν καμιά ασυμβίβαστη αντίθεση ανάμεσα σ' αυτά και τη βίαιη αντικαπιταλιστική φρασεολογία του Κόμματος<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftn12" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[12]</a>.<br />
Χαρακτηριστική είναι η εξέλιξη των ηγετών του NSDAP. Αυτοί που πέρασαν στην «αθανασία» είναι αυτοί που πέρασαν και στην αστική τάξη.<br />
Ο Hermann Göring π.χ., έγινε ο κλασσικός εκπρόσωπος του ναζιστικού γραφειοκρατικού κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού και έφτασε να έχει «στο όνομα του» ένα ολόκληρο κρατικό μονοπώλιο. Η ειδική του θέση στο σύστημα του γερμανικού ιμπεριαλισμού εξηγεί την παθολογική του τάση προς την άμεση ληστεία. Σ’ αυτόν ανήκει η «αθάνατη» φράση προς τους υπαλλήλους του Ράιχ στα κατεχόμενα εδάφη, στις 6/8/1942: «Εννοώ απλά και καθαρά ληστεία και όχι μισές δουλειές!».<br />
Την ίδια έντονη τάση έλλειψης σαφούς διαχωρισμού ανάμεσα στο δικό του χρήμα και το ξένο είχε και ο άλλοτε τόσο βίαιος στις αντικαπιταλιστικές του διακηρύξεις Joseph Goebbels<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftn13" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[13]</a>.<br />
Στην πραγματικότητα, το κομμάτι αυτό της ηγεσίας του NSDAP εξελίσσεται –στο βαθμό, βέβαια, που δεν είχε ήδη εξελιχθεί- σε ομάδα αστών επαγγελματιών πολιτικών ειδικού είδους ή, έστω, ειδικής «τεχνικής». Υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου και θεωρεί πολύ φυσικό να επωφελείται απ’ αυτό.<br />
Εδώ αξίζει να σταθούμε και σε ένα άλλο σημείο: Όπως είδαμε, μετά τις 30 Ιούνη 1934, τα SS είχαν μια λαμπρή καριέρα. Και με τέτοια λαμπρή καριέρα, τι άλλο να έκαναν; Έγιναν επιχειρηματίες.<br />
Τα SS εμπορεύονταν κάτι που τα μονοπώλια χρειάζονταν επιτακτικά στη διάρκεια, ιδιαίτερα, του πολέμου: εργατική δύναμη. Κοντά σε όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανεγέρθηκαν εργοστάσια παραγωγής πολεμικών ειδών και τα SS «νοίκιαζαν» το εργατικό δυναμικό, στέλνοντας εκεί κρατούμενους επί πληρωμή.<br />
Ας αντέξουμε για λίγο το απωθητικό θέαμα αυτή της επιχειρηματικής δραστηριότητας, πραγματικά ακραίου δείγματος στρατιωτικογραφειοκρατικού κρατικού μονοπωλιακού καπιταλισμού. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε την άψογη οργάνωση της στατιστικής και, προπάντων, της λογιστικής παρακολούθησης. Κατά κανόνα, η «ταρίφα» ήταν 6 μάρκα την ημέρα για έναν ειδικευμένο εργάτη και 4 για ένα βοηθητικό. Στο στρατόπεδο του Dachau τα κέρδη ήταν 2.000.000 μάρκα το μήνα. Τα συνολικά κέρδη μιας περιόδου 21 μηνών από την ενοικίαση όλων των αρρένων κρατουμένων του <em>Buchenwald ήταν 84.877.929,31 μάρκα δηλ. 4.041.806,1 μάρκα το μήνα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ειδικών υπηρεσιών των </em>SS, το μέσο κέρδος από ένα κρατούμενο –με μέσο όρο ζωής 9 μηνών- ήταν 1631 μάρκα.<br />
Πίσω απ’ αυτούς τους υπολογισμούς, πρέπει να δούμε το γεγονός ότι από τα 14.000.000 άτομα που μεταφέρθηκαν στην Γερμανία από όλη την κατεχόμενη Ευρώπη από τότε που ο<em>Gauleiter της Θουριγγίας </em><em>Fritz</em><em> </em><em>Sauckel</em><em> ανέλαβε τη θέση του «Γενικού Πληρεξουσίου Κινητοποίησης Εργατικού Δυναμικού» (21 Μάρτη 1942), τα 7.000.000 πέθαναν.</em><br />
<em>Η «σύμφυση» </em>SS – μεγαλοαστικής τάξης γίνεται όλο και πιο στενή. Να τι γράφει, στις 12 Απρίλη 1941, ο O. Ambros, διευθυντής του υποκαταστήματος του τραστ I. G. Farben στο Ludwigshafen, σε επιστολή του προς τους διευθυντές του τραστ στη Φρανκφούρτη Ter Meer και Straus:<br />
«Στις 7 Απρίλη έγινε στο Kattowitz η καταστατική ιδρυτική συνέλευση. Διάφορες αντιδράσεις των μικροχαρτογιακάδων ξεπεράστηκαν γρήγορα. Ο Dr. Eckel συμπεριφέρθηκε πολύ καλά και η καινούρια μας φιλία με τα SS δίνει εξαιρετικά αποτελέσματα».<br />
<div style="text-align: center;">
* * *</div>
Με βάση όλα τα παραπάνω πρέπει κανείς να δει και ένα άλλο παράλληλο φαινόμενο: την ύπαρξη δυο ομάδων χαρακτηριστικών των κομμάτων τις οποίες, μη έχοντας άλλη πιο δόκιμη ονομασία, θα ονομάσουμε <em>ομάδα ουσιωδών χαρακτηριστικών</em> και<em> ομάδα μη ουσιωδών χαρακτηριστικών</em>.<br />
Ουσιώδη είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα που καθορίζουν την πραγματική ουσία του κόμματος, την πραγματική του, ας πούμε, «ψυχή». Καθορίζουν δηλ. τον πραγματικό του ρόλο και την πραγματική του στάση, πέρα από τις αναπόφευκτες αντιφάσεις της ζωής; Τις απότομες αλλαγές, τις διαφορές των προσώπων ή ακόμη και τις τακτικές προσαρμογές. Είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα, που πηγάζουν από την ίδια την τάξη, της οποίας το κόμμα εκφράζει τα συμφέροντα.<br />
