22/11/10

Αποφθέγματα από το έργο του Νίτσε - Μέρος 2ο

Αποφθέγματα από το έργο του Νίτσε - Μέρος 1ο

Αρθούρος Ρεμπώ - Είμαι δυστυχισμένος

Αρθούρος Ρεμπώ - Φθινοπώριασε

Αρθούρος Ρεμπώ - Παιδάκι ακόμα

11/11/10

Μπ. Μπρέχτ

Μπ. Μπρέχτ: “Ένα πραγματικό άλλοθι πρέπει να είναι προετοιμασμένο με κάθε λεπτομέρεια. Και δεν προετοιμάζει κανείς ένα τέτοιο άλλοθι παρά μόνον όταν σκοπεύει να διαπράξει ένα έγκλημα…Το άλλοθι αποτελεί μέρος και μάλιστα ουσιώδες του εγκλήματος. Πάρτε για παράδειγμα την πολιτική. Όταν προετοιμάζουν έναν πόλεμο, φροντίζουν από πριν να έχουν θαυμάσια άλλοθι, αφήστε πια τα πραξικοπήματα. Ο ένοχος είναι πάντα το ίδιο το θύμα, ο δράστης έχει το άλλοθί του…”!!!

Γύριζε - Κ. Παλαμάς

«Γύριζε, μὴ σταθῇς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,
ὁ ψεύτης εἴδωλο εἶν᾿ ἐδῶ, τὸ προσκυνᾷ ἡ πλεμπάγια,
ἡ Ἀλήθεια τόπο νὰ σταθῇ μιὰ σπιθαμὴ δὲ θἄβρῃ.

Ἀλάργα. Μόρα τῆς ψυχῆς τῆς χώρας τὰ μουράγια.
Ἀπὸ θαμποὺς ντερβίσηδες καὶ στέρφους μανταρίνους
κι ἀπὸ τοὺς χαλκοπράσινους ἡ Πολιτεία πατιέται.
Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! Χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται.
Δὲν ἔχεις, Ὄλυμπε, θεούς, μηδὲ λεβέντες ἡ Ὄσσα,
ραγιάδες ἔχεις, μάννα γῆ, σκυφτοὺς γιὰ τὸ χαράτσι,
κούφιοι καὶ ὀκνοὶ καταφρονοῦν τὴ θεία τραχιά σου γλώσσα,
τῶν Εὐρωπαίων περιγελᾷ καὶ τῶν ἀρχαίων παλιάτσοι.
Καὶ δημοκόποι Κλέωνες καὶ λογοκόποι Ζωίλοι,
καὶ Μαμμωνᾶδες βάρβαροι, καὶ χαῦνοι λεβαντίνοι.
λύκοι, ὦ κοπάδια, οἱ πιστικοὶ καὶ ψωριασμένοι οἱ σκύλοι
κι οἱ χαροκόποι ἀδιάντροποι καὶ πόρνη ἡ Ρωμιοσύνη!»
Κωστής Παλαμάς - 1908

8/11/10

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΜΜΕ (1o)ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ.ΜΕΡΟΣ 1/4.

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΜΜΕ (2o)ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ.ΜΕΡΟΣ 2/4.

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΜΜΕ (3o) ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ.ΜΕΡΟΣ 3/4

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΜΜΕ (4o)ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ.ΜΕΡΟΣ 4.

Για τις δηλώσεις Προβόπουλου

10/9/10

«Δεκάλογος», του Κριστόφ Κισλόφσκι


tvxs.gr | Δεκάλογος I
Ανέβηκε απÏ� tvxorissinora. - Δείτε επιλεγμένες ταινίες και ολÏ�κληρα τηλεοπτικά show.

Η επιστολή Μητρόπουλου στον Παπανδρέου | ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Η επιστολή Μητρόπουλου στον Παπανδρέου | ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Τρόφιμα Α.Ε.


tvxs.gr | ΤρÏ�φιμα Α.Ε.
Ανέβηκε απÏ� tvxorissinora. - Δείτε επιλεγμένες ταινίες και ολÏ�κληρα τηλεοπτικά show.

23/7/10

Δημοκρατια εχουμε, σκασμος!

ΕΙΣ ΑΝΔΡΕΑΝ ΚΑΛΒΟΝ Καρυωτακης (σαν σήμερα να συμβαίνει)

ΕΙΣ ΑΝΔΡΕΑΝ ΚΑΛΒΟΝ


Ὦ μεγάλε Ζακύνθιε,
τῶν ᾠδῶν σου τὰ μέτρα,
ὑψηλά, σοβαρά,
τοὺς ἀγῶνες ἐκάλυπτον
ἐκτεταμένους.

Τῆς δουλείας τὰ βάρβαρα
σκοτάδια κατεξέσχισεν,
ὅταν ἐγράφη πύρινος,
ἡ ἀστραπὴ τῶν ὅπλων
(καὶ ἡ ἀρετή σου).

Ὡς ἥλιος, ἀνάβαν
τὸν Ὄλυμπον, ἐστάθη
πάνω εἰς γυμνὰ χωράφια,
εἰς ἀνθισμένα ἐρείπια,
γνώριμον κλέος.

Ἀλλὰ τὸ θεῖον ἔναυσμα
ἡ φωνή σου δὲν εἶναι
τώρα πλέον. Μᾶς ἔρχεται
μακρινὸς καὶ παράταιρος
ἦχος τυμπάνου.

Ὁλόκληρος αἰών,
χείμαρρος, τὴν Ἑλλάδα,
ταραγμένος, ἐσάρωσεν
ἀπὸ τὰ ἰδανικά σου,
τὴν οἰκουμένην.

Κράτει, λοιπόν, ὦ γέροντα,
τὴν ἐπιτύμβιον πλάκα.
Τὸ πεπαλαιομένον σου
τραγούδι κράτει. Φύγε,
παραίτησόν μας.

Ἤ, ἂν προτιμᾷς, ἐξύμνησον
ἀντὶς γεγυμνωμένων
ξιφῶν, ὅσα μαστίγια
πρὸς θρίαμβον ἐπισείονται
τῶν καφενείων.

Ἵππους δὲν ἐπιβαίνουσι,
ἀμὴ τὴν ἐξουσίαν
καὶ τοῦ λαοῦ τὸν τράχηλον,
ἰδού, μάχονται οἱ ἥρωες
μέσα εἰς τὰ ντάνσιγκ.

Τὶς δάφνες τοῦ Σαγγάριου
ἡ Ἐλευθερία φορέσασα,
γοργὰ ἀπὸ μίαν χεῖρα
σ᾿ ἄλλην περνᾷ καὶ σύρεται,
δούλη στρατῶνος.