Στην περίπτωση του NSDAP και των οργανώσεων που δημιούργησε τα ουσιώδη χαρακτηριστικά ήταν:<br />
α. Ο <em>φασιστικός εθνικισμός ρατσιστικού τύπου</em>. Η εθνικιστική μυθολογία χρησίμευε για τη νοητική δημιουργία της «λαϊκής κοινότητας», δηλ. μιας εθνικά και πολιτιστικά ομοιογενούς κοινωνίας όπου δεν υπάρχουν ταξικές αντιθέσεις. Η μη ύπαρξη ταξικών αντιθέσεων, δεν σημαίνει καθόλου <em>κατάργηση των τάξεων</em>. Σημαίνει, αντίθετα, <em>αποδοχή της διαφορετικής ταξικής τοποθέτησης</em>. Στη ναζιστική «λαϊκή κοινότητα» όλοι έχουν «ίση» θέση, απλώς η θέση τους «διαφέρει». Στην ουσία πρόκειται για μια κοινωνία αυστηρά ιεραρχημένη και πειθαρχημένη στην υπηρεσία του μονοπωλιακού κεφαλαίου<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftn14" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[14]</a>.<br />
Πολύ ενδιαφέρουσα, κατά τη γνώμη μας, είναι μια άποψη που εξέφρασε γι’ αυτό το θέμα ο ίδιος ο Α. Χίτλερ:<br />
«Πρέπει, λοιπόν, να προβλέψουμε τα πλαίσια μέσα στα οποία θα μπει ολόκληρη η ζωή κάθε ατόμου. Αυτό σημαίνει σοσιαλισμός και όχι η οργάνωση δευτερευόντων πραγμάτων, όπως το πρόβλημα της ατομικής ιδιοκτησίας ή των μέσων παραγωγής»<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftn15" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[15]</a>. <sup>.</sup><br />
β. Ο αντικομμουνισμός και ο αντιμπολσεβικισμός. Στις γραμμές του NSDAP κυριαρχεί από την αρχή ως το τέλος ένας φανατικός, μέχρι αρρωστημένου βαθμού, αντικομμουνισμός. Ο αντικομμουνισμός αυτός φτάνει ως το σημείο της ήρεμης αντιμετώπισης του κομμουνισμού — με την εξής έννοια: γιατί να λογοφέρει κανείς με ένα εχθρό apriori καταδικασμένο; Στη διάρκεια της δημοκρατίας της Βαϊμάρης η αντικομμουνιστική μανία παίρνει μια ιδιόμορφη αλλά χαρακτηριστική έκφραση: συχνά, οι κομμουνιστές κατηγορούνται ότι δεν είναι αρκετά αδιάλλακτοι, ότι έχουν «ξεπουληθεί στο μεγάλο κεφάλαιο» κλπ.!<br />
Ο μανιακός αντικομμουνισμός του NSDAP εκφράζει, φυσικά, τον πανικό της αστικής τάξης. Το ότι, όμως, γίνεται λόγος κυρίως για «μπολσεβικισμό» και όχι για «κομμουνισμό» δεν είναι τυχαίο. Αποτελεί προσπάθεια «ιδεολογικοποίησης» δυο ζωτικής σημασίας σχεδίων της αστικής τάξης:<br />
- Κατάληψη της ΕΣΣΔ και αξιοποίηση της.<br />
- Εξόντωση του σοσιαλισμού σαν κρατικής οντότητας και σταθεροποίηση του ιμπεριαλισμού κάτω από γερμανική ηγεσία.<br />
γ. Η έμμονη ιδέα του κινδύνου της επανάστασης και της ανάγκης να προληφθεί ή να καταπνιγεί. Οι ηγέτες του NSDAP δεν δίσταζαν να κάνουν επαναστατικά κηρύγματα και να αποκαλούν την κατάληψη της εξουσίας από τους ίδιους «Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση». Στην πραγματικότητα, όμως. ο αντιεπαναστατισμός κυριαρχούσε στις γραμμές τους μέχρι του σημείου της έμμονης ιδέας.<br />
Καταρχήν, από την πρώτη στιγμή της ύπαρξης του. το NSDAP στρέφεται ακράτητο ενάντια στους «εγκληματίες του Νοέμβρη», εννοώντας του Νοέμβρη του 1918. Το σχήμα ήταν το εξής: «Οι εγκληματίες» αυτοί ξεσηκώθηκαν, το Νοέμβρη του 1918, καταστρέφοντας το εσωτερικό μέτωπο και καταδικάζοντας το στρατό στην ήττα. Έτσι, απαλλάσσεται και από κάθε ευθύνη και ο στρατός και δημιουργείται και ο περίφημος «θρύλος του πισώπλατου χτυπήματος με το εγχειρίδιο» (Dolchstosslegende). Φυσικά, η άποψη αυτή δείχνει ότι οι οπαδοί της, από άγνοια ή συμφέρον, χειρίζονται πολύ «ελεύθερα» την ιστορική αλήθεια, αφού δεν βλέπουν ότι, το Νοέμβρη του 1918, η Γερμανία ήταν, ούτως ή άλλως, χαμένη και ότι η Επανάσταση του 1918 ήταν το αποτέλεσμα και όχι η αιτία της κατάρρευσης.<br />
Πάντως, οι ηγέτες του NSDAP ούτε μπορούσαν ούτε ήθελαν να τα καταλάβουν όλα αυτά. Εκείνο που τους ενδιέφερε ήταν να διακηρύττουν συνεχώς και σε όλους τους τόνους ότι κάτι τέτοιο δεν πρέπει να ξαναγίνει στη Γερμανία. Στα τέλη Ιούνη 1944. ενώ η στρατιωτική ήττα είναι πια φανερή σε κάθε αμερόληπτο παρατηρητή, ο ίδιος ο Α. Χίτλερ, μιλώντας σε ομάδα βιομηχάνων και στρατηγών, αισθάνεται την ανάγκη να τους διαβεβαιώσει ότι «στη σημερινή Γερμανία δεν μπορεί να γίνει καμία επανάσταση». Ενδιαφέρον έχει να παρατηρηθεί ότι ο αντι-επαναστατισμός φαίνεται να αποτελεί το υπόβαθρο και άλλων ιδεών των ηγετών του NSDAP. όπως. π.χ. του αντισημιτισμού!. Η αντίληψη της έννοιας του «εβραιομπολσεβικισμού» δεν μας φαίνεται τυχαία. Και, άλλωστε, ο Heinrich Himmler τονίζει: «Η περιοχή του κόσμου που δεν έχει κανένα εβραίο είναι άτρωτη απέναντι σε κάθε επανάσταση».<br />
Ο αντι-επαναστατισμός του NSDAP ακολουθεί κατά πόδας τις διαθέσεις της μεγάλης αστικής τάξης, η οποία, όπως δείχνει καθαρά ο λόγος του Χίτλερ του Ιούνη 1944. φοβάται όχι τόσο την ήττα όσο την επανάσταση.<br />
Φυσικά, εδώ παραλείπουμε την εκτενή αναφορά σε μια σειρά ουσιώδη χαρακτηριστικά του NSDAP που βρίσκονται κάπως έξω από το άμεσο ενδιαφέρον του θέματος μας.<br />
— Ο πλήρης ανορθολογισμός, αντανάκλαση της προσπάθειας της αστικής τάξης να ξεφύγει από μια πραγματικότητα που της ξεφεύγει, του φόβου της απέναντι στο μαζικό κίνημα, καθώς και προσπάθεια «δικαιολόγησης» της ωμής βίας ενάντια στις μάζες.<br />
— Η λατρεία του αρχηγού, αντανάκλαση των βλέψεων της μεγαλοαστικής κορυφής για μια «ισχυρή εξουσία».<br />
— Το μίσος ενάντια στην εργατική τάξη σαν «προλεταριάτο», έκφραση του φόβου της μεγάλης αστικής τάξης απέναντι στο προλεταριάτο.<br />
Στα κόμματα υπάρχουν και τα μη ουσιώδη χαρακτηριστικά. Είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα που ανάγονται στη σφαίρα της «τεχνικής» της εξυπηρέτησης των «ουσιωδών».<br />
Στο NSDAP τέτοια χαρακτηριστικά είναι ιδιαίτερα η «σοσιαλιστική» και «εργατική» του εμφάνιση, που έφθασε ως και την ονομασία του. Αυτή η πλευρά του NSDAP δεν αντανακλούσε τον πραγματικό του χαρακτήρα και απλώς υπηρετούσε τα «ουσιώδη» χαρακτηριστικά του.<br />
Εδώ παρακαλούμε τον αναγνώστη να αποφύγει μία σοβαρή παρανόηση: η διάκριση ανάμεσα στα ουσιώδη και τα μη ουσιώδη χαρακτηριστικά που κάναμε παραπάνω, δεν σημαίνει καθόλου διαίρεση ανάμεσα σε αναγκαία και μη αναγκαία χαρακτηριστικά. Και αυτό γιατί και οι δυο ομάδες είναι αναγκαίες σε ένα αστικό κόμμα. Χωρίς τα μη ουσιώδη χαρακτηριστικά, τα ουσιώδη δεν μπορούν να βρουν την πολιτική τους ολοκλήρωση και εφαρμογή, άρα είναι άχρηστα.<br />
Αυτό το βλέπουμε και στο NSDAP, που διατηρεί και τις δύο ομάδες χαρακτηριστικών και μετά τις 30 Ιούνη 1934. Ανάμεσα στα αναρίθμητα παραδείγματα, παίρνουμε μία δήλωση του ίδιου του Α. Χίτλερ στο Reichstag τον Ιούλη του 1940, (δηλ. μετά την έναρξη του πολέμου):<br />
«Πρόθεση μου δεν ήταν ο πόλεμος, αλλά η δημιουργία ενός νέου κράτους, σοσιαλιστικού, που θα απολάμβανε τον πιο υψηλό πολιτισμό»<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftn16" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[16]</a>.<br />
<div style="text-align: center;">
* * *</div>
Κλείνοντας μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι η πολιτική του NSDAP αποτελεί ολοκλήρωση φαινομένων των οποίων αρχικά σημεία παρατήρησαν στην εποχή τους οι κλασικοί του επιστημονικού κομμουνισμού.<br />
Μερικά «παραδείγματα» συναντάμε στη 18<sup>η</sup> Brumaire. Ενδιαφέρον έχει επίσης μια παρατήρηση που κάνει ο Λένιν το 1920 γι' αυτούς που αποκαλεί «αντιδραστικούς επαναστάτες». Σαν παράδειγμα φέρνει τη στάση των μελών των «Μαύρων Εκατονταρχιών» το 1905, τα οποία, από τη μεριά κυνηγούσαν τους μπολσεβίκους και, από την άλλη, ζητούσαν τη δήμευση της γης των ευγενών<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftn17" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[17]</a>. Φυσικά, κάθε σύγκριση με τη Ρωσία μπορεί να γίνει μόνο mutatis mutandis <em>(<span style="text-decoration: underline;">σημείωση Ε.Α.:</span> η λατινική αυτή φράση σημαίνει "τηρουμένων των αναλογιών")</em>. Στο παράδειγμα του Λένιν έχουμε ένα φαινόμενο που εκφράζει την επαναστατική κατάρρευση, έστω και βαθμιαία, μιας κοινωνίας που κυοφορεί την Επανάσταση, και που δεν μπορεί να απαλλαγεί απ' αυτή. Στη Γερμάνια έχουμε, αντίθετα, μια κοινωνία που δεν κυοφορεί την Επανάσταση και έχει πια πάρει την αντιδραστική κατηφόρα. Σημειώνουμε πάντως ότι, στην ίδια εκείνη ευκαιρία, ο Λένιν αναφέρει το παράδειγμα «ενός καθυστερημένου αγρότη της Α. Πρωσίας» — η Α. Πρωσία υπήρξε, σε συνέχεια, ένα από τα προπύργια του NSDAP — ο οποίος δηλώνει σε μία εφημερίδα ότι «πρέπει να επιστρέψει ο Γουλιέλμος γιατί δεν υπάρχει τάξη στη χώρα αλλά αυτή τη φορά να ακολουθήσει τους μπολσεβίκους».<br />
<div align="center">
<strong><span style="text-decoration: underline;">ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ</span></strong><strong></strong></div>
Όπως είναι γνωστό, ο ταξικός χαρακτήρας ενός κόμματος καθορίζεται από τους εξής πέντε βασικούς παράγοντες: την πρακτική του, την κοινωνική του σύνθεση τόσο σε επίπεδο εκλογικής και οργανωμένης βάσης όσο και σε επίπεδο ηγεσίας, τον τρόπο οργάνωσης του, το πρόγραμμα τού και την ιδεολογία του<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftn18" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[18]</a>.<br />