Καθώς, ὅταν τὴν εὔκολον
λείαν ἀποκομίσει,
φεύγει, διστάζει, κι ἔπειτα
σὲ μία γραμμὴν ἑλίσσεται
πλῆθος μυρμήγκων,

μεγάλα προπορεύονται
ἔντομα, μέγα φέροντα
βάρος, ἀκολουθοῦσι,
μὲ φορτίο ἐλαφρότερο,
μικρότερα ἄλλα,

καὶ δὲ βλέπουν στὸ πλάγι τους
τὸ παιδάκι ποὺ στέκει
νὰ γελᾷ τὸν ἀγῶνα των,
καὶ δὲν βλέπουν ὅτι ὕψωσε
τώρα τὸ πέλμα -

οὕτω τὴ χώρα νέμεται
ἡ στρατιὰ τῆς ἤττης,
τοῦ λαοῦ τὴν ἀπόφασιν,
ἄτεγκτον, φοβεράν,
περιφρονοῦσα.

Ἀλλὰ τί λέγω; Θρήνησε,
θρήνησε τὴν πατρίδα,
νεκρὰν ὅπου σκυλεύουν
ἀλλοφρονοῦντα τέκνα της,
ὦ Ἀνδρέα Κάλβε.

Μικράν, μικράν, κατάπτυστον
ψυχὴν ἔχουν οἱ μάζαι,
ἰδιοτελῆ καρδιάν,
καὶ παρειὰν ἀναίσθητον
εἰς τοὺς κολάφους.

ΚΑΛΙΓΟΥΛΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ: O Ρωμαιος αυτοκρατορας Καλιγουλας, επιδιωκοντας να βελτιωσει τα οικονομικα της αυτοκρατοριας, επινοησε την ακολουθη μεθοδο αυξησης των εσοδων: εγκαταστησε μια τριηρη μονιμα στον Τιβερη και εκει εξεδιδε τις γυναικες των συγκλητικων, συγκεντρωνοντας ετσι σημαντικα ποσα. Ωστοσο, ο τοσο διεστραμμενος? Ρωμαιος αυτοκρατορας, με την πραξη του αυτη, εδειξε ότι δεν θα εφερναν χρηματα στα ταμεια της αυτοκρατοριας οι γυναικες των πληβειων (φτωχων) η οι φτωχοι, αλλα οι κυριες των συγκλητικων (πλουσιων) και μαλιστα αυτων δηλαδη των πλουσιων γραφειοκρατων -αχρηστων εν πολλοις- που δεν αποτελουν μερος της παραγωγικης μηχανης! Ειχε σαφη αποψη, λοιπον, για τη δικαιη κατανομη των οικονομικων βαρων.(Απόσπασμα απο αρθρο του κ. Δημήτρη Μάρδα στο Θέμα. Είναι αν. καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ


Σημείωση δική μου: (Ορθώς νομίζω δεν διδάσκεται στις μάζες, τέτοια ριζοσπαστική αντίληψη μείωσης του δημόσιου χρέους. Θα έδινε λανθασμένες? ιδέες στους ''sans culottes'' της κοινωνίας μας και θα διατάρασε τον μικροαστικό Νιρβάνα όσων συνωστίζονται για την εθελοντική τους προσφορά στα ''αφεντικά'', πιστεύοντας οτι θα την γλυτώσουν. Ας γυρίσουμε λοιπόν στα δικά μας. Που είχαμε μείνει? Α ναί. Ο Σταλιν και γενικότερα οι αναρχοκομουνιστες ευθύνονται για τη διαφθορά των αρχόντων και τα προβλήματα των φτωχων.Οι Αρχοντες φοβούμενοι για το μέλλον των παιδιών τους, αναγκάζονται να γίνονται λαμόγια, μήπως και κάποια μέρα χαθεί η εξουσία τους από τέτοιους τύπους και αντε να τα βγαζεις πέρα στην εξορία χωρίς καβάτζα, αν θες να γλυτώσεις το κεφάλι σου. Γνωστα σε όλους τα κονσερβοκουτια. Δεν είναι?). 

27/6/10

ΙΣΠΑΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ - 7Ο ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ - NO PASSARAN !!!

Ισπανικός Εμφύλιος & Αναρχικοί (Μέρος 1ο)

Ισπανικός Εμφύλιος & Αναρχικοί (Μέρος 2ο)

Ισπανικός Εμφύλιος & Αναρχικοί (Μέρος 3ο)

Ισπανικός Εμφύλιος & Αναρχικοί (Μέρος 4ο)

Ισπανικός Εμφύλιος & Αναρχικοί (Μέρος 5ο)

Ισπανικός Εμφύλιος & Αναρχικοί (Μέρος 6ο)

25/6/10

Μέσα στη Γαλέρα...

Ταξιδεψέμε με μακριά από δώ, αλλού...
Αλλού ειναι όπως και εδώ.
Τράβα κουπί,τράβα κουπί
Κωπηλάτες, τραβάτε κουπί...
Δεν προχωράμε γαμώτο μ’αυτή τη γαλέρα
μας πάνε σπρώχνοντας...
Δεν θα μπορέσεις ποτέ να τα εγκαταλείψεις όλα
Να φύγεις
Σκασε και τραβα κουπί...
Μα το νερό είναι κουρασμένο...

20/5/10

Η επανάληψη της ιστορίας.Και όμως κανείς δεν θελει να το δεί.Και όμως έρχεται.


Γ: Η τέχνη να κάνει κανείς την αλήθεια ευκολομεταχείριστη σαν όπλο

Η αλήθεια πρέπει να λέγεται για χάρη των πραχτικών της συνεπειών. Σαν παράδειγμα αλήθειας με καμιά, ή με καμία σωστή πραχτική συνέπεια μπορεί να μας χρησιμέψει ή πλατιά διαδεδομένη άποψη πως σε ορισμένες χώρες επικρατούν άσχημες συνθήκες που αίτια τους έχουν τη βαρβαρότητα. Σύμφωνα μ’ αυτή την άποψη ο φασισμός είναι ένα κύμα βαρβαρότητας που ξέσπασε σε μερικές χώρες με τη δύναμη στοιχείου της Φύσης.
Σύμφωνα μ’ αυτή την άποψη ο φασισμός είναι μια καινούργια, τρίτη δύναμη που στέκεται δίπλα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό (και πάνω απ’ αυτούς)· όχι μονάχα το σοσιαλιστικό κίνημα, αλλά κι ο καπιταλισμός θα μπορούσε, και μετά τη γένεση του κινήματος αυτού να συνεχίσει να υπάρχει και χωρίς το φασισμό.
Η παραπάνω άποψη είναι βέβαια φασιστική, αποτελεί υποχώρηση μπροστά στο φασισμό. Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός, κι έτσι είναι κάτι το καινούργιο και παλιό μαζί. Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι ο φασισμός δε μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός.
Πως λοιπόν τώρα να πει κάποιος αντίπαλος του φασισμού την αλήθεια για το φασισμό όταν δε θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό, που τον προκαλεί; Πως να ‘χει η αλήθεια αυτή πραχτική σημασία;
Αυτοί που είναι αντίπαλοι του φασισμού χωρίς να ‘ναι αντίπαλοι του καπιταλισμού, αυτοί που παραπονιόνται για τη βαρβαρότητα που αίτια τάχα έχει τη βαρβαρότητα την ίδια, μοιάζουν μ’ ανθρώπους που θέλουν το μερτικό τους απ’ τ’ αρνί χωρίς όμως να σφαχτεί το αρνί. Θέλουν να φάνε το κρέας, να μη δουν όμως τα αίματα. Αυτοί θα ικανοποιηθούν αν ο χασάπης πλύνει τα χέρια του προτού φέρει το κρέας στο τραπέζι. ∆εν είναι κατά των σχέσεων ιδιοκτησίας, που προκαλούν τη βαρβαρότητα, παρά μονάχα κατά της βαρβαρότητας, υψώνουν τη φωνή εναντίον της, κι αυτό το κάνουν από χώρες όπου κυριαρχούν οι ίδιες σχέσεις ιδιοκτησίας, όπου όμως οι χασάπηδες πλένουν ακόμα τα χέρια τους προ-τού φέρουν το κρέας στο τραπέζι.
Οι φωνακλάδικες διαμαρτυρίες κατά των βαρβαρικών μέτρων μπορεί να ‘ναι αποτελεσματικές για λίγο καιρό, όσο δηλαδή οι ακροατές τους πιστεύουν πως στη δικιά τους χώρα δε θα ‘ταν ποτέ δυνατό να παρθούν τέτοια μέτρα. Ορισμένες χώρες είναι σε θέση να κρατήσουν τις σχέσεις ιδιοκτησίας τους με λιγότερο βίαια για την ώρα μέσα απ’ ότι άλλες. Εκεί ή δημοκρατία προσφέρει ακόμα τις υπηρεσίες για τις οποίες άλλες χώρες αναγκάζονται να καταφύγουν στη βία, δηλαδή την εξασφάλιση της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Το μονοπώλιο στα εργοστάσια, στα ορυχεία, στα τσιφλίκια δημιουργεί πάντα βάρβαρες καταστάσεις· σ’ αυτές τις χώρες είναι όμως λιγότερο ορατές. Η βαρβαρότητα γίνεται ορατή απ’ τη στιγμή που το μονοπώλιο δε μπορεί πια να προστατευτεί παρά μονάχα με την ανοιχτή βία.
Μερικές χώρες, που δεν το ‘χουν ακόμα αναγκαίο να παρατήσουν για χάρη των βάρβαρων μονοπωλίων ακόμα και τις τυπικές εγγυήσεις του κράτους δικαίου όπως και απολαύσεις σαν την τέχνη, τη φιλοσοφία, τη λογοτεχνία, ακούνε με ιδιαίτερη ευχαρίστηση τους φιλοξενούμενους τους να κατηγορούν την πατρίδα τους για την εγκατάλειψη τέτοιων αγαθών, μια κι ελπίζουν έτσι να βρουν πλεονεκτήματα για τους πολέμους που περιμένουν. Να πει κανείς πως την αλήθεια τάχα τη βρήκαν όσοι φωνάζουν λόγου χάρη: λυσσασμένο αγώνα κατά της Γερμανίας, «γιατί αυτή είναι τώρα ή αληθινή πατρίδα του κάκου, το παράρτημα της κόλασης, το κατάλυμα του Αντίχριστου»; Μάλλον θα πρέπει να πούμε πως πρόκειται για ανόητους, ανήξερους και βλαβερούς ανθρώπους. Γιατί απ’ αυτές τις φλυαρίες συμπέρασμα βγαίνει πως αυτή ή χώρα πρέπει να σβήσει απ’ το χάρτη. Ολόκληρη, μ’ όλους της τους ανθρώπους - τα αέρια δεν ξεδιαλέγουν τους υπαίτιους όταν σκοτώνουν.
Ό επιπόλαιος άνθρωπος που δεν ξέρει την αλήθεια εκφράζεται με γενικότητες, παχιά λόγια κι αοριστίες. Φλυαρεί για «τους» Γερμανούς, κλαψουρίζει για «το» κακό, κι εκείνος που τον ακούει, στην καλύτερη περίπτωση, δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει. Ν’ αποφασίσει να πάψει να είναι Γερμανός; Θα εξαφανιστεί η κόλαση αν εκείνος είναι καλός; Κι οι κουβέντες για τη βαρβαρότητα που αιτία έχει τάχα τη βαρβαρότητα, τέτοιας λογής είναι. Λένε πως αιτία της βαρβαρότητας είναι ή βαρβαρότητα, κι η βαρβαρότητα πολεμιέται με την εξημέρωση των ηθών, που τη φέρνει ή μόρφωση. Όλ’ αυτά είναι γενικολογίες πέρα για πέρα, διατυπώσεις καμωμένες όχι για χάρη των πραχτικών συνεπειών, όπως θα ‘πρεπε· κατά βάθος είναι λόγια που δεν απευθύνονται σε κανέναν.
Τέτοιες αναλύσεις δείχνουν μόνο λίγους κρίκους απ’ όλη την αλυσίδα των αίτιων και παρασταίνουν τις κινητήριες δυνάμεις σαν τάχα ακατανίκητες. Τέτοιες αναλύσεις είναι όλο σκοτάδι, σκοτάδι που κρύβει τις δυνάμεις εκείνες που ετοιμάζουν την καταστροφή. Λιγάκι φως, και να που προβάλουν άνθρωποι σαν αίτιοι των καταστροφών! Γιατί ζούμε σε μια εποχή όπου το μέλλον του ανθρώπου είναι ο άνθρωπος.
Ό φασισμός δεν είναι καμία φυσική καταστροφή που εξήγηση της να έχει τη «φύση» του ανθρώπου. Αλλά και στις φυσικές ακόμα καταστροφές υπάρχουν τρόποι παρουσίασης αντάξιοι του ανθρώπου· είναι αυτοί που κάνουν έκκληση στην αγωνιστική του δύναμη.
Μετά από ένα μεγάλο σεισμό που κατάστρεψε τη Γιοκοχάμα, έβλεπε κανείς σε πολλά αμερικάνικα περιοδικά φωτογραφίες εκτάσεων με ερείπια. Από κάτω έγραφε: «Steel stood» (το ατσάλι κράτησε). Και πραγματικά, αυτός που στην πρώτη ματιά είχε δει μονάχα συντρίμμια, έβλεπε τώρα, με οξυμένη την προσοχή απ’ αυτά τα λόγια, πως μερικά μεγάλα κτίρια είχαν σταθεί. Απ’ όλες τις περιγραφές ενός σεισμού, ασύγκριτα οι πιο σημαντικές είναι των μηχανικών, που υπολογίζουν τους κραδασμούς του εδάφους, τις ωθήσεις, τη θερμότητα που αναπτύσσεται και τα παρόμοια, και που οδηγούν μ’ αυτό τον τρόπο σε κατασκευές που αντιστέκονται στο σεισμό. Όποιος θέλει να περιγράψει το φασισμό και τον πόλεμο, τις μεγάλες καταστροφές που δεν είναι φυσικές καταστροφές πρέπει να πει μια πραχτική αλήθεια. Πρέπει να δείξει πως πρόκειται για καταστροφές, που τις ετοιμάζουν ενάντια στις τεράστιες ανθρώπινες μάζες των εργαζομένων χωρίς δικά τους μέσα παραγωγής, οι ιδιοκτήτες ακριβώς αυτών των μέσων παραγωγής.
Αν θέλει κανείς να γράψει μ’ επιτυχία την αλήθεια για τις κακές συνθήκες πρέπει να τη γράψει έτσι που να διακρίνονται οι, όχι αναπόφευκτες, αιτίες τους. Μιας και φάνουν τα - όχι αναπόφευκτα - αίτια, μπορούν πια να πολεμηθούν οι κακές συνθήκες.