Όπως είδαμε, το NSDAP με την πολιτική του πρακτική εξυπηρέτησε τα συμφέροντα της πιο αντιδραστικής μερίδας των μονοπωλίων καθώς και αυτά της μεγαλοαστικής τάξης συνολικά: τα κέρδη αυξήθηκαν με ταχείς ρυθμούς, ενώ διαλύθηκαν όλες οι οργανώσεις της εργατικής τάξης.<br />
Η ηγεσία του, με την άνοδο στην εξουσία, εντάχθηκε στην μεγαλοαστική τάξη. Ορισμένοι μάλιστα από αυτούς όπως ο Göring και τα SS έγιναν, όπως σημειώσαμε, οι ίδιοι καπιταλιστές επιχειρηματίες. Αντίθετα, το κομμάτι της ηγεσίας του που δεν είχε άμεση σχέση με τα μονοπώλια, και εξέφραζε —με παραμορφωμένο τρόπο— ορισμένες διαθέσεις των πληβειακών μαζών που ακολουθούσαν το NSDAP, εξοντώθηκε.<br />
Η εκλογική του βάση, όπως έδειξαν οι εκλογές που έγιναν μέχρι το 1932, καθώς και οι πρώτες και τελευταίες εκλογές που έγιναν υπό το ναζιστικό καθεστώς (5 Μάη 1933), ήταν κύρια τα μεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού, ενώ η οργανωμένη βάση του αποτελείτο βασικά από μεσαία στρώματα της πόλης.<br />
Όπως σημειώσαμε, η δικτατορία των μονοπωλίων υπάρχει και μέσα στο NSDAP μια βασική πλευρά αυτής της δικτατορίας ήταν ο τρόπος οργάνωσης του, ένας τρόπος γραφειοκρατικά συγκεντρωτικός, προσωποπαγής που βασίζονταν στην «αρχή του Führer».<br />
Τα ουσιώδη χαρακτηριστικά της ιδεολογίας και του προγράμματος του, αυτά που εφάρμοσε και στην πολιτική του πρακτική, ήταν ο ανορθολογισμός, ο παθολογικός αντικομμουνισμός και άντι-επαναστατισμός, η λατρεία της δύναμης και του «ισχυρού άνδρα», το μίσος ενάντια στο προλεταριάτο, ο ρατσισμός, το μίσος ενάντια στις «κατώτερες φυλές» κ.ά.<br />
Πηγές αυτών των αντιλήψεων ήταν οι ιδέες της ίδιας της αστικής τάξης στην περίοδο του ιμπεριαλισμού, οι ιδέες που εκφράζουν την αντίδραση σ' όλη τη γραμμή των μονοπωλίων.<br />
Παράλληλα, προκειμένου να ενσωματώσει και υποτάξει τις μικροαστικές μάζες, το πρόγραμμα και η ιδεολογία του ναζισμού περιείχε και μη ουσιώδη χαρακτηριστικά: εκφυλισμένες, διαστρεβλωμένες μορφές ιδεών που προέρχονται από τις λαϊκές μάζες, όπως είναι δημαγωγικός αντικαπιταλισμός, μία αντιμονοπωλιακή φρασεολογία κ.ά. Οι ιδέες αυτές, που ουδέποτε εφαρμόστηκαν στην πράξη, ήταν απαραίτητες —σαν τεχνική— για να λειτουργήσει το NSDAP σαν πολιτικό κόμμα της μονοπωλιακής αστικής τάξης, για να υποτάξει και ενσωματώσει τις μάζες στην ανοιχτή δικτατορία της πιο αντιδραστικής μερίδας του μονοπωλιακού κεφαλαίου.<br />
Η πηγή λοιπόν του φασισμού είναι το ίδιο το μονοπωλιακό κεφάλαιο —και όχι κάποιες έμφυτες βιολογικές ή ψυχολογικές ορμές του ανθρώπου, όπως ισχυρίζονται διάφοροι αστοί και μικροαστοί ιδεολόγοι. Και η γνώση αυτή της πηγής και, το κυριότερο, ή πάλη εναντίον της μέχρι την οριστική συντριβή της αποτελεί τον μοναδικό τρόπο για να μην ξαναεμφανισθεί η τραγωδία του ναζισμού.<br />
<br />
<hr size="1" width="33%" />
<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftnref1" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[1]</a> To NSDAP είναι πράγματι στενά δεμένο με τη Βαυαρία. Εκεί ιδρύθηκε, εκεί —και όχι στο Βερολίνο— βρισκόταν η έδρα του καθώς και η έδρα του δημοσιογραφικού του οργάνου. Τα «συνέδρια» του Κόμματος γίνονται στη Νυρεμβέργη. Γενικά, μετά το 1919, η Βαυαρία γίνεται το καταφύγιο όλων των αντεπαναστατικών οργανώσεων και κινημάτων. Χαρακτηριστικό: στις 5 Γενάρη 1924. το υπουργείο Οικονομικών της Βαυαρίας διέθεσε κονδύλι 3.000 χρυσών μάρκων, για την καταβολή βοηθήματος σε 20 ανωτέρους υπαλλήλους του NSDAP που, λόγω των γεγονότων του 1923, είχαν μείνει άνεργοι<br />
<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftnref2" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[2]</a> Το γεγονός ότι, από τις 29 Μάη, ο υπουργός Εξωτερικών Konstantin Freiherr Von Neuwrath καλεί στο γραφείο του τον Βρετανό πρεσβευτή Sir Eric Phipps και του ανακοινώνει το γεγονός, και το ότι ο τελευταίος ενημερώνει το Λονδίνο, δείχνει τη διεθνή πλευρά του γεγονότος. Κατά τη γνώμη του Sir Eric Phipps η «άδεια» των SA σημαίνει πως η Γερμανία ελπίζει ότι έτσι θα εξασφαλίσει από τη Βρετανία και τη Γαλλία ευμενή στάση απέναντι στο αίτημα της να δημιουργήσει στρατό 300.000 ανδρών (Heinz Höhne, «Mordsache Röhm», Spiegel, 1o μέρος. σελ. 136).<br />
<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftnref3" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[3]</a> Οι Schleicher και Stasser αναμφίβολα τιμωρούνται για την προσπάθεια τους, το 1932, να διασπάσουν το NSDAP. Ο Gregor Stasser είχε χαρακτηρίσει σαν βασικό κίνδυνο για το Κόμμα «τους Himmler και πάρα- Himmler» (Himmler Und Anhimmler) και χαρακτήριζε τον Göring «εγωιστή που δεν έδινε δεκάρα για τη Γερμανία; αρκεί να κινούνται όλα γύρω από τον εαυτό του». Πλήρωσε ακριβά τα λόγια του. Ο αδελφός του Otto, που είχε φύγει από το NSDAP το 1931, προτίμησε, σοφότερα, να εγκαταλείψει τη χώρα.<br />