17/5/10

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι. ''Ιστορίες του κυρίου Κόινερ'' (Μπρεχτ)


Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, ρώτησε τον κ.Κ η κορούλα της οικονόμας του, θα φέρονταν τότε πιο καλά στα μικρά ψαράκια; Σίγουρα, αποκρίθηκε εκείνος. Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα έχτιζαν για τα μικρά ψαράκια στη θάλασσα τεράστια κλουβιά και θα έβαζαν μέσα διάφορες τροφές, φυτά καθώς και ζωντανά. Θα φρόντιζαν τα κλουβιά να ‘χουν πάντα καθαρό νερό και γενικά θα τα εφοδίαζαν με διάφορες εγκαταστάσεις υγιείνης. Όταν λογουχάρη ένα ψαράκι τραυμάτιζε την ουρά του, οι καρχαρίες θα του έβαζαν αμέσως έναν επίδεσμο μην τυχόν και ψοφήσει πριν την ώρα του.
Έπειτα, για να μην μελαγχολούν τα ψαράκια, θα οργάνωναν κατά διαστήματα στη θάλασσα μεγάλες γιορτές, γιατί τα κεφάτα ψαράκια είναι πιο νόστιμα από τα θλιμμένα. Τούτα τα μεγάλα κλουβιά θα είχαν βέβαια και τα σχολειά τους. Εκεί τα ψαράκια θα μάθαιναν να κολυμπάνε στο στόμα του καρχαρία. Θα έπρεπε λογουχάρη να μάθουν γεωγραφία, για να μπορούν να βρίσκουν τους μεγάλους καρχαρίες, όταν αυτοί κάπου τεμπελιάζουν. Βέβαια, το σπουδαιότερο θα ήταν η ηθική διάπλαση των μικρών ψαριών.
Θα τους μάθαιναν ότι για ένα ψαράκι δεν υπάρχει μεγαλύτερη και ωραιότερη αρετή από το να θυσιάζεται πρόθυμα κι ότι τα ψαράκια θα έπρεπε να πιστεύουν τυφλά στους καρχαρίες, προπαντός όταν αυτοί τους λένε ότι θα φροντίσουν για ένα ωραίο μέλλον. Θα έδιναν στα ψαράκια να καταλάβουν πως αυτό το ωραίο μέλλον τότε μόνο θα είναι εξασφαλισμένο, όταν εκείνα μάθουν να υπακούνε. Τα ψαράκια θα έπρεπε να φυλάγονται από κάθε λογής ταπεινές, εγωιστικές και μαρξιστικές διαθέσεις, κι αν τύχαινε κανένα από δαύτα να φανερώσει τέτοιες αδυναμίες, τα άλλα τα ψαράκια θα έπρεπε να τα αναφέρουν αμέσως στους καρχαρίες.
Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα έκαναν βέβαια αναμεταξύ τους και διάφορους πολέμους, για να κυριέψουν ξένα κλουβιά και ξένα ψαράκια. Στους πολέμους αυτούς ο κάθε καρχαρίας θα πολεμούσε με τα δικά του ψαράκια. Θα μάθαιναν τα ψαράκια ότι ανάμεσα σ’ αυτά και τα ψαράκια των άλλων καρχαριών υπάρχει τεράστια διαφορά. Τα ψαράκια θα τους έλεγαν, είναι ως γνωστό βουβά, σωπαίνουν ωστόσο σε όλότελα διαφορετικές γλώσσς, γι’ αυτό και είναι αδύνατο να καταλάβει το ένα τ’ άλλο. Σε κάθε ψαράκι που θα σκότωνε μερικά εχθρικά ψαράκια που σωπαίνουν σ’ άλλη γλώσσα, θα καρφίτσωναν κι από ‘να παράσημο από φύκι και θα του έδιναν τον τίτλο του ήρωα.
Αν βέβαια οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα είχαν και τη δική τους τέχνη. Θα είχαν ωραίους πίνακες που θα παράσταιναν τα δόντια των καρχαριών με θαυμάσια χρώματα, και τα στόματά τους θα ήταν σαν τους κήπους της Βαβυλώνας, όπου μπορεί να κάνει κανείς τρελό σεργιάνι. Τα θέατρα στο βυθό θα έδειχναν πως ηρωικά ψαράκια με την μπάντα μπροστά θα ορμούσαν μαγεμένα και νανουρισμένα με τις πιο όμορφες σκέψεις στο στόμα των καρχαριών. Δε θα έλειπε βέβαια και η θρησκεία, αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι. Αυτή θα δίδασσκε ότι τα ψάρια μονάχα στην κοιλιά των καρχαριών θα άρχιζαν να γεύονται την αληθινή ζωή.
Εξάλλου, αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, όλα τα ψαράκια δε θα ήταν πια ίσα κι όμοια όπως συμβαίνει σήμερα. Μερικά από δαύτα θ’ αποχτούσαν αξιώματα και θα τα τοποθετούσαν πάνω από τα άλλα ψαράκια. Όσα μάλιστα είναι λίγο πιο μεγάλα θα είχαν το λεύτερο να τρώνε τα πιο μικρά. Αυτό θα ήταν άλλωστε ευχάριστο για τους καρχαρίες, γιατί έτσι εκείνοι δε θα χρειάζονταν πια παρά να καταπίνουν συχνότερα πιο μεγάλες μπουκιές. Και τα πιο μεγάλα ψαράκια, αυτά που θα είχαν τις ψηλές θέσεις, θα φρόντιζαν για την τάξη ανάμεσα στα ψαράκια και θα γίνονταν δάσκαλοι, αξιωματικοί και μηχανικοί στα ψαροκλουβιά. Κοντολογίς, μόνο αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα είχαμε πολιτισμό στη θάλασσα…
_______________________________________________________

11/5/10

K. KABAΦΗΣ Ας φρόντιζαν


K. KABAΦΗΣ

Ας φρόντιζαν


Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.Aυτή η μοιραία πόλις, η Aντιόχεια όλα τα χρήματά μου τάφαγε:αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.Aλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην.

Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος(ξέρω και παραξέρω Aριστοτέλη, Πλάτωνα·τι ρήτορας, τι ποιητάς, τι ό,τι κι αν πεις).Aπό στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,κ’ έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.

Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.Στην Aλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι·κάπως γνωρίζω (κ’ είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί: του Κακεργέτη βλέψεις, και παληανθρωπιές, και τα λοιπά.

Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάταενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα,την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσωνα είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Aυτή είν’ η πρόθεσίς μου.

Aν πάλι μ’ εμποδίσουνε με τα συστήματά τους—τους ξέρουμε τους προκομένους: να τα λέμε τώρα;αν μ’ εμποδίσουνε, τι φταίω εγώ.Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα, κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.

Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη
για το αψήφιστο της εκλογής. Βλαπτουν κι οι τρεις την Συρία το ίδιο.

Aλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.
Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.Aς φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό. Μετα χαρας θα πήγαινα μ' αυτόν.

9/5/10

Ανάρτηση-Σχόλιο του ftse στο Tvxs.#314597 στο θέμα: Η στραβά πάνε τα spread ή στραβά αρμενίζουμε, του Στέλιου Κούλογλου (10/04/2010 - 01:16)


Το χρέος είναι δεδομένο και μετρημένο. Για να λειτουργήσουμε σαν κράτος και να πληρώσουμε τις δόσεις μας, τα λεφτά από τα προβλεπόμενα έσοδα δεν μας φτάνουν και πρέπει να δανειστούμε επιπλέον χρήματα. Άρα θα αυξήσουμε το χρέος. Άρα θέμα χρόνου πότε θα ζητήσουμε καινούργια δανεικά. Το άμεσο φάρμακο είναι λοιπόν η μείωση των δημόσιων δαπανών που αφορούν τη μισθοδοσία (γιατί μας λένε εκεί υπάρχουν ζεστά χρήματα που μπορούμε να εξοικονομίσουμε άμεσα και να καλύψουμε τις άμεσες δανειακές μας ανάγκες). Αρα τους "μεγάλους" μισθούς του δημοσίου τους μειώνουμε. Δηλαδή μειώνουμε ταυτόχρονα τα έσοδα από φόρους άμεσους και έμεσους για το κράτος. Δηλαδή μειώνουμε ακόμη περισσότερο τα προβλεπόμενα έσοδα του δημοσίου , όταν την ίδια στιγμή είπαμε ότι αυξάνονται οι ανάγκες μας για δανεικά που θα πληρώνουν τους τόκους των δανεικών μας κ.ο.κ.. Όλοι γνωρίζουμε ότι λεφτά υπάρχουν στην κοινωνία μας. Όμορφα σπίτια, αυτοκίνητα, καταθέσεις. Κι' όμως, κανείς δεν τολμάει να σκεφτεί την εφαρμογή του προφανούς σε κάθε ορθολογική κοινωνία. Το πολύ απλό "πόθεν έσχες". Τεκμήριο το αυτοκίνητο 1.400 κυβικών και από όλο τον κόσμο αποδεκτό. Κανείς δεν λέει μα είναι παλιό, μα το κέρδισα στην τηλεόραση, μα μου το χάρισε ένας γκόμενος-γκόμενα για τα ταλέντα μου. Ο δικηγόρος λοιπόν των 20 ετών στο επάγγελμα η ο γιατρός των 25 ετών, γιατί να μην έχει τεκμήριο τουλάχιστον 35.000Ευρώ, το μισθό ενός στελέχους της δημόσιας διοίκησης? Μα είναι χαζός και δεν έχει δουλειά, είναι βλάκας κλπ. Μα και το αυτοκίνητο είπαμε μου το χάρισαν. Γιατί δεν ελέγχονται οι έφοροι και οι οικογένειές τους, οι διευθυντές του ΙΚΑ και της πολεοδομίας κλπ. κλπ. Να δείς πως δεν χρειάζεται να κόψεις δραχμή από κανένα εργαζόμενο τίμια. Πιάσε τους απατεώνες και θα εκπλαγής από το χρήμα. Οι τράπεζες και η τράπεζα της Ελλάδας μαζί με τον ΣΔΟΕ, γνωρίζουν όλες τις κινήσεις των λογαριασμών. Ελέγχουν κάθε κατάθεση (Θεωρητικά), άνω των 10.000 Ευρώ και κάθε διακίνηση σε λογαριασμό άνω των 5.000ευρώ από το 2002, κατ' απαίτηση της συνθήκης ΣΑΙΓΚΕΝ. Δεν μπορείς να απαγορεύσεις την ελεύθερη κίνηση των κεφαλαίων οκ. Γιατί δεν ελέγχεις το πόθεν έσχες αυτών των λογαριασμών που μετέφεραν τα 10-15 δις λοιπόν και να τους κόψεις το κώλο? Γιατί δεν ζητάνε από τον πρώην Κωστάκη να τους πεί πού έκανε δωρεά τις 22.000 μετοχές της κατασκευαστικής του (Πρωθυπουργός που έδινε στον εαυτό του δημόσια έργα και κανείς δεν έβγαλε μιλιά), αν πλήρωσε φόρο δωρεάς, αν έγινε οφ σορ εταιρεία κλπ. (Να γιατί ο Παυλίδης κουνούσε το δάχτυλό του και ο Βουλγαράκης θεωρεί λογικό νεμόμενος σαν κοτσαμπάσης την εξουσία, να έχει σε λίγα χρόνια καμιά 60ριά σπίτια σε οφ σορ). Δεν άλλαξε τίποτα 200 χρόνια κοτσαμπάσικου κράτους θα αλλάξει τώρα? 

Λίγο, λίγο λοιπόν, ο καθένας από εμάς οδηγείται στην χρεοκοπία.Η χώρα μόνο δεν πρέπει να χρεοκοπίσει για να ξεπληρώσει τα δάνεια στις τράπεζες, στην ολότητά τους. Με διαχειριστή το ΔΝΤ θα πεθάνει ένα μέρος των Ελλήνων, θα οδηγηθεί το μεγαλύτερο στην εξαθλίωση και είτε αυτό θα κρατήσει πολλά χρόνια έτσι, η και κάποια στιγμή θα χρεοκοπίσει επίσημα. Γιατί λοιπόν δεν δίνουμε τώρα την λύση με χρεοκοπία, αφού διάθεση για να πιαστουν τα λαμόγια δεν υπάρχει? Ναι με χρεοκοπία μπάς και γλυτώσουν κάτι τα παιδιά μας με μία επαναδιαπραγμάτευση του χρέους μας. Είμαστε ήδη χρεοκοπημένη χώρα. Ποιός δεν θέλει να ακούσει για χρεοκοπία? Αυτός που με λαμογιές έχει φτιάξει ένα απόθεμα, που τον κάνει να πιστεύει ότι θα αντέξει η και θα επωφελιθεί αυγαταίνοντας την περιουσία του με τα σκοτωμένα σε λίγο ακίνητα? Αυτός που νέμεται την εξουσία και δεν θέλει να εγκαταλείψει το ωραίο σύστημα εναλλαγής χαλίφη στην εξουσία? Μα όσοι ανήκουν σε ένα 20-25% του πληθισμού που είναι η υπήρξαν λαμόγια δεν το θέλει. Το υπόλοιπο 75-80% τι έχει να χάσει? τα χαμένα ήδη? έστω και αν νομίζει οτι δεν θα πέσει στο δικό του κεφάλι ο ουρανός αλλά στου διπλανού του. Οτι θα συμβεί ένα θαύμα που θα σώσει αυτόν και όχι τον διπλανό του? Μόνο ένα σοκ χρεοκοπίας θα μπορέσει να βάλει καινούργιες βάσεις και κανόνες σε αυτό το προτεκτοράτο. Μόνο τότε οι βλάκες που αποτελούν αυτό το λαό μπορεί ενδεχόμενα να φτιάξουν κάτι καινούργιο (Σύμφωνοι ουτοπικό). Μέ το σοκ αυτό μπορεί να ενδιαφερθούν οι ''πολίτες'' για τα κοινά ορθολογικά, έστω και εάν ποτέ δεν διδάχθηκαν τον ορθό λόγο. Τότε μόνο και μέσα από ένα τέτοιο σοκ μπορεί να εγκλωβιστούν τα κοτσαμπασάκια-λαμόγια, στην όποια προσπάθεια προσαρμογής τους στις νέες συνθήκες ανασύνταξης της κοινωνίας. Τότε να δείς πως θα σφίξει ο κώλος Γερμανών και Σια με τα 70-45-35 κλπ δις αέρα που θα τους μείνουν στα χέρια, μαζί με τα παράγωγά τους. Τότε θα δείτε το τρέμουλο των λαμογιών μπροστά σε καταστάσεις που δεν μπορούν πλέον να ελέγξουν όπως ξέρουν, με τον απλοικό τρόπο του λαδώματος (Μην νομίζετε ότι όλοι αυτοί είναι ιδιαίτερα ευφυείς, ιδιαίτερα θρασείς είναι και κάτοχοι εξουσίας. Χωρίς τον "ιδρώτα" τους από τις λαμογιές που γνωρίζουν να κάνουν, να δείτε κλάμα.). 
Αλλά μην ανησυχείτε αυτά δεν γίνονται.Είναι ονειρικά. Και οι ντόπιες εξουσίες που είναι δωτές, κάνουν ότι τους λένε για να μην δυσκολεύουν τους εντολείς τους και ο "Λαός" αμνοί που βελάζουν μονο όταν μυρίζονται το αίμα των δικών τους και σωπαίνουν την φλυαρία τους μόνο στή σφαγή. Και μέχρι να φτάσει στην Σιωπή του ο αμνός, μη ορθολογιζόμενος μιας καί αμνός, θεωρεί ότι ο δικός του κοτσαμπάσης θα τον σφάξει πιο προσεκτικά (Ξέρεις η ελπίδα, το μπαστούνι του βλάκα ντέ!!!). Καληνύχτα.

Ο Alex Jones για την ελληνική οικονομική κρίση

http://tvxs.gr/webtv/video/ο-alex-jones-για-την-ελληνική-οικονομική-κρίση

Άκου Ανθρωπάκο! ~ Βίλχελμ Ράϊχ (απόσπασμα)



"Ξέρεις, Ανθρωπάκο, πως θα ένιωθε ένας αητός άμα έκλωθε αυγά μιας κότας;
Αρχικά ο αητός νομίζει ότι θα κλωσσήσει μικρά αετόπουλα που θα μεγαλώσουν.
Μα εκείνο που βγαίνει από τα αυγά δεν είναι παρά μικρά κοτόπουλα. Απελπισμένος ο αητός εξακολουθεί να ελπίζει πως τα κοτόπουλα θα γίνουν αητοί. Μα που τέτοιο πράμμα! Τελικά δε βγαίνουν παρά κότες που κακαρίζουν.
Όταν ο αητός διαπιστώνει κάτι τέτοιο βρίσκεται στο δίλημμα αν πρέπει να καταβροχθίσει όλα τα κοτόπουλα και τις κότες που κακαρίζουν. Μα συγκρατείται.
Κι' ό,τι τον κάνει να συγκρατηθεί είναι μια μικρή ελπίδα· πως ανάμεσα στα τόσα κοτόπουλα, μπορεί κάποτε να βρεθεί ένα αητόπουλο, ικανό σαν εκείνον τον ίδιο, ένα αητόπουλο που από την ψηλή φωληά του θ' ατενίζει μακριά κόσμους καινούριους, σκέψεις καινούριες, καινούρια σχήματα ζωής.
Μόνο αυτή η ανεπαίσθητη ελπίδα κρατάει το λυπημένο, τον αποξενωμένο αητό από την απόφασή του να φάει όλα τα κοτόπουλα και όλες τις κότες που κακαρίζουν, και που δεν βλέπουν ότι τα κλωσσάει ένας αητός, δεν καταλαβαίνουν ότι ζούνε σ' ένα ψηλό, απόμακρο βράχο, μακριά από τις υγρές και σκοτεινές κοιλάδες. Δεν ατενίζουν την απόσταση, όπως κάνει ο απομονωμένος αητός. Μόνο καταβροχθίζουν και καταβροχθίζουν, όλο καταβροχθίζουν ό,τι φέρνει ο αητός στη φωλιά.
Οι κότες και τα κοτόπουλα άφησαν τον αητό να τα ζεστάνει κάτω από τα μεγάλα και δυνατά του φτερά όταν απ' όξω κροτάλιζε η βροχή και αναβροντούσαν οι καταιγίδες που 'κείνος άντεχε δίχως καμμιά προστασία.
Όταν τα πράμματα γίνονταν σκληρότερα, του πέταγαν μικρές μυτερές πέτρες από κάποια ενέδρα για να τον χτυπήσουν και να τον πληγώσουν.
Όταν ο αητός αντιλήφθηκε την κακοήθεια ετούτη, πρώτη του αντίδραση ήταν να τα ξεσχίσει σε χίλια κομμάτια.
Μα το ξανασκέφτηκε κι' άρχισε να τα λυπάται. Κάποτε, έλπισε, θα βρισκόταν - έπρεπε να βρεθεί - ανάμεσα στα τόσα κοντόφθαλμα κοτόπουλα που κακάριζαν και καταβρόχθιζαν ό,τι έλαχε μπροστά τους, ένας μικρός αητός σαν τον ίδιο του τον εαυτό.
Ο μοναχός αητός μέχρι σήμερα δεν έχει εγκαταλείψει την ελπίδα. Κι' εξακολουθεί να κλωσσάει κοτόπουλα.
Δεν θέλεις να γίνεις αητός, Ανθρωπάκο. Γιαυτό σε τρώνε τα όρνεα.
Φοβάσαι τους αητούς κι' έτσι ζεις κοπαδιαστά και κοπαδιαστά εξολοθρεύεσαι.
Γιατί μερικά από τα κοτόπουλα σου έχουν κλωσσήσει αυγά όρνεων. Και τα όρνεά σου έχουνε γίνει οι Φύρερ σου ενάντια στους αητούς, τους αητούς που θελήσανε να σε οδηγήσουν σε μακρινότερες, πιο υποσχετικές αποστάσεις. Τα όρνεα σε δίδαξαν να τρως ψοφίμια και ν'ασαι ικανοποιημένος με ελάχιστα σπειριά σιτάρι.
Σ' έμαθαν και να ορύεσαι "Ζήτω, ζήτω, Μέγα Όρνεο!".
Τώρα λιμοκτονείς και πεθαίνεις κι' ακόμη φοβάσαι τους αητούς που κλωσσάνε τα κοτόπουλά σου."