<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftnref4" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[4]</a> Αξίζει κανείς να ρίξει μια ματιά στην εξέλιξη του στρατηγού. Θα γίνει ο αρχηγός της προσωπικής φρουράς του Χίτλερ, ό οποίος και θα του δείξει ιδιαίτερη αδυναμία, θα στεναχωρηθεί, όμως, πολύ όταν ο στρατηγός των SS, το Φλεβάρη του 1945, δεν θα κλειστεί στη Βουδαπέστη να πεθάνει τελευταίος-, άλλα θα προτιμήσει τη φρόνιμη υποχώρηση. Ο Sepp Dietrich θα δικαστεί, μαζί με τον Michael Lippert, στο Μόναχο (Μάης 1957) για την υπόθεση Röhrn. Τελικά, καταδικάστηκε σε... 18 μήνες φυλακή! Ο Sepp Dietrich πέθανε, πριν λίγα χρόνια, από κάτι που κάνεις μας δεν θα γλιτώσει: από φυσικό θάνατο.<br />
<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftnref5" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[5]</a> Υπογραμμίζουμε: στον Χίτλερ προσωπικά και όχι στη Γερμάνια, το Σύνταγμα, τη Σημαία κλπ.<br />
<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftnref6" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[6]</a> Κ. Pätzold, Μ. Weissbecker, Hakenkreuz und Totenkopf: die Partei des Verbechens. VEB Deutscher Verlag der Wissenschaften, Berlin 1982. σελ. 266-267. Σκέφτεται κανείς τον Λένιν που βλέπει την εμφάνιση ενός «στρατιωτικού κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού» ο οποίος μεταβάλλεται σε «κάτεργο για τον εργάτη». Και, πάλι, η θέση των γερμανών εργατών ήταν. αναμφίβολα, «προνομιακή», αν συγκριθεί με των εργατών από την «Ανατολή» (ιδιαίτερα ΕΣΣΔ και Πολωνία) που μεταφέρθηκαν στη Γερμανία μετά το 1941.<br />
<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftnref7" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[7]</a> Παρατήρηση στο Gilbert Badia, Histoire de l’ Allemagne Contemporaine. Editions Sociales, Paris 1964. τ. 2 σελ. 171.<br />
<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftnref8" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[8]</a> Σ' αυτό, φυσικά, συντελούσε αποφασιστικά η έντονη τάση των εργατών που ανήκαν στο NSDAP να «σπάνε» τις απεργίες.<br />
<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftnref9" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[9]</a> Κ. Pätzold, Μ. Weissbecker, ο.π., σελ. 253.<br />
<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftnref10" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[10]</a> Παρατήρηση στο Gilbert Badia, ο.π., τ. 2, σελ. 72: «Ο εθνικοσιαλισμός κατόρθωσε να προσδέσει στην πολιτική της αστικής τάξης την πλειοψηφία του γερμανικού λαού».<br />
<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftnref11" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[11]</a> Στο φως της τραγωδίας της 30 Ιούνη 1934, ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει η επιστολή του Α. Χίτλερ προς τον Ernst Röhm στις 30/12/1933, δηλ. 6 ακριβώς μήνες πριν: «Σ' ευχαριστώ, αγαπητέ μου Ernst Röhm, για τις απαράγραπτες υπηρεσίες που μου πρόσφερες, καθώς και στο εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα και στον γερμανικό λαό, και ευχαριστώ την τύχη γιατί έχω φίλους και συναγωνιστές όπως εσύ». (Επιστολή που δημοσιεύτηκε στη <em>Völkischer Beobachter</em> της 2ας Γενάρη 1934).<br />
<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftnref12" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[12]</a> Στην πραγματικότητα η κατάσταση είναι πολύ πιο σοβαρή. Οι εθνικοσοσιαλιστές εργάτες σπάνε τις απεργίες, οι εθνικοσοσιαλιστές υπουργοί σε τοπικές κυβερνήσεις ευνοούν τους πλούσιους και πλήττουν τους φτωχούς, οι ηγέτες του NSDAP συζητούν με τους μεγιστάνες και οι μάζες των οπαδών του NSDAP <em>εξακολουθούν να μην βλέπουν τίποτε</em>. «Βλέπουν» όμως ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας, π μαρξισμός κλπ. είναι «πράκτορες της Μόσχας» κλπ. Αυτό τείνει να αποδείξει ότι οι μάζες που ακολουθούσαν το NSDAP δέχονταν τα ριζοσπαστικά του κηρύγματα μόνο εφόσον συνδυάζονταν με άλλα που τα έκαναν ανεφάρμοστα. Δεν πρόκειται δηλ. απλώς για μια απλή και χονδροειδή απάτη, αλλά για την πολιτικοϊδεολογική έκφραση της μαχητικής αντίδρασης. Το ψυχολογικό και ιδεολογικό μέρος του φαινομένου είναι, κατά τη γνώμη μας, η έκφραση του γεγονότος ότι η κρίση δεν ήταν τόσο βαθιά ώστε να διαλύσει τον κοινωνικό ιστό, αλλά αρκετή για να επιβάλλει την αλλαγή της μορφής κυριαρχίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Αυτό, με τη σειρά του, καθόρισε τα «ουσιώδη» και τα «μη ουσιώδη» χαρακτηριστικά της αναταραχής.<br />
<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftnref13" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[13]</a> Ας μην είμαστε άδικοι. Οι παραπάνω δεν ήταν οι μόνοι. Το Γ’ Ράιχ ήταν η χώρα όπου η ληστεία ήταν το εθνικό ιδανικό. Μετά την έναρξη του πολέμου, έγινε και εθνικό σπορ. Το τραγούδι του Μ. Μπρεχτ «Τι κερδίζει η γυναίκα του στρατιώτη» («Ο Σβέικ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο»), ερμηνεία Μ. Φαραντούρη, δείχνει μια μικρή αντανάκλαση της πραγματικότητας.<br />
<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftnref14" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[14]</a> Στην επιθετική στάση της «λαϊκής κοινότητας» προς τα έξω βλέπει κανείς τη μανιακή επιθυμία της μονοπωλιακής αστικής τάξης να κατακτήσει όλο τον κόσμο. Στην ιδέα της «ανωτερότητας» αυτής της «κοινότητας», την προοπτική της εκμετάλλευσης των άλλων χωρών.<br />
<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftnref15" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[15]</a> Ο Χίτλερ είχε κι άλλες ερμηνείες του σοσιαλισμού εκτός από την παραπάνω, την οποία μας παραδίδει ο Hermann Rauschning στο Ο Χίτλερ μου είπε Π.χ., στο συνέδριο του NSDAP στη Νυρεμβέργη το Σεπτέμβρη του 1933, δήλωνε: «Αν η λέξη σοσιαλισμός έχει κάποια έννοια, σημαίνει ότι πρέπει να ζητήσουμε από τον καθένα, με σιδερένια δικαιοσύνη, να συμβάλλει στην ευημερία του συνόλου ανάλογα με τις ικανότητες του». Οι βασιλιάδες του χρηματιστηρίου μπορούν να κοιμούνται ήσυχα. Οικονομικές αλλαγές δεν προβλέπονται. Ο Dr. Rober Ley είχε τις δικές του ιδέες, παρόμοιες: Στους λόγους του εξηγούσε ότι «ο σοσιαλισμός πρέπει να γίνει κατανοητός με την καρδιά. Σημαίνει απλώς τη συντροφικότητα, το αίσθημα της κοινότητας, τη νομιμοφροσύνη, τη φυλετική κοινότητα». Οι εργάτες πρέπει «να βαδίζουν με το κεφάλι ψηλά, ακόμη και αν έχουν μαυρισμένο πρόσωπο ή ροζιασμένα χέρια». Και βεβαίωνε ότι «στο μέλλον δεν θα υπάρχουν πια αφεντικά, εργάτες και υπάλληλοι, αλλά μόνο άνθρωποι της δουλειάς. Γερμανοί της δουλειάς» (Gilbert Badia, ο.π., τ.2, σελ. 44).<br />
<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftnref16" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[16]</a> Στον «πολιτισμό» των χιτλερικών δεν περιλαμβάνονταν η μόρφωση. Ο Χίτλερ δεν ήθελε «πνευματική εκπαίδευση. Θα μου χαλάσει τη νεολαία, θέλω μία αθλητική νεολαία. Αυτό είναι το πρώτο και το πιο σημαντικό». (Η. Rauschning: Ο Χίτλερ μου είπε). Οι συνέπειες θα είναι σοβαρές. Ανάμεσα στο 1933 και στο 1939, ο αριθμός των φοιτητών των πανεπιστημιακών σχολών μειώθηκε σχεδόν στο 50%. Μετά το 1937, το Ράιχ θα αντιμετωπίσει έλλειψη νέων ειδικευμένων στελεχών. Ήταν αυτό ένα από τα αίτια των δυσχερειών της Χιτλερικής Γερμανίας στον τομέα του σχεδιασμού και της παραγωγής μη συμβατικών όπλων; (Βλ. Gilbert Badia. ο.π., τ.2, σελ. 21<br />κ.ε).<br />
<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftnref17" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[17]</a> Β. Ι. Λένιν, «Πολιτική Έκθεση της ΚΕ του ΚΚΡ (μπ) στην ΙΧ Πανρωσική Συνδιάσκεψη (22-25 Σεπτέμβρη 1920), δημοσιογραφική περίληψη Άπαντα, τ41, σελ. 282.<br />
<a href="http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-07-12/394-2012-08-10-07-33-53#_ftnref18" style="color: #700000; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-style: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline;">[18]</a> Βλ. Ν. Κοτζιά, Ο «τρίτος δρόμος» του ΠΛΣΟΚ. εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1983, σελ. 112.<br />
</div>
jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-53523777054477433742012-11-26T16:02:00.002+02:002012-11-26T16:02:47.388+02:00Κωστής Παλαμάς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κωστής Παλαμάς<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
Χαλκόπλαστος για πάντα καβαλάρης,<br />
ο στοχασμένος νά Κολοκοτρώνης!<br />
– Το φύσημά σου πού θα ξαναπάρεις;</div>
Κάπου το χέρι απλώνεις· πού τ’ απλώνεις;<br />
– Μακριά, πολύ μακριά, πέρα, αλλού πέρα!<br />
Στ’ αγνά· δεν τα πατάς, δεν τα ζυγώνεις·<br />
στον πόλεμο, στων όλων τον πατέρα,<br />
στη ρίζα, στην αγράμματη σοφία,<br />
στην κλεφτουριά, στου Τούρκου τη φοβέρα! –<br />
–Και γύρω σου κι ομπρός σου, η Πολιτεία<br />
με τα λογής παλάτια τα πλατιά,<br />
σκολειά, καζάρμες, θέατρα, υπουργεία; –<br />
Μ’ αποκρίθη: – ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ!<br />
</div>
jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-80216204482856047482012-11-05T19:08:00.001+02:002012-11-05T19:08:22.000+02:00Nina Simone - Sinnerman (FULL) HD + SUBS<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="http://www.youtube.com/embed/2LoYdvyoi9U?fs=1" width="480"></iframe>jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-30252235469039488562012-08-25T11:43:00.001+03:002012-08-25T11:43:58.408+03:00Vivir la utopia (Ζωντας την ουτοπια) Μεταγλωττισμένο Oλοκληρο<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="http://www.youtube.com/embed/FE5oFtIny_Y?fs=1" width="459"></iframe><br />
<div id="wrchoverdiv"><div id="wrccontainer"><div id="wrcheader"><div id="wrctitle"> WebRep</div></div><div class="wrchorizontal"></div><div id="wrccurrentvote">currentVote</div><div class="wrchorizontal"></div><div id="wrcrating"></div><div id="wrcratingtext">noRating</div><div id="wrcweighttext">noWeight</div><div id="wrcflags"><div class="wrcicon" id="wrcicon_shopping"></div><div class="wrcicon" id="wrcicon_social"></div><div class="wrcicon" id="wrcicon_news"></div><div class="wrcicon" id="wrcicon_it"></div><div class="wrcicon" id="wrcicon_corporate"></div><div class="wrcicon" id="wrcicon_pornography"></div><div class="wrcicon" id="wrcicon_violence"></div><div class="wrcicon" id="wrcicon_gambling"></div><div class="wrcicon" id="wrcicon_drugs"></div><div class="wrcicon" id="wrcicon_illegal"></div></div><div class="wrchorizontal"></div></div></div>jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-55544982939519031482012-08-05T22:28:00.002+03:002012-08-05T22:45:37.339+03:00Τί έρχεται, μέρες πού είναι ???<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
Τί διάολο συμβαίνει στις μέρες μας, στον κόσμο μας??? Τίποτα το μεταφυσικό... Με απλά μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας, έχει κανείς την απάντηση... προϋπόθεση είναι να μπορεί να την καταλάβει... εδώ μπορεί να έχουμε και μία απάντηση για την κατάντια της παιδείας μας, που και αυτή έχει τα χάλια της, για να μην μπορούμε να καταλαβαίνουμε...<br />
Γιατί λοιπον βιώνουμε αυτή την κρίση??? Μεταφυσικά???<br />
Γιά να δούμε πάλι...<br />
Λοιπόν...<br />
<br />
''Η συσσώρευση του κεφαλαίου, επιταχύνοντας την εκτόπιση των εργατών από τις μηχανές και δημιουργώντας στον ένα πόλο πλούτη και στον άλλο αθλιότητα, γεννά και το λεγόμενο «βιομηχανικό εφεδρικό στρατό», το «σχετικό πλεόνασμα» εργατών ή τον «καπιταλιστικό υπερπληθυσμό», που παίρνει εξαιρετικά ποικίλες μορφές και δίνει στο κεφάλαιο τη δυνατότητα να διευρύνει εξαιρετικά γρήγορα την παραγωγή. Η δυνατότητα αυτή σε σύνδεση με τις πιστώσεις και τη συσσώρευση του κεφαλαίου σε μέσα παραγωγής δίνει, ανάμεσα στ’ άλλα, το κλειδί για την κατανόηση των κρίσεων υπερπαραγωγής, που στις καπιταλιστικές χώρες επέρχονται περιοδικά, στην αρχή κάθε 10 χρόνια κατά μέσο όρο και έπειτα σε πιο μακρόχρονα και λιγότερο καθορισμένα χρονικά διαστήματα. Από τη συσσώρευση του κεφαλαίου, που γίνεται πάνω στη βάση του καπιταλισμού, πρέπει να ξεχωρίσουμε τη λεγόμενη πρωταρχική συσσώρευση, δηλ. τη βίαιη απόσπαση του εργαζόμενου από τα μέσα παραγωγής, το διώξιμο των αγροτών από τη γη, την κλοπή της κοινοτικής γης, το σύστημα των αποικιών και των κρατικών χρεών, των προστατευτικών δασμών κτλ. Η «πρωταρχική συσσώρευση» δημιουργεί στον ένα πόλο τον «ελεύθερο» προλετάριο και στον άλλο τον κάτοχο χρήματος, τον καπιταλιστή.<br />
Την «ιστορική τάση της καπιταλιστικής συσσώρευσης» ο Μαρξ την χαρακτηρίζει με τα παρακάτω βαρυσήμαντα λόγια: «Η απαλλοτρίωση των άμεσων παραγωγών συντελείται με τον πιο αμείλικτο βανδαλισμό και με κίνητρο τα πιο άνομα, τα πιο βρομερά, τα πιο μικροπρεπή μισητά πάθη. Η ατομική ιδιοκτησία, που αποκτήθηκε με τη δουλειά του ιδιοκτήτη» (του αγρότη και του βιοτέχνη) και «που στηρίζεται, μπορεί να πει κανείς, στη σύμφυση του χωριστού ανεξάρτητου εργαζόμενου ατόμου με τους όρους της δουλειάς του, εκτοπίζεται από την καπιταλιστική ατομική ιδιοκτησία που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ξένης, μα τυπικά ελεύθερης εργασίας... Εκείνος που πρέπει να απαλλοτριωθεί τώρα δεν είναι πια ο εργάτης που διευθύνει μόνος το νοικοκυριό του, αλλά ο καπιταλιστής που εκμεταλλεύεται πολλούς εργάτες. Αυτή η απαλλοτρίωση συντελείται με το παιχνίδι των εσωτερικών νόμων της ίδιας της καπιταλιστικής παραγωγής, με τη συγκεντροποίηση των κεφαλαίων. Ο κάθε καπιταλιστής ξεκάνει πολλούς άλλους καπιταλιστές. Χέρι με χέρι μ’ αυτή τη συγκεντροποίηση ή με την απαλλοτρίωση πολλών καπιταλιστών από λίγους αναπτύσσεται, σε διαρκώς αυξανόμενη κλίμακα, η