25/4/10

Θα κλείσω τα μάτια. Γ. Μπιθικότσης-Ακης Πανου

Κορνήλιος Καστοριάδης 1

Κορνήλιος Καστοριάδης 2

Κορνήλιος Καστοριάδης 3

Κορνήλιος Καστοριάδης 4

Κορνήλιος Καστοριάδης 5

Κορνήλιος Καστοριάδης 6

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ - ΜΕΡΟΣ 1

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ - ΜΕΡΟΣ 2

5/4/10

Παρακαταθήκη. Ιδιαζόντως.

Ελλαδογραφία - Μ.Θεοδωράκης -- Ν.Γκάτσου - Μ.Χατζηδάκι

Μπερτολτ Μπρεχτ.


AΛΛAΞE TON KOΣMO: TO ‘XEI ANAΓKH

Mε ποιον δε θα καθόταν ο Δίκαιος

αν ήτανε να βοηθήσει έτσι το Δίκιο;

Ποιο γιατρικό θα ‘ταν πολύ πικρό

για τον ετοιμοθάνατο;

Tι βρωμιά δε θα ‘κανες

τη βρωμιά για να τσακίσεις;

Aν επιτέλους μπορούσες τον κόσμο ν’ αλλάξεις,

δεν θα καταδεχόσουν να το κάνεις;

Ποιος είσαι;

Bυθίσου στο βούρκο αγκάλιασε το φονιά,

όμως άλλαξε τον κόσμο: το ‘χει ανάγκη.



AΝ ΜΕΙΝΟΥΝΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ


Aν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι,
είσαστε χαμένοι.

Φίλος σας είναι η αλλαγή

η αντίφαση είναι σύμμαχός σας.

Aπό το Tίποτα

Πρέπει κάτι να κάνετε, μα οι δυνατοί

πρέπει να γινούνε τίποτα.

Aυτό που έχετε, απαρνηθείτε το

και πάρτε αυτό που σας αρνιούνται.



EPΩTHΣEIΣ KI AΠOKPIΣEIΣ


Mπορεί η αλήθεια νάν’ θνητή, το ψέμα αθάνατο;»

«Έτσι δείχνουν όλα».


«Πού είδες, η αδικία να μη ξεμασκαρεύεται χρόνους και καιρούς;».

«Eδώ».


«Mα ξέρεις κάποιον που η βία να του ‘χει φέρει τύχη;»

«Kαι ποιος δεν ξέρει;»


«Tότε ποιος μπορεί, σ’ έναν τέτοιο κόσμο, να τσακίσει τον τύραννο;».

«Eσύ».


Ο Θεός του Πολέμου - Μπ.Μπ.


Ο Θεός του Πολέμου
Είδα τον παλιό θεό του πολέμου να στέκει μέσα σ’ ένα βάλτο ανάμεσα σε μια χαράδρα κι ένα βράχινο τοίχο.
Βρωμούσε τζάμπα μπίρα και φορμόλη και σ’ εφήβους έδειχνε τ’ αρχίδια του,
γιατί τον είχαν ξανανιώσει κάποιοι προφεσόροι. Διακήρυχνε με τη βραχνή φωνή του λύκου τον έρωτά του για καθετί νεαρό.
Δίπλα του στεκόταν μια έγκυος γυναίκα κι έτρεμε.
Κι αδιάντροπα συνέχιζε το κήρυγμά του, όπου τον εαυτό του παρουσίαζε
σαν τον μεγάλο άνθρωπο της τάξης. Και περιέγραφε το πως παντού έβαζε στους αχυρώνες τάξη αδειάζοντάς τους.
Η φωνή του πότε ήτανε δυνατή και πότε σιγανή, πάντα βραχνή όμως.
Με δυνατότερη φωνή μιλούσε για τις μεγάλες εποχές που θα ‘ρθουν
και με τη σιγανότερη φωνή δίδασκε τις γυναίκες πώς να μαγειρεύουν γλάρους και κοράκια.
Την ίδια ώρα η πλάτη του ανήσυχη ήταν κι όλο πίσω γυρνούσε να κοιτάξει,
λες και φοβόταν κάποια μαχαιριά.
Και κάθε πέντε λεπτά βεβαίωνε το κοινό του πως θα τους πάρει πολύ λίγο από το χρόνο τους.

Για το φτωχό Μπερτολτ Μπρεχτ - Θ Μικρούτσικος

Για τον φτωχό Μπ .Μπ. - Μπ.Μπ.


 Για τον φτωχό Μπ .Μπ.
Εγώ, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ , είμαι από τα Μαύρα Δάση.
Η μάνα μου στις πολιτείες με κουβάλησε
σαν ήμουν ακόμα στην κοιλιά της. Και των δασών η παγωνιά
μέσα μου θα ‘ναι ως το θάνατό μου.
Έχω το σπίτι μου στην πολιτεία της ασφάλτου
φορτωμένος από την αρχή μ’ όλα τα μυστήρια του θανάτου,
μ’ εφημερίδες, με καπνό και με ρακί.
Καχύποπτος και τεμπέλης κι ευχαριστημένος τελικά.
Φέρνομαι φιλικά στους ανθρώπους. Φορώ
καθώς το συνηθίζουν ένα σκληρό καπέλο.
Λέω: είναι ζώα που μυρίζουν τελείως ιδιόμορφα
και λέω πάλι:δε βαριέσαι έχω κι εγώ την ίδια μυρουδιά.
Στις άδειες κουνιστές πολυθρόνες μου καθίζω
το πρωί κάτι γυναίκες καμιά φορά
τις κοιτάω ξένοιαστα και λέω:
Καθόλου μην ποντάρετε σ’ αυτόν που τώρα σας κοιτά.
Κοντά το βράδυ μαζεύω γύρω μου τα παιδιά
λέμε ο ένας τον άλλον «τζέντλεμαν»
ακουμπάνε στο τραπέζι μου τα πόδια
και λένε: Θα δούμε μέρες πιο καλές. Κι εγώ πότε δε ρωτώ.
Το πρωί στο γκρίζο χάραμα κατουράνε τα έλατα
και τα ζωύφιά τους, τα πουλιά αρχίζουν να φωνάζουν.
Κείνη την ώρα αδειάζω το ποτήρι μου στην πόλη,
πετάω τ’ αποτσίγαρό μου κι ανήσυχος κοιμάμαι.
Καθόμασταν μια ελαφρόμυαλη γενιά
σε σπίτια που λογίζονταν αγκρέμιστα
(έτσι χτίσαμε τα μακριά σπίτια της νήσου Μανχάταν
και τις λεπτές κεραίες που στηρίζουν τον Ατλαντικό.)
Απ’ αυτές τις πολιτείες θ’ απομείνει
εκείνος που διάβηκε από μέσα τους: ο άνεμος!
Δίνει χαρά το σπίτι σ’ αυτόν που τρώει:τ’ αδειάζει.
Ξέρουμε ότι είμαστε περαστικοί
κι ότι μετά από μας τίποτα αξιόλογο δε θα ‘ρθει.
Ελπίζω στους σεισμούς που μέλλονται να ‘ρθουν,
να μην αφήσω τη Βιρτζίνιά μου απ’ την πίκρα να μου σβήσει.
Εγώ ο Μπέρτολτ Μπρεχτ από τα Μαύρα Δάση,
ξερασμένος στις πολιτείες της ασφάλτου, μέσα στη μάνα μου,
σε πρώιμη εποχή!