συνεργατική μορφή του προτσές εργασίας, η συνειδητή τεχνική εφαρμογή της επιστήμης, η σχεδιασμένη εκμετάλλευση της γης, η μετατροπή των μέσων εργασίας σε μέσα εργασίας τέτοια, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο από κοινού, η πραγματοποίηση οικονομιών σε όλα τα μέσα παραγωγής με τη χρησιμοποίηση τους σαν μέσων παραγωγής συνδυασμένης κοινωνικής εργασίας, το μπλέξιμο όλων των λαών στο δίχτυ της παγκόσμιας αγοράς και μαζί μ’ αυτό ο διεθνής χαρακτήρας του καπιταλιστικού καθεστώτος. Παράλληλα με τη συνεχή ελάττωση του αριθμού των μεγιστάνων του κεφαλαίου, που σφετερίζονται και μονοπωλούν όλα τα οφέλη αυτού του προτσές μετατροπής, μεγαλώνει ο όγκος της αθλιότητας, της καταπίεσης, της υποδούλωσης, του εκφυλισμού, της εκμετάλλευσης, αλλά μαζί μεγαλώνει και η αγανάκτηση της εργατικής τάξης που διδάσκεται, συνενώνεται και οργανώνεται από τον ίδιο το μηχανισμό του προτσές της καπιταλιστικής παραγωγής. Το μονοπώλιο του κεφαλαίου μετατρέπεται σε δεσμά του τρόπου παραγωγής που άνθισε μαζί του και κάτω απ’ αυτό. Η συγκεντροποίηση των μέσων παραγωγής και η κοινωνικοποίηση της εργασίας φτάνουν σε σημείο που δεν μπορούν να συμβιβαστούν με το καπιταλιστικό τους περίβλημα. Το περίβλημα αυτό σπάει. Σημαίνει το τέλος της καπιταλιστικής ατομικής ιδιοκτησίας. Οι απαλλοτριωτές απαλλοτριώνονται», (Το Κεφάλαιο, τόμ. Ι).''<br />
<br />
Το παραπάνω, δεν αποτελεί παρά μία απλή περιγραφή της διαδικασίας υπερσυσσώρευσης του πλούτου, που οδηγεί στην νομοτελειακή καταστροφή του (αδυναμία αναπαραγωγής του συστήματος) από τους διαχειριστές των μονοπωλείων (εδώ αναφερόμαστε στούς κατόχους της δυνατότητας κοπής χρήματος, δηλαδή στούς ιδιοκτήτες των κεντρικών τραπεζών). Καταστροφή του πλούτου, για να έχουν τον έλεγχο της εξουσίας οι ίδιοι και μόνο, στην φάση της αναγέννησής του συστηματος που ακολουθεί λογικά. Απλά θα πρέπει με την καταστροφή του πλούτου, να καταστραφούν και κάποιες γεννεές που εξ αντικειμένου θα εμπόδιζαν την με ίδιους όρους αναγέννηση του συστήματος. Πώς καταστρέφονται οι γεννεές (άνθρωποι) καί μαζί ο υπάρχων πλούτος??? Ένας πόλεμος είναι ότι βολικότερο. Στίς δύο πρόσφατες κρίσεις, τον γνωρίσαμε δύο φορές σαν παγκόσμιο. Ο Κ.Μάρξ έγραψε το απαύγασμα της πολιτικής οικονομίας, το Κεφάλαιο Ιος τόμος, το 1867 (συμπλήρωσε την Πολιτική Οικονομία του Άνταμ Σμίθ και το συμπλήρωμά της από τον Ρικάρντο), πολύ πρίν συμβούν τα γεγονότα που τον επιβεβαίωσαν για την ορθότητα των επιστημονικών του συμπερασμάτων, με τους δύο πολέμους. Όποια ομοιότητα των παραπάνω περιγραφόμενων, σε σχέση με τις σημερινές ημέρες, δεν είναι τυχαία, δυστυχώς.<br />
<br />
<div id="wrchoverdiv" style="display: none;">
<div id="wrccontainer">
<div id="wrcheader">
<div id="wrctitle">
WebRep</div>
</div>
<div class="wrchorizontal">
</div>
<div id="wrccurrentvote">
currentVote</div>
<div class="wrchorizontal">
</div>
<div id="wrcrating">
</div>
<div id="wrcratingtext">
noRating</div>
<div id="wrcweighttext">
noWeight</div>
<div id="wrcflags">
<div class="wrcicon" id="wrcicon_shopping">
</div>
<div class="wrcicon" id="wrcicon_social">
</div>
<div class="wrcicon" id="wrcicon_news">
</div>
<div class="wrcicon" id="wrcicon_it">
</div>
<div class="wrcicon" id="wrcicon_corporate">
</div>
<div class="wrcicon" id="wrcicon_pornography">
</div>
<div class="wrcicon" id="wrcicon_violence">
</div>
<div class="wrcicon" id="wrcicon_gambling">
</div>
<div class="wrcicon" id="wrcicon_drugs">
</div>
<div class="wrcicon" id="wrcicon_illegal">
</div>
</div>
<div class="wrchorizontal">
</div>
</div>
</div>
</div>jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-54738701383869549732012-07-29T20:03:00.001+03:002012-07-29T20:03:06.252+03:00Μαθαίνουμε ότι άλλο δεν θες να δουλέψεις μαζί μας<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="http://www.youtube.com/embed/ZvJwRa8q9RY?fs=1" width="459"></iframe>jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5889445813590764562.post-24409357343317558742012-07-24T20:41:00.002+03:002012-07-24T20:41:45.999+03:00Iδιωτικοποίηση νερού στην Ελλάδα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe frameborder="0" height="360" src="http://www.dailymotion.com/embed/video/xs9qoy" width="480"></iframe><br /><a href="http://www.dailymotion.com/video/xs9qoy_iyyyyyyyyyyyyy-yyyyy-yyyy-yyyyyy_news" target="_blank">Iδιωτικοποίηση νερού στην Ελλάδα</a> <i> από <a href="http://www.dailymotion.com/agiannis83" target="_blank">agiannis83</a></i></div>jardinierhttp://www.blogger.com/profile/09935758608211671039noreply@blogger.com0