Ύμνος στο Θεό - Μπ.Μπρεχτ


Ύμνος στο Θεό
Βαθιά στις σκοτεινές κοιλάδες πεθαίνουνε οι πεινασμένοι.
Αλλά εσύ τους δείχνεις το ψωμί και τους αφήνεις να πεθαίνουν.
Εσύ έχεις θρονιαστεί αιώνιος κι αόρατος
κι αστράφτεις ανελέητος πάνω απ’ το αιώνιο Σχέδιό σου.
Άφησες να πεθάνουνε οι νέοι κι οι χαροκόποι
μα αυτούς που θέλουν να πεθάνουν, δεν τους άφησες.
Πολλοί από κείνους που τώρα έχουνε σαπίσει
πιστεύανε σε σένα και πεθάναν γεμάτοι εμπιστοσύνη.
Άφησες τους φτωχούς φτωχοί να μείνουνε χρόνια και χρόνια
γιατί ήτανε οι πόθοι τους πιο όμορφοι απ’ τον Παράδεισό σου.
Πεθάνανε, αλίμονο, πριν δουν το φως σου
πεθάνανε μακάριοι, όμως και σαπίσαν παρευθύς.
Λένε πολλοί πως δεν υπάρχεις και τόσο το καλύτερο.
Μα πώς μπορεί να μην υπάρχει αυτό που μπορεί έτσι να ξεγελά;
Αφού τόσοι και τόσοι ζούνε από σένα και δεν μπορούν
χωρίς εσένα να πεθάνουν
πες μου, τι σημασία έχει τ’ ότι δεν υπάρχεις;

Οταν πέφτουν καρχαρίες, βγαίνει αίμα στον αφρό.

Μ. Μερκούρη "ο Mack με το μαχαίρι" η όπερα της πεντάρας

29/3/10

Απάντηση Καραισκάκη στον Μαχμουτ πασιά Σκοδρα.

«Με λέγουν Μαχμούτ πασιά Σκόδρα,. Είμαι πιστός, είμαι τίμιος. Το στράτευμά μου το περισσότερον σύγκειται από χριστιανούς. Εδιορίσθην από τον Σουλτάνον να ησυχάσω τους λαούς. Δεν θέλω να χύσω αίμα. Μη γένοιτο. Όποιος θέλει να είναι με εμένα, πρέπει να είναι πλησίον μου. Όποιος δεν θέλει ας καρτερεί τον πόλεμό μου. Δέκα πέντε ημέραις σας δίδω καιρόν να σκεφτείτε».

Ο Καραϊσκάκης απάντησε:«Μου γράφεις ένα μπουγιουρντί, λέγεις να προσκυνήσω κι εγώ, πασά μου, ρώτησα τον πούτζον μου τον ίδιον κι αυτός μου αποκρίθηκε να μην σε προσκυνήσω κι αν έρθεις κατ’ επάνω μου, ευθύς να πολεμήσω».

26/3/10

Απόσπασμα από Ε. Ράουτερ, Η κατασκευή υπηκόων, Μόναχο, 1971.


«Όταν οι πρώτοι άνθρωποι πλούτισαν αρκετά ώστε να μπορέσουν να συγκροτήσουν μία συμμορία για την καταπίεση και την εκμετάλλευση των άλλων, γεννήθηκε αυτό που ονομάζουμε σήμερα κράτος.
Το κράτος είναι η μετεξέλιξη μίας συμμορίας από μπράβους. Οι νόμοι είναι η μετεξέλιξη ενός καταλόγου με τις επιθυμίες των πλούσιων δουλοκτητών.
Το κράτος διευκολύνεται στη διακυβέρνηση αυτού του νέου είδους υπηκόων χάρη σε δύο εξελίξεις :
Η πρώτη είναι ότι ο μηχανισμός της ποδηγέτησης γίνεται όλο και πιο πολύπλοκος και αδιαφανής για τους ποδηγετούμενους,
Η δεύτερη είναι η εξέλιξη των δημοσίων πηγών πληροφοριών στις τελευταίες δεκαετίες. Με αυτόν τον πανταχού παρόντα μηχανισμό των πληροφοριών και την επιρροή των σχολείων στους απροστάτευτους εγκεφάλους των ανήλικων μελών του πληθυσμού, μπορεί κανείς να εξαπατήσει ακόμα και έξυπνους ανθρώπους, σε βαθμό που να πανηγυρίζουν για την ίδια τη θανατική καταδίκη τους.»
Ε. Ράουτερ, Η κατασκευή υπηκόων, Μόναχο, 1971.

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ : ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ



Βουρτισε το σακακι 
βουρτσισ το δυο φορες! 
οταν το βουρτσισμα τελειωσεις 
μενει μια πατσαβουρα καθαρη. 

Μαγειρευε ολο φροντιδα 
μη λυπηθεις κανενα κοπο ! 
σαν η δεκαρα λειπει 
σκετο νερακι ειναι η σουπα. 

Δουλευε,δουλευε ακομα πιο πολυ 
κανε οικονομια ,μοιραζε τα πιο καλα ! 
λογαριαζε λογαριαζε μ ακριβεια ! 
σαν η δεκαρα λειπει 
τιποτα δεν μπορεις να κανεις 
ο,τι παντα κι αν κανεις 
ποτε αρκετο δε θα ναι 
η κατασταση σου ειναι ασκημη 
κι ακομα πιο ασκημη θα γινει 
δεν παει ετσι αλλο πια 
αλλα η διεξοδος πια ειναι ? 

Σαν την καρακαξα ,που αλλο 
που αλλο δεν μπορει πια τα μικρα της να ταιζει 
ανισχυρη μπροστα στη χιονοθυελλα του χειμωνα 
και δεν βλεπει διεξοδο καμμια και στο μοιρολοι το ριχνει 
ετσι και συ δε βλεπεις διεξοδο καμια 
και αρχινας το μοιρολοι. 

Οτι παντα κι αν κανεις 
ποτε αρκετο δε θα ναι 
η κατασταση σου ειναι ασκημη 
κι ακομα πιο ασκημη θα γινει 
δεν παει ετσι αλλο πια 
αλλα η διεξοδος ποια ειναι? 


Τζαμπα δουλευετε και δε λυπαστε κοπους 
για ν αναπληρωσετε αυτο που δεν μπορει να αναπληρωθει 
και να προκανετε αυτο που κανενας να προκανει δε μπορει 
σαν η δεκαρα λειπει ,καμια δουλεια δεν ειναι αρκετη 
το ζητημα για το κρεας ,που σας λειπει στην κουζινα 
δεν προκειται μες στην κουζινα να κριθει 
οτι κι αν κανετε 
ποτε αρκετο δε θα ναι 
η κατασταση σας ειναι ασκημη 
κι ακομα πιο ασκημη θα γινει 
δεν παει ετσι αλλο πια 
αλλα η διεξοδος πια ειναι ?